Kleine Trap, Kleine Toppers, Tevreden Tukkers!

In de late namiddag van vrijdag 23 januari voert Hanno Steenbergen een waarneming in op waarneming.nl, voorzien van twee verpletterende close upfoto's. Hij weet de naam van de soort echter niet en zodoende voert hij deze in als 'Vogel onbekend'. Al snel ziet Robert van der Meer, admin bij waarneming.nl, waar het wel om gaat en plaatst om zes uur commentaar: 'een Kleine Trap Hanno!' De foto's laten een vrouwtje van deze soort zien en werden eerder die dag door Hanno gemaakt in Arkemheen, een polder ten westen van Nijkerk. Het is helaas donker, vandaag gaat zoeken niet meer.  

Kleine Trap, 23 januari 2015, foto Hanno Steenbergen (bron: www.waarneming.nl)

Met landelijke zeldzaamheden heb ik de laatste tijd niet zo heel veel, tenzij het om nieuwe soorten voor me gaat. Bij een leuke soort in de provincie Gelderland gaat de adrenaline vaak wel op de loop met me. De nervositeit neemt dan ook aardige toe als de volgende ochtend om half tien in de whatsappgroep van twitchend Gelderland wordt gemeld dat de trap weer is gevonden langs de weg Bontepoort. Ik kan echter de niet weg. Verbijtend zie ik de eerste foto's op waarneming.nl verschijnen, op de voet gevolgd door de waarnemingen, die vervolgens de hele dag door binnenstromen. Ook de dag daarop foerageert de vogel rustig in de sneeuw tussen de Smienten. 

Wanneer iemand op de Twentse vogelwhatsapp het bericht plaatst dat hij bij de Amerikaanse Oeverloper bij Medemblik is geweest, eveneens een zeldzaamheid, namelijk de vierde voor Nederland ooit, reageer ik met de vraag of iemand misschien nog naar de Kleine Trap of de oeverloper gaat en ik mee kan. Het blijft vervolgens lange tijd stil, tot om half elf 's avonds Timo Roeke uit Borne reageert of ik "de Kleine Trap morgen wil doen?". Nou, ik dacht het wel! De afspraak om negen uur te vertrekken is dan ook snel gemaakt en de rest van de nacht kriebelt de spanning weer vanouds als een tierelier! Straf iets na negen rijdt Timo hoogsteigen In Person voor, zo laat de tekst op z'n auto me weten. Timo ken ik al lange tijd, de eerste kennismaking was als collega-admin voor waarneming.nl. Daarna hebben we elkaar een paar keer kort in het veld gesproken. Nu was er dus de gelegenheid om én naar de Kleine Trap te gaan én om Timo beter te leren kennen. 

Na in Enschede de wagen volgetankt te hebben rijden we op Nijkerk aan. Een dichte grauwe wolkensluier waaruit regelmatig miezerregen omlaag zeilt blijft hardnekkig boven ons hangen. Dit kan voor mij de pret niet drukken, Timo en ik kletsen de tijd relaxed vol naar Arkemheen, waar we, na een kleine omrijding, om half elf de rechterbandjes de modder inschuiven langs de rand van de Bontepoort. Er zijn niet veel mensen op deze maandag, het gros is afgelopen weekend al geweest, zo blijkt uit de vele waarnemingen. Boven de weilanden is het nevelig, waterkou probeert door m'n kleding te wurmen. Gelukkig ben ik er op gekleed en de jodelende zang van een groep Wulpen achter uit het land brengt zelfs het zonnetje in m'n gedachten: óók het voorjaar hangt vandaag in de lucht! Met de spullen op de nek lopen we naar het rijtje bezoekers langs de weg. Onder de mutsen herken ik onder andere Jasper Janssen, die ik uit Arnhem ken, en Pieter en Maartje Doorn. Jasper is zeer hulpvaardig door gelijk een eerste blik door zijn scoop op de trap te gunnen. Even goed instellen op waar precies te kijken, dan: gelukt! 

Het is wennen aan het formaat wanneer ik de Kleine Trap door mijn eigen telescoop bekijk: wat zijn ze eigenlijk klein! Niet veel groter dan de tientallen omringende Smienten scharrelt rustig een grote stevige bruine hoen d'r maaltje bij elkaar. Gelukkig is het nu droog, waardoor het vrouwtje, ondanks de nevel, leuk is te bekijken! Tijd om Timo te feliciteren, en ik loop naar hem toe met uitgestrekte hand. Maar...hij heeft 'm nog niet! Rap trek ik m'n hand weer in: eerst zien! Al snel mag ik 'm dan alsnog feliciteren met zijn nieuwe soort. Voor mij is het de tweede, ook voor Gelderland. De eerste zag ik op 3 september 2011 in hele andere omstandigheden: onder een zomers zonnetje kon ik toen, na de ontdekking door Reinoud Vermoolen, met tientallen anderen een derdejaars mannetje bewonderen dat op het Otterlose Zand rondstapte. 

Tot ruim na elven blijven we rondhangen, Timo zoekt al snel de warmte van de auto weer op. Ik probeer voor enkele vogelaars de trap in m'n telescoop te zetten, maar de miezer is volop los gegaan en waait horizontaal de lens van m'n scoop op. Het zicht verwaterd steeds vaker tot nihil en wanneer de tijd tussen lens droog maken en nat regenen secondenwerk wordt geef ik het bijna op. Als de groep Smienten met daarin ook de trap opvliegt, is onduidelijk waar deze daarna is geland. Na enkele zoekpogingen moet ik de aanwezige vogelaars zonder scoop helaas teleurstellen: dit gaat 'm niet meer worden nu en loop langzaam naar de auto om me bij Timo te voegen. 

In de auto bespreken we wat nu verder te doen. Misschien langs de IJssel kijken? Of een plek in Twente? Timo blijkt het wel te zien zitten om ook de Kleine Toppers langs de Harderbosweg in Flevoland te bezoeken, het zou voor hem de tweede nieuwe soort voor vandaag kunnen zijn! Al sinds zijn ontdekking op 13 december 2014 door Diederik Kok pleistert er van deze zeldzame eend één adulte man, en vanaf 3 januari blijkt deze gezelschap te hebben van een tweede adulte man. Dit duo verblijft behoorlijk honkvast in de bocht van het Veluwemeer op de hoek van de Harderbosweg en de Bremerbergweg aan de Flevozijde van het Veluwemeer ter hoogte van Harderwijk. 

De half uur durende rit er naar toe wordt benut om de ontstane nevelbank in onze telescopen te laten verdampen door de lenzen regelmatig draaiend voor de verwarming te houden, af en toe het water uit de randen kloppend. Lichtelijk tegen de verwachting in, namelijk opklaringen en droog weer, draaien we in miezer op de plek langs de dijk waar de eenden moeten zitten een parkeerplaatsje op. Langs de dijk dobberen tientallen Kuif- en Tafeleenden en enkele Toppers in een golvend water onder een dekentje van lichte mist. Ofwel: ga er maar aan die Kleine Toppers er uit te trekken. Vlak voor we aankwamen zagen we een aantal vogelaars langs de dijk lopen, wat geen goed gevoel gaf. Blijkbaar zaten ze dus niet op de plek waar ze gisteren werden doorgegeven...

Vrijwel direct na het uitstappen en het opzetten van m'n scoop bij de auto valt m'n oog op een klein formaat eend met grijze rug, die achter het riet vlak langs de kant dobbert. De rug lijkt mij egaal grijs en de vogel lijkt een grovere kuif te hebben, niet helemaal de kenmerken voor een Kleine Topper, die slechts een miniem puntje op het achterhoofd heeft. We bekijken de eend die slapend van ons afdrijft, en ik maak er een hybride van, iets met Tafel- x Kuifeend of iets met Topper. Dit soort hybrides kunnen vaker aangetroffen worden, zeker in grote groepen duikeenden. Tegenwoordig maak ik gewoontegetrouw foto's van 'gekke' hybrides die ik tegenkom: sommigen kunnen zo op een andere, soms zeldzamere eend lijken, dat overzicht van hybride-mogelijkheden altijd handig is. Na diverse keren afdrukken laat ik de eend 'los' en lopen Timo en ik een stuk verder over de dijk om de rest van de groep erlangs onder de loep te nemen. 

Na een aantal vrouwtjes Toppers losgepeuterd te hebben, valt m'n oog weer op een kleine eend, formaat Kuifeend, met grijze rug. Deze heeft wél een klein puntje op het achterhoofd. Dat ziet er al beter uit! We lopen iets dichterbij en nu is ook de meer 'gemarmerde' rug te zien: wéér een plusje voor Kleine Topper! Ondertussen is ook Jasper Jansen gearriveerd en heeft zich op de dijk bij ons gevoegd. Deze keer kan ik hem een eerste blik door mijn scoop gunnen. 

Eigenlijk ben ik nu wel zeker van mijn zaak, echt afgerond vind ik de determinatie pas als we ook de snavel te zien hebben gekregen. Het wordt dan ook wachten tot de kop van deze stevige slaper weer een keer uit de veren komt. Kleine Toppers hebben een heel klein zwart puntje op een verder egaal lichtgrijze snavel. Toppers hebben altijd en hybrides vaak een brede driehoekige zwarte 'nagel'. Net wanneer ik even niet kijk roept Timo plots dat de vogel inderdaad maar een klein puntje heeft! Bingo! 

De kop ligt al weer tussen de vleugels op de rug voor ik de snavel zelf kan beoordelen en rest slechts geduld hebben. Gelukkig 'snatert' het mannetje nog een paar keer, zodat ik met eigen ogen de snavel kan beoordelen. Jasper is snel genoeg om een foto mét snavel te maken (zie onder). Dát bewijs hebben we! Grappig detail dat me opviel is dat het mannetje al slapend regelmatig rond zwiepte met de staart, in tegenstelling tot de omringende Kuif- en Tafeleenden. Alsof er een soort radar aan stond die constant de omgeving peilde. 

Ondertussen miezert het vrolijk door en we besluiten weer richting Twente te gaan. Even is het plan op bij de zandwinning Domelaar bij Markelo te gaan kijken, een plek waar ik al lang niet meer geweest ben. Maar zowel een verkeerde route huiswaarts hiervoor, alsook dat Timo op tijd z'n dochter moet ophalen, zorgt er voor dat ik om kwart voor drie netjes weer voor de deur wordt afgezet door Timo. Thuis bekijk ik m'n gemaakte foto's en zie nu ook de 'hybride' weer, groot op m'n scherm. Klein formaat, grote kuif blijkt mee te vallen, meer een puntje op het achterhoofd, rug mooi gemarmerd: tot m'n grote verbazing én schaamte blijkt ook dit toch echt een zuivere man Kleine Topper te zijn! Door te vergelijken met foto's van anderen wordt me duidelijk dat dit inderdaad één van de twee mannetjes is

We hebben dus beide mannetjes gezien, en niet een van de hybrides aldaar die door mensen soms ook wel als Kleine Topper werden opgevoerd. Toch weer beter kijken een volgende keer...In ieder geval een leuke bonus achteraf op een zeer geslaagde dag met leuke soorten en goed gezelschap! Door de interessante gesprekken ben ik aardig bijgespijkerd over het vogelen heden ten dage in Twente. Weliswaar al zeer lange tijd uit de tukkerrunning, door omstandigheden hang ik echter nu meer rond in Enschede, en dan kriebelt het toch behoorlijk, vogelen in de regio waar het allemaal begon. Het verhaal van Timo over zijn twee lifers op deze dag is te lezen op zijn blog SLAGPEN!

Het vrouwtje van Arkemheen betreft de 8e voor de provincie Gelderland, indien aanvaard door de Commissie Dwaalgasten Nederlandse Avifauna. Eerdere gevallen waren op 28 december 1853 (adult ♀ nabij Elburg), 19 november 1884 ♀ Malburgen, Arnhem), 12 december 1901 ♀ Doesburg), 7 december 1910, juveniel ♂ Dinxperlo, Aalten), 10 december 1914 ♀ Elspeet, Nunspeet, 19-20 januari 1986 ♂ Polder Arkemheen, Nijkerk en 3 september 2011 3e kj ♂ Otterlosche Zand, Ede. 

De trappen tot en met 1914 werden allen 'verzameld' (-geschoten). Er is één geval, van een ♂ geschoten op 23 december 1901 tussen Silvolde en Aalten, die als niet aanvaard te boek staat. Een officiële afwijzing is echter niet gepubliceerd. Een waarneming van twee vogels op 9 februari 2003 bij Heelsum werd niet aanvaard wegens onvolledige documentatie. Inclusief het geval van Silvolde gaat het om 5♀ en 4♂, verdeeld over de maanden september (1), november (1), december (5) en januari (2)

Bosuilen rond Bruggert in Enschede

Tijdje terug schreef ik er nog over, mijn wannabe Strix aluco neusfluit. Regelmatig kwam hierna de mijmering voorbij, over het heerlijke geluid van een zingende Bosuil vanuit m'n ouderlijk zolderraam. Alsof het gisteren was dwaalde de nachtelijke scene mét geluid door m'n hoofd.

En dan ineens die aangename flashback wanneer ik uit m'n oude zolderraam hang. Man Bosuil zingend in de verte! Waarna helemaal een brede grijns op m'n kop verschijnt als ik gisteravond dóór de ramen heen een vrouwtje vlakbij hoor. Zit er een in een boom achter onze tuin! Langdurig roepend zoekt ze blijkbaar contact, maar net zo plots als het begon is het ook weer stil. Terwijl ik uit het raam hang, luister naar de stilte in de nacht, begint in de verte weer een man. Langdurige klinken de schitterende trillers met lange uithalen door het duister. Kicke gewoon!.

Vandaag op de terugweg van winkel naar huis eens langs oude paden uit m'n jeugd gefietst, aan de rand van het Bruggert. Aangetrokken door een fraaie knalrode man Goudvink in een kale houtsingel wandelde ik een oud boerenpaadje in, in de volksmond ook wel het Bornebroeksepaadje geheten. De Goudvink vloog al hoppend door de heg, snel door naar het eind bij de boerderij. Halverwege zag ik 'm ineens hangen. Een bruin pak mooi getekende camouflageveren hing aan één vleugel aan het prikkeldraad. Na 'm omgekeerd te hebben bleek het om een Bosuil te gaan. Zwijgend en stinkend hing hij daar na een ongelijke strijd. Ik kreeg 'm niet eens los, zo vast had de uil zich aan een pin geworsteld in wanhopige pogingen vrij te komen. Het was 'm niet gelukt. 's Avonds klonk de zang en roep van het nieuwe paar achter de wijk. De plek van de uil aan het draad was al weer ingenomen.

Met vaders op sleeptouw naar de Koereiger van Azewijn

Al geruime tijd hangt er in de weilanden ten zuiden van het dorp Azewijn, nabij het welbekende Azewijnse Broek, een Koereiger rond. Aangezien ik vanmiddag om half zes m'n dochter weer in Arnhem moet ophalen, en de snelwegroute Enschede-Apeldoorn-Arnhem een herhalende droom wordt, ziet m'n pa het wel zitten om binnendoor te gaan, en deze leuke kleine witte én zeldzame reiger met een bezoek te vereren. Na eerst andere zaken op de dagplanning afgewerkt te hebben, trappen we iets na drieën 'de brommer an' en zakken over diverse wegen en door verschillende dorpjes door de Achterhoek naar het zuiden af. Buiten is het vies vies koud, de kachel in de wagen is met een soepele draai open gezet en verwarmt het binnen tot een aangename temperatuur tijdens de reis van drie kwartier.

De zon raakt de horizon reeds als we iets voor half vijf de Laakweg ten zuiden van het dorp Azewijn in draaien. Aan het andere eind van deze weg, in de hoek bij de kruising met de Meilandsedijk, ligt aan de westkant een weidecomplex waar de Koereiger zich, gezien de dagelijkse waarnemingen, vrijwel altijd lijkt op te houden. Ook voor deze dag stond al weer een melding op waarneming.nl. Mijn verwachting is dan ook dat het een appeltje-eitje zou moeten worden, zeker ook omdat de Koereiger wel tot vlak langs de weg foerageert. Blijkbaar moet hij dus niet te missen zijn. Na het dorp Azewijn uitgereden te zijn, passeren we eerst een weiland met schapen -dáár moet ie tussen lopen; nee toch niet- gevolgd door het grotere grasland. M'n pa parkeert de bus bij de eerst komende ingang van een wei langs de rand van de weg. Omdat ik door eerdere ervaringen de grond enigszins ken, zeg ik 'm voor ik uitstap voor de gein met twee banden op de weg te blijven: anders sta je vast in de modder. 

Recht voor ons staat in de hoek van een wei, ver weg, een groep witte vogels bij elkaar. Grote Zilverreigers, zo blijkt wanneer ik mijn telescoop er op richt. Geen Koereiger erbij, die ik eigenlijk stiekum direct in beeld hoopte te krijgen. Ik zeg tegen pa dat ik de Laakweg ga aflopen richting het kruispunt met de Meilandsedijk. Hij vermaakt zich wel. De wind voert een gure koude wind langs m'n lijf, met één oog bekijk ik met de telescoop regelmatig de velden, het andere oog houdt de snel zakkende zon én de tijd in de gaten. Strak een half uur staat er voor deze 'twitch: het is van hier nog een half uur rijden naar Arnhem, om vijf uur moet ie dan ook binnen zijn. Liefst er voor al dus. In de bomen- en struikenrij langs de weg verschuilen zich tientallen Kramsvogels, die tjakkend weg peren als ik langs wandel.   

Langzaam loop ik tot aan de hoek met de provincialeweg, waar me de moed op een succesvol bezoek net zo langzaam begint te zakken als de temperatuur. De klok dirigeert me weer richting de bus. Toch blijf ik verwachten dat érgens ineens de Koereiger op zal duiken. Zeker omdat ik merk dat, in tegenstelling tot wat ik had verwacht, de Grote Zilverreigers niet vertrekken richting een slaapplaats elders, maar juist bij elkaar lijken te komen in de hoek van de wei waar ik het eerst m'n scoop op richtte. Enkele tientallen hebben zich tegenover de bus verzameld. Halverwege de terugweg valt me op dat de bus nu ín de wei staat. En dat er een trekker stil bij staat. Pa,zo bedenk ik, weet altijd wel ergens een praatje aan te knopen, hij zal wel aan de klets zijn met de boer die kwam vragen wat hij daar doet of zoiets. Wanneer ik nu mijn scoop op de groep zilverreigers voor de bus richt, valt m'n oog ineens op een wit gevalletje half zo hoog als de rest. Het zal toch niet? Jawel, tóch wél! Waar hij vandaan is gekomen, geen idee. Vermoedelijk ergens uit een van de diepe sloten die door de weilanden liggen. Het is tien voor vijf.        

Snel loop ik nu naar de bus. De trekker rijdt door en ik zwaai vriendelijk wanneer hij me passeert. Bij de auto aangekomen zie ik hoe laat het is. Een enigszins weggezakte indruk en diepe bruine sporen bij de voorbanden doen me het ergste vrezen. Vijf voor vijf. Pa kijkt me lichtelijk schaapachtig aan. 'Tja, het ging toch niet zoals ik verwacht had. Gelukkig had ik nog wat wisselgeld', terwijl hij zwaait met een paar briefjes van vijf. De bus staat muurvast, en gelukkig kwam er een boer langs. De boer bracht eerst aanhanger naar huis, iets verderop, en zou dan terug komen om te helpen. In eerste instantie bekruipt me een wanhoopsgevoel. Als dit maar goed gaat. Het is bijna vijf uur en om op tijd in Arnhem te zijn moet alles wel soepeltjes gaan verlopen. Maar al snel moet ik ook lachen om de situatie: zeggen met twee bandjes op het asfalt te blijven en dan toch niet doen. Eigenwijs.     

In de verte  zie ik de trekker al weer van de boerderij vertrekken en onze kant op komen. Ondertussen geniet ik van de Koereiger, die voor de groep Grote Zilverreigers recht voor ons foerageert. Hoewel het aardig schemert is hij door de telescoop leuk te bekijken. Foto's maken is echter al wat lastiger. Achteruit de bus komen een aantal lange staalkabels te voorschijn, die blijkbaar standaard voor 'je-weet-maar-nooit' mee gaan. Pa had de Koereiger overigens ook al opgemerkt, in dat opzicht is onze trip wel geslaagd.  

En terwijl door de boer en z'n bijrijder met een glimlach de bus achteruit het asfalt wordt opgetrokken, knip ik snel nog een serie foto's weg. De boer wordt met een handje euro's bedankt en zodra pa de kabels weer heeft opgeruimd rijden we met slechts een paar minuten vertraging naar Arnhem. We moeten een stuk over de autobaan in Duitsland, die verloren tijd halen we wel weer in. Onderweg moeten we allebei nu hard lachen om onze 'even langs de Koereiger'-trip. Het kon ook weer niet gewoon gaan. Een volgende keer zal ik hem wederom wel vol vertrouwen weer op sleeptouw nemen: de kabels liggen voor de grijp. De zon is achter de horizon verdwenen, de laatste stralen kleuren de hemel prachtig oranje. 

Een mooiere foto van de Koereiger van Azewijn is deze van Jasper Janssen, gemaakt op 14 december 2014 (bron: waarneming.nl)

Middelste Bonte Specht in de bewoonde wereld, buurtfeestje!

Het was weer eens zo'n nacht waarin ik niet in slaap kon komen en dan ook pas tegen het begin van de ochtend de luiken dicht kreeg. Helaas daardoor ook laat wakker. Eerst van alles thuis moeten regelen, waarna de schop onder de kont volgde. Hup, even de buitenlucht in. Op 2 januari werd in de Helmerhoek in Enschede-Zuid een Middelste Bonte Specht gefotografeerd, snoepend van zaad op een voertafel in een tuin. Waar ik die dag vlak langs was gefietst...   

Middelste Bonte Spechten, ook wel 'Mibo's' blijven altijd een favoriet van me, en voordat ik aan het eind van de middag m'n dochter moest ophalen besloot ik dan ook een poging te wagen in de Helmerhoek. Een fietstocht van een kleine negen minuten. Alleen, ik fietste niet direct naar de plek van 2 januari, wat er in resulteerde, eenmaal aangekomen in de Helmerhoek, dat ik lichtelijk verdwaalde. M'n focus lag op het vinden van de grote vijver waar ik 2 januari ook langs was gekomen. Want daar moest de specht ook zitten.     

Met een keer links, keer rechtstactiek hoopte ik wel tegen de vijver aan te blunderen, die vlieger ging alleen niet zo snel op. Overal stonden wel kleine plukjes oudere Eiken, die voor de gein al werden gecheckt op Mibo's. Zo kwam ik aan op een pleintje aan de Hooiraamhoek. Hoor ik, al fietsend van over de huizen ineens het gekekker in de verte van een Middelste Bonte! Onmiskenbaar door de klank en het ritme: ópstartend en dan iets versnellend."Quek..quek..quekquekquek" (mag ook gewoon met een k beschreven worden, maar bij een soort met deze status voor mij gebruik ik een q :-) )

Snel fiets ik de kant op van het geluid en kom zo bij een boerderij terecht, waarom heen bosje oude Eiken. Al snel, je raakt getraind in het vinden van die vogels als je vaak zoekt, herken ik het gedrag van een Middelste Bonte bovenin. Stukje omhoog over een stam, weer een stukje zakken, links peuren, rechts peuren, over dikke stammen en dunne takken, tot het uiteinde aan toe. Deze Mibo heeft, zo is op afstand al te zien, een fel rood petje. Met de kijker is te zien dat het inderdaad een man is. Bij vrouwtjes is de pet 'doffer' rood, en vaak zit er een vaag zwart scheidingslijntje tussen het rood en de witte wang.

Het terrein is particulier eigendom, en er staat dan ook een hek omheen, waarachter een mini-pony waakt over het erf: al spoedig staat het beest snoevend tegenover me tegen het hek aan gedrukt. Met m'n camera maak ik verschillende foto's waarop de zijkoptekening en rugtekening (witte vlekken) is te zien. Hieraan zijn Middelste Bonte Spechten namelijk individueel te herkennen.          

Het is heerlijk weer en ik geniet dan ook met volle teugen van de ervaring eindelijk eens een Mibo in een bewoond gebied te hebben gevonden. Ook al is het Stroinksbos aardig dichtbij, waar meerdere territoria zijn vastgesteld. Vanachter de ramen kijken buurtbewonerssters mee naar wat ik aan het doen ben en naar kijk. Blijkbaar zie ik er ongevaarlijk uit, ze lachen allemaal. Of zouden zij weten dat die specht er al langer zit en ik 'm nu pas vind...Ach, lachende gezichten, altijd goed! Na verloop van tijd zie ik het mannetje langzaam naar beneden zakken uit de eiken, waarna onderaan het uiteinde van een tak wordt opgezocht, de springplank naar blijkbaar een voedertafel: met een zwiepboogje verdwijnt hij in een achtertuin. Dáár had ik nu wel even willen staan met m'n fototoestel!

Een klein stuk verder fiets ik dan ook eindelijk tegen de vijver aan die ik zocht, mijn Middelste Bonte had ik echter al binnen. Maar omdat de ander dus een vrouwtje bleek, zoek ik het Eikenbos rondom de vijver af. Helaas geen Middelste, wel werd ik getrakteerd op een IJsvogel die langs een sloot vlak voor me wegvloog. 

Een stuk verder maakt zij (ik vermoed een zij door de oranje gloed op de ondersnavel) vanaf een takje boven het water een speerduik en komt met een visje van redelijk formaat boven, althans, ik vond 'm vrij groot, en als ik later foto's bekijk vraag ik me af welke soort het is. Mogelijk een Grote Modderkruiper? Linksom rechtsom slaat de IJsvogel de vis tegen de tak waar ze op zit om 'm uit te schakelen. Voordat ik mag meemaken wat er verder gaat gebeuren zorgen twee wandelaars er ongewild voor dat de Blauwe schicht m'n verhaal uitvliegt.     

Langs de Groot Brunnikweg zit een groep Roeken in een rij bomen bij een boerderij 

Via de zuidkant kom ik aan bij het Stroinksbos, waar ik ook nog een rondje voor Middelste Bonte Spechten wil maken. Het begint me echter lichtelijk te jeuken als ik zie hoeveel wandelaars er zijn. Die mogen natuurlijk ook genieten van deze heerlijke dag, maar tis mij te druk en ik besluit een korte ronde te maken 'om te kijken hoe de vlag er bij staat', ofwel, kijken wat er aan activiteit bij de Mibo's. In een sloot langs de Buurserstraat, bij de ingang van het bos slingert een Eekhoorn van tak tot tak en poedelt een Gaai in een sloot. 

De ronde door het bos levert me welgeteld één spontaan kekkerende Middelste Bonte op, wel op een mooi plekje, aan de rand tussen twee bossen in, waar ik over een draspad en een stukje 'knuppelbrug' moet. Voor het overige: veel wandelaars. Hier en daar dan ook spontane gesprekjes, mede ook gezien de tijd besluit ik het over een andere boeg gooien: nog rap even door de binnenstad van Enschede, op zoek naar ruigte- en braakliggende bouwterreinen. Vroeger zat er nog wel een Europese Kanarie, midden in de winter! En tot onze verrassing vonden we ze vaker, zelfs groepjes, door dit soort terreinen af te fietsen. Kijken of die aanpak nog steeds werkt!    

Waar ik via de fietsersbrug aan de Zuiderval de A35 oversteek richting centrum, word ik geraakt door een tafereeltje die me er aan terug laat denken hoe 'zeldzaam' vroeger een Aalscholver in Twente was. Deze gedachte leg ik vast met een foto. Aan de noordkant van de A35 kijk ik links en rechts om heen, zoekend naar ruigteterreinen. Al direct fiets ik langs een heel groot braakliggend terrein, die echter geheel rondom met hekken staat dichtgezet. Da's vet pech. Zo kom ik nog een paar terreinen tegen. Dan zie ik ineens de straatnaam Industriestraat staan. Op de kruising met de Wethouder Beverstraat. Wat me doet beseffen dat ik nu op één van de plekken sta waarik vroeger Europese Kanaries  had. Herkennen doe ik het niet meer, compleet volgebouwd nu en de Zuiderval loopt dwars door het terrein van vroeger.  

Langs de Brugstraat aan de Getfertsingel kan ik een terrein op rijden. Langzaam fiets ik kriskras een ronde, hopend op zo'n  kleine rakker met een gele stuit. Er blijkt echter geen enkele vinkachtige te zitten. Eigenlijk helemaal geen vogels. Een Merel en een Koolmees. Wel heel erg mager, en de tijd komt er aan dat ik richting huis moet om zo dadelijk m'n dochter op te halen. Dat doe ik later eens overnieuw en beter bedenk ik.

Zigzaggend door de wijken sta ik ineens in het Ainswortpark in de wijk Pathmos. Naast een viertal Waterhoentjes valt m'n oog op een geringde Kokmeeuw in een groep van negen, wiebelend op een brugleuning. Voor ik zal proberen de ring af te lezen maak ik een aantal foto's. En precies op dat moment komen er een aantal wandelaars langs die de groep laat opvliegen, waarna ze al cirkelend over de huizen verdwijnen.  

Kleine Vliegenvanger, Tenkinkbos, Winterswijk: eerste januari geval Nederland

Elk jaar eindig je met een x aantal soorten in een gebied, provincie, of in Nederland. Soms een doorsnee aantal, soms een leuk record, weer anderen maakt het geen bal uit. In ieder geval hebben veel vogelaars elk jaar wel weer een reden om 'opnieuw' te beginnen. Traditiegetrouw gaan op 1 januari dan ook veel vogelaars op pad om de eerste soorten in een nieuw jaar bij elkaar te sprokkelen. Zo ook Christiaan Teule die een wandeling maakte in het Tenkinkbos bij Ratum. Volgens de lokale bordjes Landgoed Hesselink geheten. In ieder geval een nat loofbos met hier en daar naaldhout. Verspreid liggen enkele poeltjes en kapvlaktes, pal tegen de grens met Duitsland aan. Net na het middaguur loopt hij bij een kaalslag tegen een druk bewegend en actief op insecten foeragerend vogeltje aan, die hij determineert als een Kleine Vliegenvanger. Met overtuigende foto's voert hij zijn ontdekking later in op Waarneming.nl. Het is een zeer bizarre waarneming zelfs! Niet alleen is de Kleine Vliegenvanger in Gelderland vrij zeldzaam, met voornamelijk waarnemingen in mei-juni van zingende mannetjes, voor Nederland zou het zelfs het eerste gedocumenteerde geval voor januari zijn. Zou de vliegenvanger ergens anders in het land hebben gezeten, dan was m'n adrenaline lowlevel gebleven.

Nu het echter in Gelderland is, blijft de gedachte zich opdringen 'er eigenlijk wel graag bij te willen zijn geweest'. De volgende dag wordt de vliegenvanger laat op de ochtend terug gevonden, alleen zo'n 150 noordelijker en soms zelfs lange tijd (1,5 uur) uit beeld. Er verschijnen nu ook meer en mooiere foto's op waarneming.nl wat op een vogelaar nou niet bepaald een rustgevend effect heeft. 's Nachts kan de slaap mij niet vatten door andere omstandigheden. Wanneer ik naar beneden loop om een nachtelijk peukje te roken blijkt m'n pa ook nog wakker. Halverwege m'n peuk plopt het idee op om misschien vandaag met leden van zijn fotoclub op (be)zoek te gaan. 's Morgens gaan ma en pa eerst boodschappen inslaan en zijn daar wel even mee bezig. Aangezien ik pas laat in slaap kon vallen open ik m'n luiken ook pas weer rond het middaguur. Buiten motregent het, pa en ma zijn net terug, we bespreken wat te doen. Gewoon gaan wordt het. Hij belt rond of er leden van z'n club mee willen, ik plaats een uitnodiging op de whatsappgroep van vogelend Twente. Helaas blijkt, zoals lichtelijk verwacht door de korte termijn, niemand te kunnen, zodat we de spullen in de bus laden en om twee uur richting Haaksbergen rijden, waar we de afslag richting Oldekotte nemen en zo binnendoor via Duitsland op de Bredelerweg willen komen.

Dit plan komt niet helemaal goed uit de verf wanneer we bij een grensovergang op zo'n kilometer van ons doel geconfronteerd worden met paaltjes op de weg en niet verder kunnen. In toenemende schemering, door de grauwe bewolking lijkt deze vroeg in te zetten, rijden we verder zuidwaarts, om bij Oeding de grens over te steken en weer naar het noorden rijden. Met een kleine twintig minuten uitloop parkeren we de auto aan de Hesselinkweg, in tegenstelling tot wat ik had verwacht, pal tegenover de ingang het bos in. Dat scheelt weer! Terwijl m'n pa de bus parkeert kachel ik alvast het bos in. Het is even zoeken, dankzij een zeer goede uitleg door Roel Schwartz lukt het gelukkig toch vrij snel de plek te vinden. Waar tot mijn volgende verbazing géén enkele vogelaar aanwezig lijkt, hierdoor een twijfel over de juistheid creërend. Gelukkig blijkt de gekregen routebeschrijving zo duidelijk dat het de plek wel móet zijn: "tussen twee poeltjes door, dan gelijk links een perceel dennen en rechts een kapvlakte met berkjes. Hier foerageerde de Kleine Vliegenvanger vlak boven de grond met een soort Roodborstachtig gedrag".

Tussen de bomen door zie ik m'n vader met de kijker mij zoeken, even later lopen we los van elkaar, soms vlak achter elkaar - pa kijkt vanachter of ik iets laat opvliegen, wat ik niet merk - een paar rondjes om de kapvlakte. Het is stil in het bos. Té stil naar mijn zin: ik bedenk me dat slechts een Sijs, Geelgors, Grote Bonte Specht als eerste soorten in 2015 voor Gelderland staan genoteerd. Wanneer ik tegen een groepje, van drie a vier, boomkruipers aanloop, laat ik heel kort de zang van een Kortsnavelboomkruiper horen. Direct reageert er zingend één: de Kortsnavel is alvast binnen! Voor de rest blijft het bos zwijgen. De donkere deken boven het bos trekt zichzelf steeds verder op naar het westen, luchtvochtigheid gaat over in druppelvorm, en ik begin er naar te neigen het op te geven. Regelmatig heb je in de namiddag een kleine opleving aan activiteit bij vogels, onder andere in geluid. Lichtelijk zet ik hier op in, na het zoveelste paadje uitstruinen gaat ook deze gedachte op de loop.

Een Glanskop wordt als nieuwe genoteerd, waarna plan 'wanhoopsdaad' wordt ingezet: ik besluit een pad rechtdoor te lopen, van de wat ik denk, bekende plek af. En kom hierbij aan de 'achterkant' van het dennenperceel terecht, in een open stuk met verspreid eiken, berken en hier en daar een hulstboompje van amper een meter hoog. Vrij direct zie ik een 'KBV'-tje ('Klein Bruin Vogeltje') uit de top van zo'n hulst schieten, gevolgd door een ratelgeluidje in die hoek. Pleitte. Stilte. Zoeken! Zit ie weer! Snotverju, blijf zitten! De 'jizz' van een vliegenvanger verraad het eigenlijk al: dat móet 'm zijn! En wéér weg. En weer op de top van een tak. Vliegenvanger-profiel, draait zich om, witte staartzijdes, ringetje om het oog...

Ik loop terug naar m'n vader en trek met gehoekte arm m'n vuist naar achter en omlaag, buig iets krom en voorover. Ofwel: DÁT IS 'M!! YEAH!! De klok tikt de eerste seconden net na vieren af: 'slechts' een uur zoeken met z'n tweeën. En 'm dan óók nog terugvinden in dit druilerige weer in de schemer! We bekijken deze grote bijzonderheid met de kijker en het lukt me enkele zeer brakke bewijsplaatjes te maken. Makkelijk fotograferen laat hij zich namelijk niet. Vaak duikt hij naar de grond en verdwijnt dan in de grauwe achtergrondkleuren, om ineens verderop weer op een uitstekend takje te verschijnen. Een paar keer is z'n ratelroepje te horen, het geluid waardoor de adrenaline snel steeg. Rond kwart over vier is de vliegenvanger al weer uit beeld, opgelost tussen de bomen.

Een Zwarte Specht laat z'n prachtige harde 'pruup pruup pruup pruup' horen, niet eens zo ver van ons vandaan. Het is gelukt, de handjes zijn wat koud, maar we kunnen met gerust hart en verhoogd adrenalinepeil (mmm, tegenstrijdigheid in de zin...ach...) op de auto aan. En daar doe je het toch ook voor! Op het eind van de Hesselinkweg slaan rechtsaf: weer over Oeding rijden hoeft niet als je weet dat het korter kan. Buiten is het donker, binnen in Esnchede wacht lekkere soep, mét ballen, van moeders! Een fijn gevoel: we waren er bij in dit mooie begin van 2015! 

Kleine Vliegenvanger, Tenkinkbos, 2 januari 2015, foto Ad Postma

Ter illustratie een foto van de vogel gemaakt door Ad Postma in het Tenkinkbos op 2 januari 2015, bron waarneming.nl, waarneming Ad Postma. Hij heeft ook een opname van het geluid

Tick om te tellen, kicks voor nix

Het was wederom een wat moeizame start van de dag, en na het één en ander thuis te hebben gedaan mezelf een schop onder de kont richting fiets gegeven en de buitenwijken van Enschede ingetrapt. Een Middelste Bonte Specht zien zo aan het begin van het jaar leek me wel wat. Zodoende werd koers gezet naar het Stroinkbos aan de zuidkant van Enschede, een plek waar ze wel redelijk makkelijk te vinden zouden zijn leek me. Het was echter ruim na drieën en het fietslicht sprong uit zichzelf al aan. Dat betekende dat de schemer al goed had doorgezet. En de activiteit van spechten is dan vaak van lager niveau, dit plan ging dan ook snel de koelkast in, thuiskomen met een deceptie leek me minder geslaagd. Uiteindelijk belandde ik op het Rutbeek, een recreatieplas waar ik veel heb rondgehangen om vogels te kijken. Leukste soorten vandaag hier werden een Smient tussen 31 Meerkoeten, een roepende Waterral, vertrouwd als altijd uit hetzelfde moerasbosje aan de oostkant van de plas, en een groep van zo'n 104 Tafeleenden, rustig dobberend langs de rietkraag.

Vervolgens langs de voormalige vuilstort Usselerveen aan de Ontginningsweg. Ten eerste omdat ik altijd al de gedachte heb dat dat gewoon een leuke plek kan zijn voor -wie weet- een Oehoe, en omdat ik er vroeger vaak bovenop heb gezeten om te trektellen. Langs de zandweg erheen een groepje Kramsvogels. Elf in totaal. Tussen zo'n zestien Spreeuwen. Een minuut later stalde ik m'n fiets onder aan de stort en heb vanuit het weiland een tijd er naar zitten kijken, in een prachtige ondergaande zon. Zo ontstond het idee om aan die tijd op één van de, volgens mij, eerste reguliere trektelposten in zuid Twente een verhaal te wijden. Daarover later dus meer. De zon en temperatuur zakten gezamenlijk naar bodemwaarden, 't was lekker om er uit te waaien, nu tijd voor warme sjocomel! Langs de Heersenkampweg in de Helmerhoek, aan de zuidkant van Enschede, passeerde ik een weiland, waarin enkele Eksters, nee, hó, nog een paar méér. Nounou, 't lijken me er meer dan tien...: de trigger voor een vogelaar was afgegaan. Vaak maak ik een ronde, en laat dan het exacte tellen van álles achterwege. Leuke soorten worden rap geschat, exactheid doen we niet te vaak, zeker als het niet beroepsmatig of voor onderzoek is. En al helemaal niet in vieze waterkou. Één Houtduif is óók een Houtduif voor de daglijst. Maar soms dienen zich van die situaties waarbij de tikker gaat lopen. Vijf Eksters, ach, familiegroepje. Acht, ach zie je ook wel eens. Dertien, mmm, ik ga dat groepje toch eens tellen...

Tot vijftien ging het. Omdat toen een deel van het groepje opvloog en een boom in verdween. Alwaar ik méér zwartwitte puntjes zag zitten. Hé, een slaapplaats?! Dát is zeker leuk om weer eens te tellen! Ik tikte er in de verre schemer zo'n vierendertig af in de boom. Leuk! En besloot een fotootje van de situatie te maken. De camera werd op de slaapplek gericht, waarna deze een lichtcorrectie doorvoerde en het beeld op m'n schermpje helderder werd. En daardoor ook de boom náást de eerste boom. Sanzodeknetter, dáár kwamen even héél wat meer zwartwitte puntjes te voorschijn! Er was behoorlijk wat beweging in de groep, hoewel enkelen ook al knus tegen elkaar aan schurkten. Van overal klonk het gekekker en geratel van Pica's.

Blijkbaar waren niet alleen die boompjes waar ik naar keek vol. Het was echter al zo donker dat ik amper wat kon zien. En ik kreeg het koud, mijn veronderstelling was voor donker thuis te zijn. Gebruikmakend van de camera, door een aantal foto's in horizontale lijn naast elkaar te maken, kon ik minimaal 81 vogels tellen. Op de twee foto's, de meest heldere na bewerking in de serie, staat een deeltje de groep, de rest van de foto's waren slechts bruikbaar om witte stipjes in het zwart te tellen. Het vloog echter de hele tijd heen en weer, ook naar een plek aan de overkant van het weiland, buiten mijn zicht. Natuurlijk wil ik nog eens terug om te zien hoeveel er nu precies overnachten. Heerlijk, genieten van zo iets simpels! Je begint met vijf Eksters denk je dan. Kicks voor niks weer vanmiddag! Tevreden telde ik ze. Tja, macht der gewoonte... 

Vogeljaar 2014 in woord en beeld

2014, een jaar met enorme pieken en dalen, vooral door perikelen in mijn privésfeer. Toch kende ik in 2014 ook vele mooie momenten in de natuur. Op pad met Louna, Roy, Andele, Chris, Herrald, Rob, of een van de vele anderen, werden vele leuke soorten zelf gevonden of bezocht rond Arnhem, in Gelderland of in de rest van Nederland. Liefst tien nieuwe soorten kon ik dit jaar toevoegen aan mijn Nederlandse lijst. Hierdoor passeerde ik de grens van 400 soorten, een feestje waard! Twee soorten er van werden ontdekt in Gelderland: de Bruine Klauwier en Siberische Braamsluiper. Ook in Gelderland vond voor vele provincievogelaars een inhaalslag plaats met soorten die al lange(re) tijd niet meer in de provincie waren gezien. Hier kon ik een aardig graantje van meepikken, zodat met liefst negen nieuwe soorten mijn lijst voor Gelderland groeide naar 303 soorten .
Ook groeien zag ik mijn dochter. Als kruipertje en beginnend lopertje eerst vaak mee in rugzak of autostoel. Naarmate het lopen steeds beter ging werden onze mogelijkheden ruimer, waarbij ze, als ze de kans kreeg, ook regelmatig zelf aan het struinen sloeg. Al vroeg wist ze hoe verrekijker en telescoop werkten. Dus ook hoe deze te ontregelen, zodat ze met grote schik graag papa irriteerde tijdens het kijken naar een leuke vogel.
Veel avonturen schreef ik eerder in gedeeltelijk concept uit. Tot publicatie kwam het echter nooit door gemis aan rust in m'n donder. In de loop der tijd zullen deze alsnog worden toegevoegd aan m'n blog, want ik vind zonde om ze 'op de plank' te laten liggen. Hier alvast een fotosamenvatting van de vele avonturen in 2014.

Met veel plezier en humor bekeken Louna en ik in 2014 de natuur

1 januari 2014 Met Joost Beckers in het oude jaar afgesproken op 1 januari de Dwerguil bij Lettele (Ov) te bezoeken. Na een korte eerste blik verdween deze prachtige uil weer in de boomkruinen. Waar Joost 'm op een gegeven moment ook weer terug wist te vinden. Later parkeerden we de auto in de buurt van het gehucht Beers, (Cuijk, NBr) waar al enige tijd een Zwarte Ibis rondhing. Dit is ten zuiden van de Kraaijenbergse Plas 5 waar de ibis 's nachts sliep.

Dwerguil, eerste leuke soort in 2014

De Dwerguil is binnen!

Zwarte Ibis, kwam foeragerend steeds dichterbij

3 januari 2014 Het was een miezerig weertje met lichte regen boven de Mulderskop toen Roy Verhoef en ik iets na negen uit de auto stapten. Maar een klein kwartiertje later al hoorden we uit Grove Dennen aan de rand van het bos zachte kruisbekachtige geluiden. Het bleek de groep Grote Kruisbekken te zijn waar we voor kwamen. Erg fraai te bekijken!

Grote Kruisbek

Roy Verhoef (links) en bezoekers Grote Kruisbek

6 januari 2014 Bij Olburgen (bij Dieren, Gld) pleisterden twee Grote Zee-eenden en iets oostelijker op de oude IJsselarm, ook wel Zwarte Schaar geheten, werden al enige tijd twee Toppers gemeld. Twee leuke regiosoorten die ik vandaag na een trein- en fietstocht binnen haalde voor m'n Gelderse jaarlijst.

Vrij vaak met z'n tweeën: Grote Zee-eenden bij Olburgen

10 januari 2014 Een groep mensen met kijkers en teletoeters die bij een electriciteitscentrale door een hoog hek keken wezen ons de plek aan waar we wilden zijn: al geruime tijd verbleef er in de wijk Marslanden in Zwolle een Sperweruil die Roy Verhoef, Louna en ik vandaag graag wilden zien. We konden zo aanschuiven en genieten van deze fraai getekende uil die, hoewel op afstand boven in een hoogspanningsmast, door de telescoop mooi was te bekijken.

Sperweruil hield de spanning er wel in op grote hoogte

Samen Sperweruil in Zwolle fotograferen

Iets later hobbelden we met z'n drieën door de bossen bij Lettele (Ov), waar ik wederom de kijker kon richten op de schitterende Dwerguil die hier al een tijd rondhangt. Helaas dipte Louna deze zeldzaamheid door op het moment suprême in de rugzak in slaap te vallen. Maar ook dat is mijns inziens een nuttige ervaring voor een jeugdig vogelaarster, zo leert ze later makkelijker relativeren wanneer haar weer zoiets overkomt.

Dwerguil

Dwerguil: die miste Louna dan weer wel helaas...

14 januari 2014 We bleken de enigen toen Ronald Stolk de auto parkeerde naast de woning waar zeker sinds 11 januari een Siberische Braamsluiper in de tuin verschijnt. Niet veel later kon ik deze als nieuwe soort voor Nederland op m'n lijst aanvinken. De vogel liet zich slechts kort zien, en kwam daarna niet weer tevoorschijn, zodat we zuidwaarts richting het Brabantse togen: na een uurtje rijden kwamen we aan in De Zeeg bij Drunen, waar we na een tijd groepen ganzen uitpluizen een groep van vier Taigarietganzen in de telescoop kregen. Voor Ronald een nieuwe soort, dus ook deze actie was geslaagd.

Ronald en bewoonster van tuin waar Siberische Braamsluiper ontdekt

19 januari 2014 Zowel ongeloof als een stijgend adrenalinepeil verspreidde zich gistermiddag razendsnel door Nederland nadat Wim Gerritsen en Roel Schwartz bij Azewijn een klauwier in een haag hadden ontdekt. Met hulp van Erik Ernens werd het ene na het andere kenmerk ontrafeld en hield men uiteindelijk slechts een mogelijkheid over, die van een nieuwe soort voor Nederland, een Bruine Klauwier! Samen met enkele honderden anderen stonden we vanochtend dan ook in de snijdende kou in linie opgesteld. Na een spannende tijd van zoeken en wachten, dook de klauwier ineens weer op in de haag waar hij gisteren was gevonden. Bingo!! 

De eerste twitchers op de ochtend na ontdekking Bruine Klauwier

Bruine Klauwier

22 januari 2014 Doe es gek dacht Ronald Stolk en zodoende vertrokken we deze dag, met Louna achterin, naar het Noord-Hollandse dorpje De Goorn nabij Alkmaar voor een Sneeuwuil die 's ochtends op een dak in een woonwijk was ontdekt. Tesamen met toegestroomde buurtbewoners en vogelaars uit heel Nederland werd een gezellige middag, voorzien van koek en sopie door de bewoners van het huis waar de uil tegen de schoorsteen aan geschurkt zat.

De Sneeuwuil bekeek belangstellend zijn belangstellenden

Sneeuwuil scoren met Louna

25 januari 2014 Een trip naar de Witbandkruisbek bij Doorn eindigde in een dip. Welkom was dan ook de man Witoogeend die 's middags werd gevonden bij Doesburg en we zo bij aan konden schuiven. Toch een nieuwe soort voor de jaarlijst!

Aanschuiven bij man Witoogeend bij Doesburg

Man Witoogeend, nieuw voor de Gelderse jaarlijst

26 januari 2014 Met Roy Verhoef reageerde ik op een melding van een mogelijke Parelduiker op de Rhederlaag bij Giesbeek. Niet veel later konden we, tot eigen verbazing en ongeloof van vele anderen, het bericht van een knaller van een soort verspreiden: het was namelijk geen Parelduiker maar een schitterende Geelsnavelduiker! Landelijk gezien een supersoort en de tweede voor Gelderland, maar de eerst twitchbare. De duiker zwom ook de 27e nog rond op de recreatieplas, maar net zo verbazend als het nieuws van de ontdekking was die van zijn verdwijning op 28 januari. De foto hier onder van de duiker was de eerste recordshot die via Whatsapp werd verspreid en voor menig adrenalineshot zorgde.

Eerste vogelaars bij Geelsnavelduiker

Eerste gepubliceerde foto Geelsnavelduiker via whatsapp

24 februari 2014 Een eerste golf Kraanvogels ging los, waarna ik getriggerd positie nam op een hoog uitkijkpunt in Arnhem, Hoogte 80, vanaf waar ruim uitzicht is over het IJsseldal richting oosten. Door de aanhoudende berichten kwamen verspreid door de dag ook andere vogelaars een kijkje op de bult nemen. Naast Kraanvogels werd door Joost van Bruggen vanaf Hoogte 80 ook een Zeearend ontdekt, een leuke bijvangst op deze dag!

Op de uitkijk op Hoogte 80, Arnhem voor Kraanvogels

Sliert Kraanvogels op grote afstand ten zuiden van Arnhem

14 maart 2014 Na een ronde door de regio, waarbij onder meer de Bruine Klauwier van Azewijn weer werd bezocht. eindigden Roy en ik bij de Hondsbroekse Pleij. Tot mijn verbazing bleef ik tijdens het scannen van de slikjes met mijn telescoop ineens haken aan stuiterend snip dat een prachtig Bokje bleek te zijn. Als een kleine naaimachine op en neer prikkend langs het water fourageerde hij vlak voor ons. Een filmpje hiervan is te bekijken op Youtube

Bokje fraai foeragerend langs slikrand

21 maart 2014 gisteren werd door één persoon ineens de/een Siberische Taling bij de stuw van Driel gemeld, ongetwijfeld de vogel welke hier in december en op 1 januari 2015 pleisterde. Zoekacties gistermiddag leverde niets op, vanmiddag met Roy Verhoef een zoekactie ondernomen, waarin halverwege Molnár Márton ons vergezelde, na hem een lift aangeboden te hebben. Tot ver in de schemer zochten we met z'n drieën rond de stuw alle randen van het water af en het gebied rond de vistrap af, helaas zonder resultaat.

Vanaf een ijzig koude stuw zoeken naar Siberische Taling

Tot ver in de schemer zochten we door

31 maart 2014 Jochem van de Kamp vond op de Nederrijn bij Arnhem ter hoogte van de IJsselkop een Parelduiker. Samen met Louna op de fiets naar deze provinciaal erg leuke soort getrapt, en na een flinke wandeling door de uiterwaarden met de kleine op de nek, kon deze worden aangevinkt op de jaarlijst. In de Jezuïetenwaai in de Rijnstrangen werden sinds 24 maart Buidelmezen gemeld. Toen er vanmiddag zelfs een groep van zes werd waargenomen, besloot ik vanmiddag na half zes, wanneer Louna naar haar moeder zou gaan, die kant op te fietsen in de hoop deze leuke soort te kunnen zien. Bij aankomst op de dijk zag ik in de verte een rijtje fotografen voor een rietkraag zitten. Maar al op de dijk hoorde ik vanuit het riet bij de poel onderaan het hoge 'tsjiii' van de Buidelmees. Na de fotografen gewenkt te hebben dat ze voor me zaten, konden we langdurig genieten van deze  zes kleine rietacrobaten, tot ze opvlogen en verder de Jezuïetenwaai in verdwenen! 

Parelduiker op de Nederrijn

Na onze struintocht zagen we de Parelduiker op de Nederrijn

Buidelmezen pluizen alles na in Jezuïetenwaai

In de aanslag voor mooiste foto Buidelmees

6 april 2014. Ze waren 's ochtends al ontdekt, aan het begin van de avond was er pas tijd. Toen ben ik samen met Joost Beckers naar de Kleine Gelderse Waard gereden voor het paartje Steltkluut dat er sinds vanochtend verbleef. Een schitterende langbenige steltloper waar ik altijd graag een bezoek voor over heb. Het blijft machtig om te zien hoe ze statig op die lange rode poten langs en door poeltjes banjeren. Deze avond kon ik voor m'n provinciale jaarlijst ook Geoorde Fuut, Casarca en Zwarte Ruiter aanstrepen.

Steltkluten bekijken: eerst op gepaste afstand

Steltkluut

16 april 2014 Na zijn ontdekking van de Bruine Klauwier liet vanmiddag Roel Schwartz weer van zich horen vanuit Azewijn door iets na half drie het nieuws van zijn volgende vondst te verspreiden: een adulte man Amerikaanse Wintertaling! Roy Verhoef is wederom te porren voor een twitch naar deze nieuwe soort voor hem, zodat we met z'n drieën -want ook voor Louna is dit natuurlijk een nieuwe soort!- om kwart over vijf de Maatweg op lopen.

Een goede vondst, deze man Amerikaanse Wintertaling

Natuurlijk ook aan de kleintjes denken bij Amerikaanse Wintertaling

19 april 2014 stond in het teken van een dipdag. Nabij het Brabantse dorp Uden werd een trekteller tot zijn grote verbazing ineens geconfronteerd met een Azuurmees in een boom naast zijn telpost. Ik kon gelukkig met Robert Keizer mee rijden, waarna met vele anderen het terrein werd uitgekamd. Helaas was er van deze potentiële nieuwe soort voor Nederland geen spoor meer te bekennen. Overigens is deze later niet aanvaard door de Commissie Dwaalgasten Nederlandse Avifauna, omdat een week later -toeval?- ook een Azuurmees in Groningen opdook, die een kwekersring bleek te dragen. En bij de Udense mees kon spijtig genoeg ongeringdheid niet met zekerheid worden vastgesteld.

De boom waar het begon: Azuurmees dook hier eerst op

20 april 2014 Een drietal Brabanders, Jordy Houkes, Harry Claasen en Martien van Dooren, bekeken de Amerikaanse Wintertaling bij Azewijn, toen er ineens voor de taling een plevier in beeld verscheen. Ze sturen een foto naar Justin Jansen, die hem mij weer doorstuurt: Het blijkt een zeer goede provinciesoort te zijn: een Strandplevier! We melden het op de whatsapp-alertgroepen van vogelend Gelderland en Arnhem. Door toeval kon ik er snel bij zijn: een kleine tien minuten na de melding verscheen Henk Tamerius bij mij voor de deur, waar ik mee had afgesproken naar Azewijn te gaan. We konden zodoende mooi aanschuiven bij het groepje vogelaars dat al naar de plevier stond te kijken. Helaas was deze slechts kort aanwezig: een Sperwer liet de groep plevieren opvliegen waar hij bij zat. Alle plevieren keerden later weer terug. Behalve....

Roel Schwartz en Henk Tamerius bij Strandplevier

.

Strandplevier, onverwacht nieuwe soort voor me in Gelderland

22 april 2014 Tim de Boer en Ronald Stolk waren deze ochtend aan het trektellen in het Dal van Deelen. In een rustig moment scande Tim de akkers voor zich af. Ver weg, aan de zuidkant van het dal trippelden ineens zes Morinelplevieren zijn beeld in. Met Roy Verhoef, Henk Tamerius en Louna zijn we er op af gegaan, waarna we lange tijd van deze mooie en goede soort voor Gelderland hebben genoten.

Morinelplevieren ver op de akker

Netjes op een rij

Later die middag maakten Henk, Roy, Louna en ik nog een wandeling in het Deelerwoud, waar we een Draaihals ontdekten. Deze liet zich vervolgens goed horen en bekijken.

Kiekeboe. De Draaihals hield je nauwlettend in de gaten

Draaihals fotograferen

23 april 2014 Met Roy Verhoef en Louna een toer met de auto door de Rijnstrangen gemaakt. Onder meer konden we genieten van een fraaie Zwarte Wouw die in het Erfkamerlingschap al cirkelend over onze hoofden naar het noorden verdween.

Zwarte Wouw nakijken die naar noord cirkelt

Zwarte Wouw boven je hoofd, altijd leuk

26 april 2014 Tegen half zeven in de avond naar Hydrangea gefietst, een weg in het kassengebied Bergerden bij Huissen. Hier hing een adult ♂ Engelse Kwikstaart rond, en aangezien deze soort niet zo heel vaak is te zien in Gelderland greep ik m'n kans. In het avondlicht en lekker zittend achter m'n telescoop lange tijd genoten van dit fraaie exemplaar.

Erg genoten van man Engelse Kwikstaart bij Bergerden

27 april 2014 Bij de Nollen bij Den Helder werd een Witstaartkievit ontdekt. Samen met de mogelijkheid een Balkanbaardgrasmus op Texel te zien, was dit voor Joost van Bruggen, Matthias Koster, Ronald Stolk en mij reden om naar de kop van Noord-Holland af te reizen. Er stond op een duintje reeds een klein groepje vogelaars in De Nollen die de Witstaartkievit deze ochtend ook al weer hadden gezien. Het duurde dan ook niet lang tot wij deze nieuwe soort konden in beeld kregen. Hierna reisden we af naar Texel, waar eerst succesvol een Hop werd bezocht in de Horsmeertjes, waarna de Robbenjager aan de noordkant van het eiland werd opgezocht voor de baardgrasmus. Ook deze liet zich uiteindelijk zien, kort maar goed. Helaas misten we door omstandigheden de Roodborstlijster die vandaag werd ontdekt in de duinen bij Castricum.

Op en top genieten van de Witstaartkievit in De Nollen

bewijsplaatje Witstaartkievit

Balkanbaardgrasmus, vlak voor de melding van Roodkeellijster

30 april 2014 En weer sloeg Roel Schwartz toe in zijn local patch rondom zandwinning Azewijn. Deze keer kwam hij op 28 april met de strakke vondst van een foeragerende Steppekiekendief langs de Broekweg op de proppen. De kiek bleek ook op de 29e en deze middag , zodat Roy Verhoef en ik deze avond op pad gingen om ons geluk te beproeven. En dat werd ons gegund, de Steppekiek liet zich erg leuk bekijken, zowel in vlucht als op de grond. Hierna reden we naar de andere kant van de zandwinning waar sinds vanmiddag twee Chileense en een Europese Flamingo rondstapten in een poel langs de weg. Onze timing was weer goed. Ze lieten zich van zeer dichtbij uitermate mooi bekijken, echter tien minuten later kozen ze roepend, zonder voor ons duidelijke aanleiding, plots het luchtruim! Na het trekken van een grote boog over Azewijn verdwenen ze hoog richting oost, waarschijnlijk naar het Duitse Zwillbrocker Venn, het ven net over de grens bij Eibergen waar ze broeden. Twee Geoorde Futen in zomerkleed op het Wiekens Gat sloten deze geslaagde avond waardig af

De Steppekiekendief krijgt de nodig aandacht..

Steppekiekendief mooi dichtbij. foto Rob Zweers

Twee Chileense (links) en een Europese Flamingo

Roy laat geïnteresseerde jongen de flamingo's bekijken

Twee adult zomerkleed Geoorde Fuut

1 mei 2014 'uw wens is reeds in uitvoering'. Op de Arnhemse whatsapp-groep gaat het over leuke steltlopers die afgelopen tijd opdoken rond Arnhem en in de rest van Gelderland. Een Rosse Grutto in zomerkleed leek mij wel wat, dus ik plaatste m'n wens uit in de groep. Nauwelijks drie kwartier later verscheen een bericht van Ronald Stolk: hij heeft een Rosse Grutto bij de Hondsbroekse Pleij! In zomerkleed! Naast deze welkome soort op m'n Gelderse jaarlijst is ook de Bontbekplevier te noteren, door met vier adult in zomerkleed rond te trippelen langs de plas. In de Jezuïetenwaay lieten later op de avond twee Baardmannen van zich horen.

Aanschuiven bij de Rosse Grutto op de Pleij

Rosse Grutto (rechts)

Bontbekplevieren op het slik

3 mei 2014 Aan het begin van de middag nam ik plaats naast Joost Beckers om naar de Maasvlakte af te reizen voor een run-and-hit-twitch van de derde Steppeklapekster voor Nederland, die hier 29 april werd ontdekt. Beiden wilden op tijd terug zijn, ik omdat Louna vanaf half zes weer bij mij zou komen. We waren dan ook zeer tevreden toen direct na aankomst deze mooie én nieuwe soort in beeld kon worden gezet, veelal rennend over de grond achter insecten aan. Al op de Maasvlakte werd de terugweg spannend, wanneer na een korte stop voor een zoekactie naar de Arendbuizerd de auto niet meer wil starten. Gelukkig wist Joost de wagen, geassisteerd door een duwtje in de rug door mij, toch weer aan de rol te krijgen, zodat mooi op tijd Arnhem werd bereikt. Onze timing was ook nipt, de volgende dag werd de klapekster niet meer teruggevonden.

Steppeklapekster zat veilig achter het hek. Eventjes

Later werd langs de dijk even gerust in de top van een struikje

4 mei 2014 Samen met Louna op de fiets een rondje bossen crossen bij Rozendaal. We werkten tevreden een koekie naar binnen na het binnenhalen van de Fluiter voor 2014, en waren mooi op tijd terug voor het middagslaapje

Genieten van een koekje met Fluiter op de achtergrond

5 mei 2014 Tijdens een regionale Big Day op 4 mei vond Rudie Schwartz een vrouw Middelste Zaagbek op de de Bijland bij Tolkamer. De volgende dag met Roy en Louna wezen kijken. De zaagbek hing nog steeds rond bij het 'meeuwenstrandje' en betekende zo weer een plusje op m'n Gelderse jaarlijst.

bewijsplaatje van de Middelste Zaagbek

Louna zoekt op hoe de Middelste Zaagbek er uit ziet

7 mei 2014 In deze tijd van het jaar kunnen regenbuien soms leuke soorten naar 'beneden drukken' waaronder strand- en steltlopers. Met Henk Kraijenbrink en Ronald Stolk achter het stuur begonnen we deze ochtend dan ook verwachtingsvol aan een ronde Rijnstrangen. Al snel viel het ons wat tegen, alleen van de Groenpootruiter was enige trek merkbaar. We besloten dan ook ons aandachtsgebied te verbreden en moerasvogels te gaan zoeken. In de Grote Gelderse Waard wist ik wel een leuke plek, zodat we terecht kwamen op een pad langs moeras en een ruige zandakker. Al vlot kreeg Henk een kop met opvallend witte wenkbrauw in beeld, de rest van het lijf stond verborgen onder de horizon van de bol lopende akker. De koptekening was echter alarmerend genoeg en pasten naar zijn mening op niet veel anders dan een Morinelplevier. En hij kreeg gelijk! Na wat dichterbij te zijn gaan staan verscheen in onze telescopen een schitterende Morinel! Zo ligt je focus op strandlopers langs water, zo sta je oog in oog met deze beauty op een akker!

Morinelplevier vanachter de kruiden op de akker bekijken

Wat valer van kleed, vandaar een man Morinelplevier

8 mei 2014 Nauwelijks hadden Roy Verhoef en ik ons gesetteld op de dijk langs de Hondsbroekse Pleij bij Westervoort, of ik zag vanuit het noorden laag over de plas twee 'rode' steltlopers aan komen vliegen. In eerste instantie verwachtte ik door kleur en formaat Rosse Grutto's, en na ze heel even uit het oog verloren te hebben konden we al snel vaststellen dat de twee strandlopers niet de verwachtte grutto's waren, doch twee fraaie Kanoeten in zomerkleed! Iets verderop langs de dijk zat in een ruig stuk een Paapje in de top van een plant, net als de Kanoet een nieuwe voor m'n Gelderse jaarlijst.

Foeragerende Kanoeten

9 mei 2014 Om tien uur werd ik in Arnhem opgepikt door Jan Borst, waarna we een eerste stop maakten bij de twee Kanoeten op de Pleij. Hier besloten we eerst naar het verste gebied te rijden, om al vogelend weer richting Arnhem te bewegen. Na een stop in de Kleine Gelderse Waard, waar een Sprinkhaanzanger m'n provinciale jaarlijst op ratelde, plaatsten we iets voor enen de telescoop op de dijk langs de Bijland. De leuke stelt- en strandlopers deze dagen in Gelderland daagden uit zelf ook iets leuks te vinden, en het 'meeuwenstrandje' had in het verleden al vaker bewezen geschikt hiervoor te zijn. En dat gold ook nu weer! Langs de rand van het kiezelstrandje scharrelde niet alleen een Steenloper eerst mijn beeld in, Jan volgde al snel met een Drieteenstrandloper op dezelfde kiezels! Een man Brilduiker zwom vlak langs de oever, leuk voor de maand mei! De onregelmatige regenbuien hadden ons half achter en onder een struik laten schuilen, waar tegen tweeën Roy Verhoef zich bij ons aansloot. Gedrieën scanden we zo een kleine drie kwartier naar nieuwe verrassingen, resulterend in een tweede Steenloper op een van de eilandjes in de plas. Aangezien er nu wel genoeg regen was geïncasseerd , en de soortjes op leken, reden we tegen drieën naar de Huissense Waard, waar Kluut, Noordse Kwiktaart, Bonte Strandloper en Toendrarietgans (altijd leuk voor de maandlijst...) onze daglijst op foerageerden.

Jan zoekt de kenmerken van Drieteenstrandloper weer even op

Steenloper langs het kiezelstrandje

10 mei 2014 Zware regenval afgewisseld met droge periodes op een grauwe dag. Zo'n dag dat je binnen wil blijven zitten, wat ik met mijn dochter dan ook lekker deed. Tot kwart voor zes. Toen verscheen een whatsapp van Ronald Stolk op de Arnhem Alert, dat hij en Dick van Dorp bij een zingende Grauwe Gors stonden in de Hondsbroekse Pleij. Hoewel het baggerweer was, en zijn zoontje nu bij hem was, stuurde ik Andele de vraag of hij zin had in een korte actie, met zoon en mijn dochter. Wie niet vraagt...Een uur later stapten we met z'n vieren uit bij de aanwezigen op de dijk aan de Pleij. Al direct konden eerst drie Temmincks Strandlopers worden ingekopt voor de jaarlijst. Door de bui die nu viel hield de gors zich nét even stil, maar de laatste druppels waren net gevallen of daar rinkelende het sleutelbosje weer uit de ruigte. Door de telescoop kon al snel de gors ook leuk worden bekeken. Uiteraard vergaten Andele en ik niet om zoon en dochter óók de strandloper en gors te laten zien, toch wel erg goede regiosoorten. Zeker voor hun leeftijd       

Jong en oud genieten van Temmincks en Grauwe Gors

Grauwe Gors zingend in de zuring

De Grauwe Gors nader bekijken

13 mei 2014 Tijdens een struintocht over de Veluwe werd ook het Deelerwoud bezocht, waar ik Wespendief, Grauwe Vliegenvanger en Zomertortel nieuw voor de Gelderse jaarlijst kon noteren. Weer op weg naar de uitgang trof ik Rob Zweers, waar natuurlijk even mee gekletst moest worden. Toen vlak na ons gesprek de Zomertortel weer koerend op de parkeerplaats was te horen, fietste ik snel op en neer naar Rob om 'm in te seinen, waarna we beiden foto's van deze helaas steeds schaarser wordende soort maakten.

Rob Zweers plaat de Zomertortel op de parkeerplaats

Zomertortel koerend in de top van een berk

20 mei 2014 Vanwege diverse Witvleugelsterns in Gelderland en de Witwangstern vanochtend in de Jezuïetenwaai door Chris Klaassen en later Robert Keizer en Roy Verhoef, kon een avondbezoek van diverse plassen wel eens interessant zijn. Na een lange tocht kwamen sterns misschien wel naar beneden voor een overnachtingsplek. Natuurlijk baalde ik ook van het missen, zeker van de Witvleugels als nieuwe soort voor Gelderland. Roy wilde wel rijden. Eerst naar de Bijland waar slechts ca zeven Zwarte Sterns en enkele Visdieven vlogen. In het Erfkamerlingschap een leuke groep Zwarte Sterns, maar niet meer. Toen we vernamen dat Jelle Aalders cs de Jezuïetenwaai nu checkten, besloten Roy en ik de Kleine Gelderse Waard te doen. Maar ook hier slechts twee Visdieven. Omdat ervoor al de nodige berichten waren gepiept, liet ik één whatsapp schieten. Laat dát nou net Jelle zijn, met de melding dat hij een Witwang heeft! Snotver! Snel belde ik voor details, terwijl Roy beheerst, maar op snelheid, ons naar de Jezuwaai loodste: kilometerteller en schemerklok weer eens ouderwets in een race verwikkeld. Een eerste scan van de door Jelle genoemde paaltjes leverde niks op. Na een stukje verkassen scoop ik in de schemer de paaltjes nog eens af. Dan een stukje terug: goed kijken....Alsof hij er gewoon al die tijd al zat! De armen omhoog, een juichkreet van geluk. YESS!

Witwangstern tóch op het paaltje aanwezig

Witwangstern is tóch nog gelukt!

30 mei 2014 Een zwoele avond nodigde uit de fiets weer eens te vatten voor een tocht over de hei voor Houtsnip, Nachtzwaluw en ander schemer en nachtgevederte. Rustig trapten Roy en ik halverwege de avond naar het Deelerwoud, waar we het een en ander hoopten te zien en horen. Tot in de schemer was het genieten van de zingende Draaihals die zich al snel bij aankomst liet horen. Rustig op de grond gezeten volgden we ontspannen lange tijd z'n verrichtingen in de berken voor ons. De Houtsnip, een paar dagen eerder wel hier gehoord, liet het helaas nu afweten, en ook de Nachtzwaluw leek z'n snavel vanavond te houden. Zodra we ons echter een stuk met de fiets hadden verplaatst klonk het soezende gesnor van de eerste Nachtzwaluw dit jaar ons tegemoet van langs een bosrand.

31 mei 2014 Vandaag met Roy afgesproken om een Grauwe Klauwier te gaan checken die bij Leuvenheim was gemeld. Maar eerst besloten we een gebied te bezoeken, waar we eigenlijk nooit kwamen. Dit werd de Havikerwaard. Vanuit de hoek keken we niet eens zo heel lang over een plas, als Roy begint te stuiteren. Inmiddels wel wat gewend, en wetend hoe 'voorzichtig' hij doorgaans is bij 'mogelijk' iets leuks, keek ik verbaasd naar het adrenalinekickertje naast me. Dit was ernstig. 'Klein, tweekleurig grijs reigertje' kwam er uit, 'vlak voor ons langs, verdween daar in of over de bosjes op de oever'. Ik keek er over heen door het water in de verte af te speuren. En in een paar seconden was 't reigertje al weer verdwenen. 'Kom, hoe heet ie, hoe heet ie, Nightheron is 't in 't Engels'. 'Kwak bedoel? 'JÁ!'. We besloten te splitsten, Roy langs de oever in de richting van lopend, ik gehurkt onder een wilg langs de waterkant, wachtend op wat komen ging. Of niet. Een paar minuten later vloog plots op enkele meters hoogte een fraaie adulte Kwak, om onder het slaken van een aantal rauwe 'Kwáks' buiten mijn zicht te verdwijnen in de hoek links van me. Waar we tot onze verbazing 'm niet terug vonden. Gelukkig bleek 's avonds de reiger nog altijd aanwezig, evenals de komende dagen, zodat menig regionale vogelaar de plas bezocht. De Grauwe Klauwier bij Leuvenheim leek vertrokken, wel leverde dit m'n eerste Spotvogel voor 2014 op.

Kwak bekijken in de hoek, links van het midden

1 juni 2014 Vannacht niet echt rustig geslapen na het nachtelijke bericht van Tim de Boer dat hij in het Beekbergerwoud bij Apeldoorn een zingende Krekelzanger gevonden, een nieuwe soort in Gelderland voor me waarvoor ik al in menig nacht ronddoolde, in de hoop er zelf een te vinden. 's Morgens kon ik gelukkig met Herrald en Chris meerijden naar Apeldoorn, waar ik kennismaakte met een prachtig plasdrasterrein. Herrald hoorde al vrij snel de vogel kort een keer zingen. Het geduld van Chris en mij werd zo'n 20 minuten op de proef gesteld, alvorens ook wij de kenmerkende 'naaimachine'-zang kregen te horen. De eerste actie was geslaagd, zodat om tien uur ik weer op m'n stoep stond.

Luisteren naar de Krekelzanger

Om om half elf weer in te stappen bij Andele. Na een korte stop bij de Hondsbroekse Pleij reden we naar de Oude Rijnstrang bij Aerdt, waar gisteren een Buidelmees was gemeld. We besloten een poging te wagen, die al direct na aankomst om twaalf uur was geslaagd toen de ijle roep uit het rietveld klonk. Bingo! Verderop in het riet klonk de zware en krassende zang van een Grote Karekiet. We besloten te posten, om te zien of de Buidelmees misschien een nest had. En warempel, aardig vlot kregen we een nest in aanbouw in het vizier, schommelend op zo'n vier meter hoogte aan de rand van een wilg. Nadat ook Roy was gearriveerd volgden we de verrichtingen van de man, zoals de werkzaamheden aan het nest. Tegen drie uur werd zijn activiteit lager, zodat we via Kleine Gelderse Waard en Loowaard naar de Hondsbroekse Pleij koersten om de Grauwe Gors te (be)zoeken.

Posten voor de Buidelmees

Nest Buidelmees aan de rand van de wilgen

Ook deze derde leuke soort vandaag liet zich snel horen, en uiteindelijk zelfs schitterend bekijken, door vlak voor ons vanaf prikkeldraad te gaan zingen! En omdat Roy en ik de Kwak alleen vliegend hadden, vonden we dat we ook zelf de ongeringdheid gezien moesten hebben. Zodoende reden we 's avonds weer naar de Havikerwaard, in de hoop de Kwak nu aan de grond te zien. Wat lukte en de ontdekking door Roy nu compleet maakte.

Grauwe Gors zingend op draad voor ons

Remco en Andele bekijken Grauwe Gors. foto Roy Verhoef

Roy  Verhoef en Jurrien van Deijk met aanhang bij Kwak

Yep, hij is inderdaad ongeringd!

8 juni 2014 Wederom een goede maar lastige soort voor Gelderland werd deze ochtend door Mark Wilkinson ontdekt op de Kaliwaal in de Ooijpolder: een Dwergstern. Deze hoog op m'n verlanglijst staande soort blijft vaak niet echt lang hangen in een gebied: zou ik 'm misschien nu eindelijk voor Gelderland kunnen binnenhalen, dan betekende dat snel handelen. Gelukkig werd al snel André Geelhoed bereid gevonden zijn auto en tijd te willen inzetten, zodat we samen met Jochem van de Kamp in de voormiddag dit mini-sterntje in onze telescoop kregen, wat voor Jochem zelfs een nieuwe soort betekende. Een Zeearend die al geruime tijd in de Ooijpolder rond hing, kwam even langs om op een krib te schooien van een dode vis.

Zomerse twitch van de Dwergstern bij de Kaliwaal

Dwergstern op 't strandje, rechts langs het water

Zeearend plukt van een vis onder toeziend oog kraaien

11 juni 2014 Na verscheidene struintochten met Andele Boorsma door de Rijnstrangen, ook in de late avonduren, werden we vanavond hiervoor beloond met een frequent roepende Woudaap!  

Op een zomerse avond de Woudaap ingeklopt

13 juni 2014 In enkele sms-wissels met Gerbert Strang was me de exacte locatie duidelijk van zijn (her)ontdekte Koereiger bij Vierakker onder Zutphen 's Middags lukte het niet om vervoer te vinden, Herrald Damen had al eerder een Koereiger, maar wilde 'm graag beter zien, zodat hij wel gaat, maar pas na zijn werk. Aan het begin van de avond stapte ik bij hem in, maar pas na een enorme omweg -verkeerde afslag genomen- arriveerden we bij de uiterwaard ten zuiden van het stroomkanaal Van Hackfort boven het gehucht Baak. Hier stond Chris Klaassen ons al op te wachten. Vlak voor we arriveerden had hij de reiger gezien, dit moest wel een inkoppertje worden! Enthousiast dadelijk naar een Koereiger te kijken stapten we de dijk af en de uiterwaard in. Waar we tot verbazing van Chris geen Koereiger te zien kregen! Huh, waar zit die nou! Voorzichtig liepen we verder: hij was vrij schuw en reageerde al op afstand. Na weer een paar meter vooruit te zijn geschoven, zagen we 'm ineens, roerloos tegen een bosje staand. Wij hielden ook halt en zetten de scoop op, zodat de reiger vol in beeld verscheen, Deze goede jaarsoort is binnen!

Koereiger na spannend moment toch binnen gehaald

Koereiger verstopt achter brandnetelbosje

19 juni 2014 Op slechts een steenworp afstand van de provinciegrens met Utrecht vond Niels Gilissen in de Blauwe Kamer bij Wageningen een nieuwe maar langverwachte soort voor Gelderland: een Orpheusspotvogel. Een zingende man hield zich op in een groep meidoorns langs de Rijn en leek vrij honkvast en vocaal actief. Terwijl anderen al ter plaatse waren en de determinatie bevestigden vroeg ik rond wie vanuit Arnhem zou willen gaan. Chris Klaassen had er wel oren naar, zodat we niet veel later deze nieuwkomer al op afstand konden horen zingen, maar bij aankomst ook zeer fraai konden bekijken. Later werd bekend dat de Orpheus waarschijnlijk al veel langer aanwezig was, maar niet direct werd herkend door inventariseerders van de Blauwe Kamer

Met vier man genieten van Orpheusspotvogel

Nieuwe soort voor Gelderland liet zich mooi bekijken

21 juni 2014 Aangezien de Orpheusspotvogel nieuw voor Gelderland was, hield dit in dat deze ook nieuw was voor velen, zo ook voor Roy Verhoef. Daarom vandaag wederom afgereisd naar de Blauwe Kamer met Roy en Louna en lange tijd genoten van deze zanger

Ook deze dag nog mooi te bekijken

Roy Verhoef en Louna observeren Orpheusspotvogel

22 juni 2014 Voor Roy zou ook de Dwergstern nieuw zijn. Omdat de stern 8 juni slechts één dag op de Kaliwaal verbleef en Roy toen niet kon, grepen we vandaag de kans met twee handen aan, toen wederom een Dwergstern bij de Kaliwaal pleisterde. Met Louna op de achterbank naar de Ooijpolder gereden, waar we later zo konden aanschuiven bij de aanwezige vogelaars en een fraaie Dwergstern. Ook hingen er elf Casarca's en 28 Lepelaars rond

Roy en Louna bekijken Dwergstern

Tien van de elf Casarca's

23 juni 2014 In een rietveld langs de Vogelenzangsestraat, tegen de Arnhemse wijk Schuytgraaf aan, hoorde Gert de Jong op 21 juni een Snor en voerde deze in op waarneming.nl. De avond er na werd de determinatie bevestigd. Aangezien de Snor dit jaar tot heden de enige in de regio was, stond hij in de belangstelling bij jaarlijsters. Zelf moest ik geduld hebben tot de 23e. Gelukkig was het lekker weer, zodat ik met Louna vanochtend een leuk fietsrondje kon maken, natuurlijk met een tussenstop bij het rietveld. Bij aankomst stond Rob Zweers er al, die meldde de Snor al gehoord te hebben. Het was even wachten, maar toen klonk het bekende lage vlakke gesnor door het riet. Ook Louna gaf aan de snorrende zang te horen, evenals die van de Sprinkhaanzanger verderop in de ruigte! Tevreden vervolgden we onze tocht door Schuytgraaf en Elderveld waarna we op huis aanreden voor de middagslaap.

De Snor alleen horen, best saai

6 juli 2014 Ook dit jaar werd op het Deelensche Veld op de Hoge Veluwe een Slangenarend ontdekt. Andele en ik besloten vanaf het hoogste punt in het Dal van Deelen te gaan kijken. Vanaf dit punt in de noordoostelijke hoek heb je een wijds overzicht over het Deelensche Veld. Op weg naar deze hoek werden we getrakteerd op enkele mooie Grote Parelmoervlinders in de kruidenrijke vegetatie langs het zandpad. Net nadat we onze positie hadden ingenomen werd via de Gelderse whatsapp doorgegeven dat de Slangenarend boven het veld hing. Andele kreeg tegelijkertijd een potentiële kandidaat, en met behulp van telefonische toelichting door Aart Vink kregen we even later de arend met zekerheid voor onze lens. Hoewel van ons afvliegend waren de kenmerken goed te zien. Het zou, ondanks diverse zoekacties, ook mijn enige waarneming van de Slangenarend dit jaar blijven. 

Grote Parelmoervlinder

Vanaf hoogste punt Dal van Deelen de Slangenarend scoren

12 juli 2014 Vandaag stond een groot rondje Gelderland met Roy Verhoef en Andele Boorsma op het programma om een aantal nieuwe soorten voor 2014 bij elkaar te sprokkelen. Om zeven uur reden uit Arnhem weg richting Terwolde, waar frequent een Sneeuwgans werd gemeld. In een heerlijk ochtendzonnetje keken we een klein uur later met tegenlicht naar onze eerste target. Gezien de groep ganzen waarin deze zich ophield mijns inziens van dubieus allooi, maar ach, iedereen telt 'm. Een klein stukje verderop parkeerden we bij camping De IJsselhoeve in Veessen, waar al lange tijd een adulte Kwak z'n maal bij elkaar viste. Na de camping te zijn opgelopen, wees een behulpzame fotograaf ons de plek aan waar hij nu zat te dommelen, een struik langs het water. De tocht vervolgens naar de randmeren waar we bij het Abberteiland in het Drontermeer een mooie adult zomerkleed Roodhalsfuut konden bekijken. Vanaf het dak van het kijkscherm in de Korte Waarden ten zuiden van Elburg keken we even later op het Veluwemeer naar tien Europese Flamingo's bij een groep van twintig Chileense en sprokkelden we vijf Krooneenden bij elkaar.

Eerste stop: de Sneeuwgans bij Terwolde

Kwak. Al lijkt ie te slapen, hij hield je in de gaten

Roodhalsfuut in zomerkleed

Vanaf dak uitkijkscherm Krooneend en Flamingo scoren

13 juli 2014 Tijdens een nachtvlinderavond in de Bruuk bij Groesbeek ontdekte Bram Ubels cs. een Porseleinhoen. Dit zou een nieuwe Gelderse jaarsoort zijn, en na wat rondvragen bleek Andele bereid om mee te gaan luisteren. In eerste instantie hoorden we niets, we maakten dan ook eerst een heerlijke rondwandeling door het gebied. Toen we weer aan kwamen op de plek waar hij gisteravond werd ontdekt konden wij deze avond ook de zwiepslag van de ral beluisteren.

In de schemer genieten van zwiepslag Porseleinhoen

17 juli 2014 Op diverse plekken in Nederland bleek een nieuwe soort vlinder voor ons land rond te fladderen, de Oostelijke Grote Vos. Aangezien deze inmiddels op meerdere plekken was gevonden, vond ik dat ik mijn eigen wel kon vinden. Zodoende maakte ik met Louna een ronde op de fiets door Arnhem, Rozendaal en Velp langs tuinen met vlinderstruiken. De vos vonden we niet, wel stonden we bij Rozendaal ineens oog in oog met een zeer fraaie Keizersmantel, een voor Nederland eveneens erg goede soort, die het in 2014 trouwens ook erg goed deed.  227 Kleine Zilverreiger.

Zeer mooi van dichtbij te bekijken deze Keizersmantel

Handjes in de hoogte voor de zelf gevonden Keizersmantel!

19 juli 2014 Na zelf al uren te hebben gestopt in het observeren van Draaihalzen in het Deelerwoud, kwam er ineens toch een ultieme beloning in de vorm van een onverwachte tip. Vanmiddag konden Roy en ik op gepaste afstand lang genieten van een situatie die je als vogelaar niet vaak meemaakt: een jonge Draaihals in het nest! De volgende dag was ook dit laatste jong uitgevlogen.

Geduldig wachten

Nieuwsgierig kwam af en toe het koppie naar buiten

5 augustus 2014 Het zou voor 2014 nummer 228 in Gelderland kunnen zijn. Vanuit z'n werk pikte Andele Boorsma me tegen half zeven 's avonds om naar de Oude Waal in de Ooijpolder te rijden. Eerder die middag had Mark Wilkinson hier een Zwarte Ooievaar gevonden tussen de Lepelaars die op het schiereiland in de plas verblijven. De ooievaar bleek nog altijd aanwezig en stond zelfs te maffen. Gelukkig haalde hij later z'n kop nog tussen de veren vandaan en liet zich toen ook foeragerend bewonderen, zodat voor Andele deze nieuwe soort in Gelderland ook eindigde in een leuke herinnering.

Zwarte Ooievaar foeragerend op schiereiland Oude Waal

    

Vanaf de dijk Zwarte Ooievaar 

7 augustus 2014 Een paar minuten voor vijf stuurde André Geelhoed zijn vondst van een Reuzenstern op de Hondsbroekse Pleij de Arnhem Alert-groep in. Nauwelijks een kwartier later schoof ik naast hem aan op de dijk. Na z'n melding was ik meteen op de fiets gesprongen, zodat ik deze fantastische soort al snel in mijn telescoop kon zetten, nummer 217 voor 2014 in Gelderland. De reus sliep veelal, maar regelmatig verscheen de enorme rode dolksnavel tussen de veren vandaan.

André houdt zijn ontdekte Reuzenstern in de gaten

Erg leuke regiosoort, deze Reuzenstern

9 augustus 2014 Met Louna op de fiets naar de Hondsbroekse Pleij bij Westervoort voor nummer 218 dit jaar, de Krombekstrandloper. Twee vogels in zomerkleed lieten zich leuk, maar kort bekijken: het was al weer tijd voor het ochtendslaapje van Louna, het was dus intikken en gelijk terug naar huis.

Leuke jaarsoort Gelderland: Krombekstrandlopers

Na een winderig fietstochtje de Krombekken bekijken

14 augustus 2014 Aan de rand van het Haaksbergerveen in Twente waren Kleine Zilverreigers gezien bij een poel langs de Wennewickweg. Een goede soort voor Twente en voor mij zelfs nieuw in deze regio. Zodoende pakte ik vandaag de fiets vanaf de camping om te kijken of ik de reiger voor Twente zou kunnen binnenhalen. Bij aankomst zag ik er gelijk drie zitten, die echter al snel hoog naar noord wegvlogen. Om een half uur later ineens weer binnen te vallen. Ondanks het grauwe weer en de regenbuien heb ik van onder een boom heerlijk lang zitten genieten, en het werd zelfs gezellig toen Roy Dear en Carl Derks even later ook een kijkje kwamen nemen.

Kleine Zilverreiger nieuw voor m'n Twente-lijst

Roy, Carl en Kleine Zilvers op de achtergrond

30 augustus 2014 Met Herrald Damen en Chris Klaassen een dagje Texel gepland om de door rui vleugellamme maar mooi te bekijken vrouw Koningseider te bezoeken, een nieuwe soort voor mij in Nederland. Na het bezoek aan een Koereiger op het eiland werd de boot weer gepakt, om rond twee uur in de middag te genieten van een Steppevorkstaartplevier boven onze hoofden. Deze hing rond bij recreatiegebied Het Twisk en betekende voor Chris en Herrald een nieuwe soort.

In het eerste ochtendlicht de Koningseider opwachten

Koningseider

Koe en Koereiger hebben neus dezelfde kant op staan

Steppevorkstaartplevier leuk boven de hoofden langs scherend

Chris, Herrald en onbekende stringer bij Steppevorkstaart

5 september 2014 Van Salmorth, een gebied net over de grens bij Millingen aan de Rijn in de Ooijpolder werd een Scharrelaar gemeld op Waarneming.nl, echter zonder enige informatie. Een aantal mensen is gaan zoeken en vond de vogel weer. Met Andele Boorsma aan het begin van de avond er op af gegaan, om tot vlak voor het donker van deze prachtig gekleurde vogel te genieten, die vanaf een telefoondraad boven een hooiland joeg op grote insecten. We hoopten dat hij heel misschien naar Nederlands grondgebied zou vliegen, een kleine kilometer noordelijker. Tot onze verbazing was hij na een uur poetsen en rusten, vlak voor het echt donker werd, ineens van het draad verdwenen. Niettemin een fantastische twitch. Het verhaal staat hier op mijn blog.

Scharrelaar op draad

Heerlijk weer bij Scharrelaar

7 september 2014 Op een terrein in het kassengebied van Bergerden bij Huissen (Gld) was een kas gesloopt en nu lag er een mooi slikterrein waar regelmatige leuke soorten stelt- en strandlopers passeerden. Vandaag foerageerden er twee Kleine Strandlopers, een nieuwe jaarsoort  voor mij in de provincie, reden om met Louna de fiets te pakken en een bezoek te brengen.

Kleine Strandloper, een van de twee

Kassa in het kassengebied: Kleine Strandloper nieuw dit jaar

10 september 2014 Op de Hondsbroekse Pleij pleisterde een Rosse Grutto tussen de Wulpen, een leuke soort, en nieuw voor de provincie dit jaar. Met Andele Boorsma er vandaag heen gereden en we troffen het: de grutto liet zich mooi van dichtbij bekijken door vlak langs de dijk in het gras te gaan fourageren.

Rosse Grutto vlak onder de neus maak ik niet vaak mee

Met Andele en Jochem de Rosse Grutto bewonderen

22 september 2014 Gisteren werd op de Rijn bij de Millingerwaard (Ooijpolder) een Middelste Jager ontdekt, die later wegvloog richting zuidoost. Er waren de laatste tijd al meer Middelste in Gelderland gezien, reden voor Andele en mij er vandaag op uit te gaan. Een zoektocht die abrupt eindigde op een strandje langs De Bijland, waar een 'bruine eend' zich ontpopte tot iets wat we eigenlijk niet verwacht hadden! Tot aan het donker konden vele vogelaars genieten van een onvolwassen Middelste Jager die langs de waterlijn een dode vis aan het ontmantelen was. Wederom een ontzettend goede soort voor Gelderland en zelfs een 'inhaler' voor velen, inclusief personen uit de top 5 met meeste soorten in de provincie.

Middelste Jager schuift aan bij vis

Andele Boorsma (links) en eerste drie twitchers

Middelste Jager strekt even de poten

23 september 2014 Door Matthias Koster werd bij zijn studentenkamer in Velp een Bladkoning ontdekt. Op een dag dat ik ook een ronde in de regio maakte op zoek naar deze soort omdat er meerdere in het binnenland waren gemeld. Snel vanaf de Veluwezoom er heen gefietst en na enig geduld liet deze nieuwe jaarsoort zich boven onze hoofden horen. Zien ging moeizamer, maar horen is scoren. Terwijl we met een groep staan te kijken aan de Graaf Adelalaan kwam het bericht binnen dat er in Noord-Holland een mogelijke Grijze Strandloper is ontdekt. Toen duidelijk werd dat het er zeker een was ben ik gelijk aangehaakt bij mensen die vanuit Velp er met een auto heen gingen. Zodoende stond ik om half zes 's middags bij Petten te kijken naar een onverwachte nieuwe soort op mijn levenslijst.

In de tuin bij Matthias luisteren naar de Bladkoning

Grijze Strandloper onverwacht nieuw op de lijst

Twitchers bij de Grijze Strandloper van Petten

29 september 2014 Gister werd op het Netterdensche Broek bij Azewijn een Vaal Stormvogeltje ontdekt, een ontiegeluk goede soort voor Gelderland. Helaas kon ik geen vervoer geregeld krijgen. Rob Zweers wou vanochtend er wel op af gaan en ruim voor zonsopkomst waren we net als een aantal andere vogelaars aanwezig langs de rand van de plas waar de vogel was gezien. Helaas was deze zware soort al weer verdwenen. Nadat iedereen al was vertrokken ben ik met Rob nog lange tijd wezen posten, waarbij we Arjan Hell tegen kwamen. Hij vertelde over een Bonte Strandloper, Kleine Strandloper en een Bontbekplevier die bij elkaar liepen aan de zuidkant van de plas. Met z'n drieën hebben we dit drietal later bezocht.

Voor dag en dauw Vaal Stormvogeltje opwachten. Helaas

Arjan Hell en Rob Zweers kijken strandlopers

Bontbekplevier, Kleine Strandloper en Bonte Strandloper (v l nr r)

10 oktober 2014 Op 8 oktober trof Erik Ernens twee Zilverplevieren in de Kleine Gelderse Waard, voor mij nieuw in 2014. Ik had er helemaal niet meer aan gedacht bij de start van wat later een erg geslaagd fietsrondje zou worden. Bij de Hondsbroekse Pleij vielen vroeg in de ochtend drie Grote Zilverreigers in, die tijdens het foerageren zich mooi lieten bekijken. Een struintocht door de Loowaard leverde iets later een zeer fotogenieke Tapuit op, mijn dag kon al niet meer stuk. Tegen twaalf uur kwam ik aan in de Kleine Gelderse Waard. Al snel viel m'n oog op een groep van liefst 22 Bonte Strandlopers, drie Zwarte Ruiters en drie Groenpootruiters. Gezien deze aantallen besloot ik langer te blijven rondhangen om te zien wat dit verder zou kunnen opleveren. Dat leverde vervolgens het volgende op: twee Waterpiepers, twee Baardmannen, mijn eerste Blauwe kiek in Gelderland dit jaar, vijf Toendrarietganzen. Als grande finale hoorde ik ineens vanuit een zwerm rondvliegende Kieviten een Zilverplevier en Goudplevier, waarvan er van elk twee bleken te vliegen! Voor de gehele middag kon ik zeven Oranje Luzernevlinders. noteren die dwarrelend laag over de grond voorbij kwamen.

Nieuwsgierig bleef deze Tapuit me aanstaren

Een deel van de groep van 22 Bontjes

Zilverplevieren en Zwarte Ruiters

16 oktober 2014 Via Facebook werd 12 oktober bekend dat op camping de Fontein bij Eibergen al sinds 7 oktober een Hop rondhing, op een dag zelfs vergezeld door een tweede. Vaak foerageerde deze langs de rand van het strandje langs de vijver op de camping. Na een mislukte twitch met Andele gisteren aan het eind van de middag, waarbij we op werkelijk waar één minuut te laat waren, vond ik Rob Zweers bereid vanochtend weer naar Eibergen te gaan. Deze keer hadden we meer geluk en konden Rob en ik, later vergezeld door Tom Kruissink, lange tijd genieten van deze schitterende soort nadat deze plots van over de caravans aan kwam vliegen en aan de rand van het strandje landde. Om net zo plots later ook weer in het niets te verdwijnen.

Alle ruimte om te genieten met slechts drie vogelaars

Een schitterende soort om naar te kijken, de Hop

17 oktober 2014 Na de melding van vier Velduilen in de Ooijpolder besloot ik 's avonds in de schemer eens een poging te wagen bij geschikte terreinen voor deze soort bij Arnhem. Ik kwam terecht bij het kassengebied van Bergerden ten zuiden van Arnhem. Tot mijn grote verbazing kwamen hier ineens vier Velduilen, twee keer twee, voorbij cirkelen!

Twee van de vier Velduilen die voorbij cirkelden

Twee Velduilen in avondzon (linksboven van midden)

25 oktober 2014 Voor we richting de Rouvenen zouden vertrekken werd eerst vanuit de achtertuin aan de Westervoortsedijk de Geelpootmeeuw voor de daglijst bekeken. In de Rouvenen werd gisteren een Ruigpootbuizerd geclaimd, reden voor Andele en mij dit, vergezeld door Louna, te gaan checken, het blijft een regionaal schaarse soort. In de Rouvenen geen spoor van een 'RPB', zodat we dan ook direct reageerden op het bericht via Arnhem Alert dat er negen Wilde Zwanen in de Jezuïetenwaai zouden zitten, eveneens een regionaal behoorlijk schaarse soort. Bij aankomst werd ons al snel duidelijk dat het niet om Wilde maar Kleine Zwanen ging

Vanuit de tuin Geelpootmeeuw bekijken

Bekende Geelpootmeeuw (links) zonder rechtervoet

Eerste lesje in 'Fencing', het nemen van hekken rond gebieden

Kleine Zwaan, een van de negen

Jong en oud keken geduldig naar oa de Kleine Zwanen

10 november 2014 Met Andele Boorsma naar Harderwijk gereden, de Lorentzhaven om preciezer te zijn. Afgelopen tijd werden hier regelmatig twee Oeverpiepers gezien en fraai gefotografeerd. Het duurde even voor we ze ook in beeld kregen, uiteindelijk zag Andele ze op het dak van een bedrijf zitten. We konden ze kort maar leuk bekijken, helaas net te ver voor een aardige pixelherinnering. Een stuk noordelijker langs het Veluwemeer, bij de monding van de Hierdense Beek -wéér een nieuw plekje voor me- vanuit een uitkijktoren gezocht naar nummer 245 voor Gelderland dit jaar: gisteren werden hier Wilde Zwanen gemeld. Al rap pikte wederom Andele in ieder geval twee zekere Wilde tussen de tientallen Kleine Zwanen vandaan.

Kijken naar Oeverpiepers, op dak rechts van de lantaarnpaal

19 november 2014 Een fietstocht door Arnhemse parken bracht Louna en mij bij de Bosuil die 's winters in Zijpendaal een vaste stek heeft. Hier kwamen we Nico Omlo tegen die ons wees op de Oranje Oesterzwam, een zeer zeldzame paddenstoel. Naast de Bosuil hebben Louna en ik natuurlijk die paddestoel even goed bekeken.

Louna wijst Oranje Oesterzwam aan

Oranje Oesterzwam

22 november 2014 Met Andele Boorsma vandaag een heerlijk rondje Flevoland en Noord-Holland gemaakt, waarbij succesvol de Kleine Topper bij Almere werd getwitcht na een telefoontje van Luuk Punt, de Turkestaanse Klauwier van Castricum nieuw op m'n soortenlijst kon worden toegevoegd en bij de Zuidpier van IJmuiden nieuwe jaarsoorten als Kuifaalscholver, Drieteenmeeuw, Zwarte Zee-eend, Paarse Strandloper, Roodkeelduiker en Rosse Franjepoot werden binnen gehaald.

Luuk Punt cs maken goed begin met Klein Toppertje

Kleine Topper dobberend in de groep

Aanschuiven bij de Turksestaanse Klauwier

Turkestaanse Klauwier

Kuifaalscholver ventileert zijn mening

Toch even de Zuidpier op wandelen

Op het eind van de Zuidpier verrast worden met Rosse Franjepoot

28 november 2014 Mijn laatste grote twitch dit jaar. Met Andele Boorsma eerst afgereisd naar waar we na een spannende tijd van zoeken en wachten konden genieten van een nieuwe soort voor Nederland, de Afrikaanse Woestijngrasmus. Hierna zakten we af richting Zeeland waar langs de Brouwersdam mijn volgende nieuwe soort zich al snel liet vinden, de Zwarte Zeekoet. Na jaren deze soort gemist en gedipt te hebben kon ik deze eindelijk noteren voor mijn levenslijst. Hierna reden we naar Neeltje Jans, waar we een schitterende IJsduiker konden bekijken en bezochten vervolgens het haventje van Burghsluis waar een Kleine Alk zich van zeer dichtbij liet bekijken. Een aantal Kuifduikers betekenden voor 2014 een der laatste nieuwe jaarsoorten.

Aan de juiste kant van de sloten staan voor de grasmus

Onverwacht eind november: Afrikaanse Woestijngrasmus

Op de knieën voor Zwarte Zeekoet langs Brouwersdam

Eindelijk, na jaren, Zwarte Zeekoet in beeld!

Vanaf steiger aanleggen bij Kleine Alk

Kleine Alk

IJsduiker tijdens passeren

16 december 2014 Na een aantal eerdere pogingen slaagde ik er vandaag toch in om mijn, zo bleek later, laatste soort voor Gelderland dit jaar binnen te halen. Nummer 234 werd een Roodkeelduiker, die eerder op de Rhederlaag was ontdekt door Erik Ernens. In eerste instantie duurde het even voor ik 'm vond, dit kwam omdat de vogel bleek te slapen, en daardoor een stuk minder snel opviel dan ik gewend ben van een duiker. Eerst alleen, en later met Rob Zweers, die ik had ingelicht, heb ik lange tijd genoten van deze mooie Gelderse soort die tussen de buien door in een fraai middaglicht was te bekijken.

Toch even wakker voor een bewijsplaatje