Twee nieuwe Gelderse soorten: Hop en Kuifduiker

Gisteravond al een beetje zitten bekokstoven wat een plan voor vandaag zou kunnen zijn. Bij Lunteren zit al enige tijd een Hop, een soort die hoog op m'n verlanglijstje voor Gelderland staat. Vorig jaar miste ik in augustus er een in Zevenaar, die verbazingwekkend genoeg was neergestreken in een woonwijk en z'n voedsel bij elkaar sprokkelde op gazonnetjes in achtertuinen en het plaatselijke trapveldje. Tim de Boer vroeg via een chat wat m'n plannen waren en de Hop begon meer en meer te kriebelen. Tim had juist plannen de andere kant op en wil de Kortsnavelboomkruiper bij Berg en Dal proberen. Een sms naar Frank Wagenaar resulteerde in een deal om naar de Hop te gaan zodra hij wordt gemeld.

Er zijn nog geen meldingen als Frank 's morgens aan de lijn hangt:'zullen we maar gewoon gaan?'. Eigenlijk wel een verstandige zet, je moet er immers zelf ook wel wat voor doen. In een uur rijden we naar de doodlopende Loenhorsterweg pal langs de A30 bij Lunteren. Een drietal vogelaars staat al te zoeken, waaronder Remco Jousma. Tevens krijgen we te horen dat de Hop al is gezien. Na een kwartier meldt een van de aanwezigen droog 'daar zit ie, op dat blok onder de silo'. Onder een silo, zo'n honderdvijftig meter verderop bij een boerderij zag ze de vogel kort zitten. Daarna geen spoor meer. Er ontstaat enig reuring als er 'iets' beweegt achter een pallet. Een Turkse tortel komt tevoorschijn. Ik besluit vanuit een andere hoek te gaan zoeken en loop een eind langs de rand van een akker. Een stuk verder is het zicht op de silo's, en een doorgang tussen twee schuren in, stukken beter. Rustig scan ik van rechts naar links, als ik de Hop ineens poetsend op de hoek van een grote witte puinzak zie zitten. WOW! Snel bel ik Remco Jousma op om de rest van de groep in te kunnen lichten. Geen verbinding. Dan maar rennen. Snel erna heeft de inmiddels gegroeide groep vogelaars dit pareltje in beeld, heerlijk! De Hop vliegt van de zak af en laat zich, met z'n schokkerige tred, leuk op de grond bekijken, als het plots mooi is geweest en de vogel opvliegt om tussen de schuren te verdwijnen. Einde voorstelling.

Remco heeft ook de Kuifduiker op het Veluwemeer bij Nijkerk nog in de planning. Deze naar zomerkleed ruiende fuut werd 1 april ontdekt langs de Zeedijk door Tim de Boer. Dit is een klein half uurtje rijden. En hoewel Frank enigzins in gedachte had om snel weer thuis te willen zijn, is hij al snel om. Een mogelijk (tweede) nieuwe soort voor je op een dag laat je natuurlijk niet altijd schieten. We rijden achter Remco aan en met een bui in de rug komen we op de dijk aan. Smienten, Kuifeenden, Tureluurs en donderjagende Grutto's vliegen door de kijker. M'n derde en vierde Boerenzwaluw voor Gelderland (de eersten zag ik boven de snelweg bij Ede) scheren over het wateroppervlak. Stevige druppels zorgen er voor dat Remco en Frank de auto opzoeken. En hoewel m'n telescoop al spoedig vol water zit besluit ik door te zoeken. Een kleine honderd meter verder zie ik de Kuifduiker ineens bij twee Kuifeenden dobberen, niet eens zo ver van de kant. M'n tweede nieuwe Gelderland-soort! Frank en Remco stappen net weer uit de auto, uitbundig zwaai ik dat ze moeten komen. Ze lijken het niet te zien, waarop ik voor de tweede keer vandaag, nu echter volkomen overbodig, een sprintje trek. Overbodig was het overigens niet helemaal: tijdens het bekijken van de Kuifduiker trekt een bui los waar je U tegen zegt. Een lach kan er gelukkig nog af. We rijden nog even naar de Flevozijde van de brug, waar mogelijk Krooneenden zitten. We blijken een verkeerde plaats in gedachten te hebben. Verder dan een paar Krakeenden, Futen en Meerkoeten komen we niet. Tevreden verregend zoeken we ons warme en vooral droge huis op.