Afgelopen dagen schiet m'n gemoed behoorlijk op en neer en vanochtend voel ik me behoorlijk klote. Ik overweeg net om misschien weer op bed te gaan liggen, als Frank Wagenaar om 13:56 op de Arnhemse (vogel)Alert-whatsapp de vraag stelt of 'iemand nog richting die Bruinkeelortolaan??' gaat. Heb nog niet eens goed door waar het om draait, klinkt leuk, zo'n beessie, dus plaats er de oproep achteraan dat ik me ook wel aanbevolen hou. En kijk gelijk op waarneming.nl waar het eigenlijk om draait. Holy kwakkiemoly! Er is écht een Bruinkeelortolaan gevonden, en wel in Lauwersoog! De vogel werd door Jeroen Breidenbach in een vakantiepark ontdekt en door hem in eerste instantie als gewone Ortolaan gedetermineerd en gemeld; een aantal mensen was echter zo scherp om op te merken dat de vogel een witte in plaats van gele oogring heeft en dat de keel wel erg bruinoranje is...Pffff. Waarom nou weer helemaal daar...Het zakt me al weer in de schoenen en ga verder met een ingang zoeken om mezelf overeind te trekken. Een dik uur later plaatst Jurrien van Deijk op de Alert dat Jasper Hooymans gaat. Eigenlijk voor 'de probeer' stuur ik Jasper een bericht. En krijg bericht terug: 'ga je mee dan?'. Nog steeds geen actie te bespeuren bij mezelf. Stel 'm de vraag terug of hij uit Arnhem gaat, en de reactie 'ik vertrek uit Arnhem, Joep komt hier langs' zorgt nu toch voor lichtelijke jeuk. Hij vraagt of ik verder nog mensen uit Arnhem weet, waarbij ik Frank Wagenaar voorstel, en ik krijg gedaan dat ze me aan het eind van m'n straat op de hoek Apeldoornseweg rond 15:35 oppikken. Wat verder op de Apeldoornseweg pikken we even later Frank op en tikken de eerste kilometers van de 199 weg.
.jpg) |
| Zelfs op deze doodlopende straat kijkt iedereen vanuit de berm |
De eerst gearriveerde vogelaars gaan ook vaak weer het eerst weg, zo rond 17:35 schuiven we onze auto dan ook mooi vooraan in de rij blik aan de rand van vakantiepark Lauwersoog, vlakbij het paadje waar we blijkbaar in moeten. Na een greep in de kofferbak lopen we met z'n vieren richting het speelveld waar het allemaal gebeurd. Tegemoetkomende twitchers stellen gerust, de vogel laat zich nog steeds erg fraai bekijken! Met een laatste aanwijzing, 'hier rechts' lopen we letterlijk en figuurlijk het veld waar het allemaal speelt op, her en der staan groepen mensen te kletsen en wachten. 'Hij is net een tuin ingevlogen'. Waarschijnlijk door m'n matheid reageer ik hier laconiek op en terwijl de telescoop en camera uit de tas worden gehaald zie ik eerste bekenden en maak een praatje. Al binnen een paar minuten komt het bericht dat de vogel nu aan de andere kant van het huisje zit. Ik kwak alles terug de tas in en maak een sprintje van een kleine honderd meter.
Op het doorsnee doodlopende weggetje 'Robbenoort', zoals alles op het park heet, staat een rijtje mensen te kijken naar een groene berm. Met een bewegende gelige stip. Bam! Binnen! Hup, scoop weer uit de tas en scherp stellen. En daar schuifelt ie dan, in vol ornaat midden in m'n beeld: wat een ontzettend fraai beest! En dat op slechts een paar meter afstand. Op een vakantiepark! Het is pas de vierde voor Nederland volgens de Dutchavifauna en de eerste goed twitchbare! Het is dan ook behoorlijk druk met vogelaars. Het is eveneens een leuke gelegenheid om de camera van m'n nieuwe telefoon weer beter te leren kennen. Met de telescoop op een laag statief ga ik er eens lekker voor zitten en knip de ene na de andere foto weg.
Af en toe draai ik effe om, om de aanwezige mensen ook vast te leggen voor het sfeerplaatje. Ook het filmen met de telefoon wordt natuurlijk even geprobeerd. Bewegend beeld is toch wel erg leuk! Het prachtige mannetje is uiterst gemakkelijk en blijft alsof er niets aan de hand is in het korte gras van de berm z'n maal bij elkaar plukken. Waarschijnlijk al een afstandje achter de rug, honger maakt de locatie niet uit, als er maar vreten is. Het schijnt dat de vogel soms gewoon kort met z'n ogen dicht een hazenslaapje deed. Rond kwart over zes schuifelt ie een tuin in en foerageert tussen de struiken. Een tijd blijven we nog kijken, maar de melding van een Ortolaan een tiental kilometers verderop zorgt voor jeuk. Hier hebben we het hoogtepunt mogen meemaken en we beramen ons volgende plan. De Ortolaan lijkt naar ons idee lastiger, we kiezen er dan ook voor om de Morinelplevieren in de Anjumer en Lioessenserpolder polder te bezoeken. .jpg)
Nauwelijks tien minuten na vertrek rijden we in de polder een doodlopende betonplaten weg op en ik krijg een deja vû: een jaar geleden, op 17 mei, zag ik vanaf deze zelfde weg ook Morinellen. Voor ons staat al een auto met vogelaars en al snel hebben wij ook deze fraaie plevieren in beeld. Ze staan alleen wederom wel weer een rot eind weg op een bruine akker in de zindering van de zon. Tot ons grote vreugde komt ineens een luid roepend groepje van elf bijna recht over ons heen. Wauw! Deze keren weer terug naar hun stek waar ze op hun dooie akkertje door de geploegde voren rennen.
+Morinelplevier.jpg)
Rond zeven uur is het mooi geweest. Ons doel is glansrijk gehaald en we kachelen tevreden en lichtelijk moe van de snelle lange trip weer op huis aan, iets voor negen stap ik m'n huis weer in. En bedenk hoe ontiegeluk ruk ik me aan het begin voelde. En hoe bevrijd na deze gave twitch. Best leuke gedachte, zo voor een 5 mei
Op de Dutch Birding-site is het verhaal achter de ontdekking door Jeroen Breidenbach te lezen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten