Wat in de pijp broedt verzuurt niet

Ik schrijf er niet zo vaak over, een 'love-story'. Ik geloof dat eigenlijk m'n enige echte die over m'n grote vriendin, met beide banden op de grond en ijzeren karakter, op 1 januari 2009 was. Het kan en mag dus wel weer. Dit verhaal kan misschien zelfs ontaarden in een heuse driehoeksverhouding. En dat zijn altijd smeuïge verhalen. Schijnt. De 'relatiemakelaar' in deze is Bram Aarts, die op 10 maart langs de Heijendaalseweg in Nijmegen een Noordse Kauw ontdekt tijdens zijn fietstocht naar het werk. De kauw is bladmateriaal aan het verzamelen en vliegt hiermee naar de schoorsteenpijp op Heijendaalseweg 273. Dit lijkt dus sterk op een broedgeval te wijzen en is daarom bijzonder te noemen. Om tot een persoonlijkere relatie te komen geef ik de kauwtjes hun eigen adres: Heijendaalseweg 273-3hoog. De wederhelft is een gewone Kauw. Wie nu van welk geslacht is, is een leuke taak om uit te vogelen. Maar hé, daar komt het woord vogelaar ook vandaan.

Anyway, als Sjak Gielen ook de Noordse weer meld besluit ik vandaag in mijn pauze maar eens vijf minuten te fietsen en de locatie te bekijken. Nummer 273 is snel gevonden en op de rand van de schoorsteen komt al snel een kauw aangevlogen welke aan z'n witte kraag te zien de Noordse is. De vogel hipt wat rond en staat af en toe voorover gebukt in de pijp. 'KAW! kaw kaw kaw' hoor ik in gedachten echoën, me inbeeldend of zo'n kauw er nu ook niet genoeg van kan krijgen te roepen in zo'n echoput. Even later is de Noordse weg en zit de 'gewone' er. Met een 'wat doet die knakker daar?' zit een buurtbewoonster tegen haar raam gekleefd. Ik overweeg maar eens kennis te maken als ik hier vaker zal rondhangen. Inschattend rondfietsend zoek ik een hoek van waaruit ik een goede blik op de schoorsteen heb en misschien foto's van de vogels er op kan maken en bekijk de omgeving. Niet lang daarna zit het gemengde paar samen in een boom langs de straat.

In de wijk krioelt het van de Kauwtjes, her en der zitten ze bij een schoorsteenpijp of schommelen ze met z'n tweeën langs de stoep op zoek naar voer. Ook het gemengde paar vliegt naar de grond, waarna ik er achteraan schommel, in de hoop dat ze me op die manier zullen accepteren. Ik voel een leuk project opkomen. Zo dicht bij m'n werk kan ik in de pauze mooi de verrichtingen gaan volgen. En is het niet om een Noordse kauw eens nauwkeurig te bekijken, en een bijzonder broedgeval te volgen, dan ben ik wel gevallen voor hun doordringende koude azuurblauwe ogen. Als ik daar te diep in ga kijken moet ik oppassen mezelf niet te verliezen bedenk ik. Iets verder zijn ze neergestreken op een gazonnetje, waar ik m'n eerste foto's maak. We kennen elkaar nog niet zo goed, en blijkbaar kom ik te ver in hun persoonlijke cirkel. De Noordse kauw vliegt naar het dak, waar ik een foto van 'm maak. Thuis zie ik dat er iets van een wit 'snorretje' te zien is. Ik geef de Noordse dan ook de naam Snorre, wat zelfs een echte Noor(d)se naam schijnt te zijn.

Daarna duikt het echtpaar een volgende tuin in, om vervolgens naar de overkant van de straat een dak op te vliegen. Na een tijd vertrekken ze gezamenlijk de Pastoor Wichersstraat in en verdwijnen uit beeld, waarop ik weer aan het werk ga. Thuis zoek ik het artikel van Rudy Offereins over herkenning en het voorkomen van Russische en Noordse kauwen in Nederland weer eens op. De Nijmeegse Europese kanaries lijken te zijn vertrokken, mijn volgende interesse is al weer aangewakkerd. Er zullen dus zeker follow-ups komen. Hier links nog een foto van de 'gewone' van het stel. Hopelijk kom ik er dus achter wie van welk geslacht is. En ben nu al nieuwsgierig naar hoe eventuele jonkies er uit zullen zien.

Na het werk is collega John van Betteray bereidwillig mij te helpen wat kasten te verhuizen van het oude SOVON-kantoor naar mijn huis. Samen met collega Jeroen van Zuylen komen we aan op de parkeerplaats bij Natuurplaza, waar John de bus heeft staan. Als ik in de verte een rover zie vliegen pak ik de kijker erbij. Al snel ontdekken we dichterbij nog een bel Buizerds. Loom, alsof het warm lijkt daarboven, cirkelen ze op hoogte naar het oosten. En telkens komen er Buizerds bij, een machtig mooi gezicht! De temperatuur lijkt ook iets te zijn gestegen. Zouden ze hier van profiteren? Uiteindelijk tellen we er dertig en vertrekken dan. Het is in ieder geval een heerlijk begin van m'n weekend: eindelijk de boekenkasten verkregen die ik zocht, verwend met een mooi aantal Buizerds op trek én een nieuw project.