Have a break, have a black kite!

Rond het vroege middaguur staat voor de deur van Natuurplaza een groepje waaronder ik, wachtend op 'nog wandelaars?', om een keuvelrondje door Park Brakkenstein te maken. Nou ja, keuvelrondje, een stevige tred wordt ingezet richting de botanische tuin in het park. Op een kunstmatig rotspartijtje met watervalletje -die Waterspreeuw komt wel een keer- schurkt een pad met z'n kont zich achteruit de blubberige bodem van een poeltje in. Een Groene specht roept in de verte, Grote bonte roffelen zich het schompes tegen een boom. Een kleine poging wordt ingezet om een zingende Glanskop in beeld te krijgen voor een fotootje. Na een tijd vind ik 'm, onbereikbaar hoog in de boom. Bijna aan het eind, of zo je wil lezen, het begin van het park schiet een Eekhoorn op een hek en vlot daarna gaat de tocht kwiek de boom in. De rits van de fototas was nog niet eens half open...Onder een groep taxussen zie ik in het donker meer bruine pluimstaarten dartelen. Nog drie Eekhoorns spelen tikkertje in het halfduister. Dan weer rustig, dan als een dolle rondsperend. Gehurkt maak ik foto's, afgewisseld met een genietende blik op zoveel speelsheid. En net als ik dé plaat wil maken, eentje zit fraai dichtbij onder op een stam, schiet een gewassen en met krulspelden behandelde hond het bos in. 'Kijk, dat bedoel ik nou. Dat die poedels tóch nog iets van een jachtinstinct in zich hebben, dat verliezen ze nooit echt helemaal hoor', kwekt er een tegen de ander achter me. Even krijg ik de neiging om te vragen of ze die oversized ruwe schuurspons bij zich willen houden. Maar bedenk dan dat het een openbaar park is en loop door. En dat blijkt voorbestemd.

Net op het moment dat ik door de schuifdeur naar binnen wandel, een passerende Slechtvalk zojuist in de pocket, komt collega Joost van Bruggen zowat horizontaal naar buiten gevlogen: 'Bruine kiek, moet zo overkomen'. Dat zou een nieuwe jaarsoort en Natuurplaza-soort zijn, vanzelfsprekend speur ik dus mee. Nog een aantal gearriveerde wandelaars kijken mee. Niets. Dan ineens roept Joost 'DAAR!'. De recht afgesneden staart lijkt inderdaad op een Bruine kiekendief te wijzen. Alleen het profiel is wat typisch. Niet echt helemaal kiekendief. Als de staart gesloten wordt, is een kleine inkeping, ofwel vorkje in de staart zichtbaar. Zwarte wouw? Zwarte WOUW! Eerst met de kijker en daarna probeer ik snel een foto te maken, hoewel de wouw iets te hoog zit voor m'n camerabereik. Als een golf gaat het nieuws door Natuurplaza, collega's komen naar buiten gehold. Half achter een boom, in de verte, is de vogel bezig richting zuidwesten uit beeld te verdwijnen. Om dan te gaan cirkelen en een koerswijziging naar noordoost in te zetten, waardoor mensen gelukkig alsnog een betere blik wordt gegund. De duimen gaan omhoog. Nadat iedereen, zwaar tevreden, naar binnen is gedrenteld blijf ik met Joost nog even kijken. Ik ontdek hoog een nieuwe roofvogel. Een blik met de kijker leert dat dit wél een Bruine kiekendief is! Een paar andere mensen kunnen we 'm nog net aanwijzen als tie rap in de grauwe lucht doorzwiept naar noord. Een Zwarte roodstaart krast z'n liedje omhoog.

Het kon wel eens leuk worden wat vogeltrek over Natuurplaza betreft, ben benieuwd wat ons nog te wachten staat!