Tijdje terug schreef ik er nog over, mijn wannabe Strix aluco neusfluit. Regelmatig kwam hierna de mijmering voorbij, over het heerlijke geluid van een zingende Bosuil vanuit m'n ouderlijk zolderraam. Alsof het gisteren was dwaalde de nachtelijke scene mét geluid door m'n hoofd.
En dan ineens die aangename flashback wanneer ik uit m'n oude zolderraam hang. Man Bosuil zingend in de verte! Waarna helemaal een brede grijns op m'n kop verschijnt als ik gisteravond dóór de ramen heen een vrouwtje vlakbij hoor. Zit er een in een boom achter onze tuin! Langdurig roepend zoekt ze blijkbaar contact, maar net zo plots als het begon is het ook weer stil. Terwijl ik uit het raam hang, luister naar de stilte in de nacht, begint in de verte weer een man. Langdurige klinken de schitterende trillers met lange uithalen door het duister. Kicke gewoon!.
.jpg)
Vandaag op de terugweg van winkel naar huis eens langs oude paden uit m'n jeugd gefietst, aan de rand van het Bruggert. Aangetrokken door een fraaie knalrode man Goudvink in een kale houtsingel wandelde ik een oud boerenpaadje in, in de volksmond ook wel het Bornebroeksepaadje geheten. De Goudvink vloog al hoppend door de heg, snel door naar het eind bij de boerderij. Halverwege zag ik 'm ineens hangen. Een bruin pak mooi getekende camouflageveren hing aan één vleugel aan het prikkeldraad. Na 'm omgekeerd te hebben bleek het om een Bosuil te gaan. Zwijgend en stinkend hing hij daar na een ongelijke strijd. Ik kreeg 'm niet eens los, zo vast had de uil zich aan een pin geworsteld in wanhopige pogingen vrij te komen. Het was 'm niet gelukt. 's Avonds klonk de zang en roep van het nieuwe paar achter de wijk. De plek van de uil aan het draad was al weer ingenomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten