Even een nieuwe jaarsoort verzilveren

Rond 12:50 komt via de Arnhem Alert op whatsapp het bericht dat in het kassengebied bij Bergerden (ten zuiden van Arnhem) een Kleine zilverreiger is gezien. Een blik op waarneming.nl levert fraaie foto's op bij deze waarneming. De ontdekker heeft zelfs een filmpje gemaakt en op Youtube gezet. Hierop is te zien dat de reiger uiteindelijk ook wegvliegt. Met dit regenachtige weer zet ik er op in dat de vogel niet ver weg zal zijn. Kleine zilverreigers zijn zeer mooie kleine witte reigers, die deftig en sierlijk rond kunnen stappen. Graag zou ik 'm dan ook zien. Al is het maar omdat ze het ene jaar rond Arnhem ietsie pietsie meer voor kunnen komen dan in het andere jaar. Maar ze blijven schaars! M'n vriendin is alleen moe en een tukkie gaan doen met onze dochter, maar als er wat is moet ik er wel voor de kleine zijn. Daarnaast heeft Louise een afspraak lopen rond vier uur. Een rekensommetje en een afweging, in overleg, doen me toch de achterband van de fiets oppompen en de apparatuur bij elkaar rapen. In een uurtje op en neer moet het lukken. 

Snel trap ik mezelf de stad uit, en kriskras door de Arnhemse zuidwijken weet ik mezelf precies bij de juiste weg aan te laten komen. Op de plek waar de ontdekker de vogel meldde, aan de westkant van het kassengebied, zijn weilanden. Ik zet daarom in op de slikranden van de sloot langs de weg Viola aan de westkant, en langs de Lingewal aan de zuidkant van de kassen. Een goede gedachte zo blijkt. Langzaam kachel ik over het fietspad langs de brede sloten, lettende op witte puntjes langs de randen voor me. Twee Grutto's staan zich te wassen in een sloot, een Gele kwikstaart roept vanaf een weidepaaltje. In de verte zie ik een wit geval bewegen, alleen hoe dichter ik aanfiets, hoe meer te zien is dat de vogel een linksrechts beweging maakt. Da's niet goed voor een zilverreiger, wel prima gedrag voor een Lepelaar. Wat het ook (b)lijkt te zijn. Gefocust op dat witte puntje ga ik verder. En zie zo ineens links in m'n ooghoek een klein wit geval in een kleine ronde uitsparing van de sloot staan. Snot joh, daar staat ie! De Kleine zilverreiger is erg alert, ze hebben een soort zesde zintuig: ze hebben donders goed door of je nu gewoon langs fietst of naar ze kijkt. Doe je het laatste dan kunnen ze verdomt snel reageren en 'm smeren.

De reiger in de gaten houdend fiets ik verder, tot de dekking achter een bosje riet mij aan zijn oog onttrekt. Rap wordt de telescoop opgezet en de camera van de telefoon klikvaardig gemaakt. Langzaam loop ik iets terug, en op hoop van zegen schiet ik door het riet heen een paar plaatjes, hopend dat de camera niet focust op het riet. 

Dan vliegt de reiger ineens op en vertrekt laag over de kassen naar het noordwesten (rechts op foto omcirkelt, goed kijken...), waar hij weer naar beneden duikt. Met de telescoop op de nek fiets ik die kant op, ondertussen de sloten afkijkend. Langs deze weg blijkt hij niet te staan. Blij dat ik toch dit jaar ook weer van deze fraaie soort heb mogen genieten fiets ik op huis aan.

Een drassige sloot langs de Rijkerswoerdseweg (foto), waar in oktober vorig jaar nog een late Purperreiger verbleef  wordt ook nog even snel gecheckt, maar laat ook geen zilverreiger zien. Dit gave reigertje heb ik gelukkig ook voor dit jaar weer weten te verzilveren! Uit verdere waarnemingen later vandaag blijkt de Kleine zilverreiger een favoriet stekje te hebben aan een klein plasje en bij een waterbassin, waar hij tot in de avond rondhangt