Wederom naar het Wijchens Ven

Onder de wolken zingt de zon glimlach ik, ondertussen al kijkend naar de grauwe bewolking m'n schuifraam gewoontegetrouw voor ontbijt een stukje omhoog duwend. In de tegemoetkomende ochtendkakafonie van zingende Zanglijsters, Merels, mezen, Heggenmus en Roodborst hoor ik vaag iets herkenbaars. Het raam gaat nog een stukje omhoog en ik schuif m'n oor naar buiten. Jaja, daar is tie weer: de Tjiftjaf! Welkom terug jongen! Op weg naar m'n werk let ik op zingende Zwarte roodstaarten, die het nog laten afweten. Dacht ik. Als collega Joost van Bruggen met een kijker door het raam staat te staren vraag ik wat er valt te zien. 'Zwarte Roodstaarten'. '-TEN', vraag ik. 'Ja, drie, daar op de dakrand'. Op de dakrand ontwaar ik drie stipjes. 'Nee, dat is een Witte kwikstaart' meldt Joost als ik op een stipje duid. Even later zie ik het nerveuze trekje van de roodstaart. Vlak erna volgen de andere twee. Zo, die vrolijke jongens zijn dus ook weer terug, het geluid van te laat uit de kroeg rollen zal weer klinken!

In een korte pauze buiten heb ik het met een collega over de Slechtvalk, die regelmatig op de hoge pijp in de buurt zit. Nog maar net uitgesproken vliegt een schim richting de top van de pijp. En passert 'm niet. Toch maar even checken. Met de kijker laat zich een fijne Slechtvalk zien, plukkend aan iets. Als je 't over 't duveltje heb, want wat is tie klein op zo'n afstand! Het is waarschijnlijk dan ook een mannetje. Met een 'onder het linker witte pijpje' licht ik andere collega's in, die ook meedoen aan de 'Natuurplazalijst'.

Om iets over een krijg ik een dankbare sms van Chris Rosmalen: hij heeft het vrouwtje Krooneend weer langs De Vendam op het Wijchens Ven! Laat ik net op dat moment met zware kasten aan het slepen zijn, de energie die vrij komt door de sms laat ik meteen los op de kasten. Alles komt mooi op z'n plek zoals bedacht. Fijn zo'n adrenalinekick. Ook de rest gaat vandaag soepeltjes en iets na vijf ga ik wederom op het Wijchens Ven aan, ditmaal linea recta. Voor de zekerheid had ik al eerder de snelste route naar het ven toch maar in m'n hoofd opgeslagen. Na de snelle fietstocht kom ik aan de noordkant van het ven, in de buurt van de plek, aan. Gelijk de eerste eend die ik zonder kijker in beeld krijg vanaf deze plek, duikt direct onder. De andere stipjes zijn Meerkoeten. Een paar seconden later ploept de eend weer aan het oppervlak. Appeltje eendje dit keer: het vrouwtje Krooneend kijkt alert om zich heen en duikt soms met een licht sprongetje weer naar diepere gronden.

Ik fiets door naar de Vendam zelf en ga lekker op de oever zitten. Na eerst vrij op het water te hebben gezwommen trekt de Krooneend steeds meer richting oever en verdwijnt soms net in een bocht onder over het water hangende takken. Misschien de reden waarom ik 'm op de 17e heb gemist? Schuin links voor me steken de spitse staarten van twee onder water hangende Knobbelzwanen recht omhoog, in een boom langs de oever een stuk verderop steken de silhouetten van een paar Aalscholvers als kaarsjes in een boom af tegen de achtergrond. Ze zullen hier waarschijnlijk wel ter ore gaan. Na een heerlijk mijmermoment is het tijd dat ik ook richting slaapboom rij en over een fietspad langs de Hatertse Vennen, waarbij geluidjes van Kuifmees en Goudhaan m'n oor kriebelen, sluit ik een voortreffelijke voorjaarsdag af.