Een taling met een streepje voor

Louna, onze dochter, boft maar weer. Tussen pa en ma ligt ze heerlijk te slapen. Zo tegen zes begint ze te rommelen. Ik word wakker, tijd voor de voeding! Omdat de eerdere voeding van 1:00 uitliep tot 2, val ik door enig slaaptekort na de ochtendvoeding weer in slaap. Dankzij Louna, die wéér begint te rommelen, word ik om 10:40 weer wakker. Die tijd zie ik pas omdat ik m'n telefoon pak, en zodoende zie dat ik een alert-sms vanuit de vogelwerkgroep Nijmegen heb gemist: Mark: Amerikaanse Wintertaling Oude Waal 0950u. Baf. Wakker! Huh? Welks?!  

Ik zet de melding door op de Alert-WhatsApp van het Gelders VogelNet en vraag gelijk of er mensen die kant op gaan. Vrijwel direct reageert Tim de Boer dat hij van telpost Dal van Deelen vertrekt en we regelen waar hij me op kan pikken. Het wordt de bushalte bij Park Sonsbeek in Arnhem, en onderwijl ik in de kleren schiet tik ik wat berichten naar andere mensen over deze geweldige vondst van Mark Wilkinson. Iets na elven gooi ik m'n spullen bij Tim in de wagen en rijden op de Ooijpolder bij Nijmegen aan. 11:29 Whatsappbericht: vogel nu in beeld! Wij draaien om 11:28 de Ooijpolder in

Bij deze Gelderse megaknaller had ik wel een rijtje auto's verwacht. Er staan er slechts drie, vier mensen zitten op de ijzeren amfibiënrand boven aan de Ooijse bandijk. Één al opgestelde telescoop is voldoende om zelf ook, aan de rand van de slikplaat tussen de gewone Wintertalingen, de taling met het verticale witte streepje voor in beeld te krijgen. Wederom de gedachte wat een geweldige vondst dit is. De eerste Amerikaanse Wintertaling dateert alweer van 23 en 24 april 1977, in de Staartjeswaard bij Beuningen. En slechts door een handjevol mensen destijds gezien.

Rustig maar snel check ik alle kenmerken om er zeker van te zijn dat het echt een Amerikaanse is, en geen hybride. Alles klopt: minimale gele lijntjes in de koptekening en twee fraaie brede witte verticale strepen op de voorflank, géén spoor van horizontale witte strepen. En als de vogel vrij op het slik staat, is te zien dat de poten geen ringen dragen. Helemaal perfect! Een aantal malen wordt de Amerikaan, als tie te dicht bij een gewone Wintertaling komt, verjaagd.  

Terwijl we staan bij te beppen vliegen er een Oeverzwaluw en Havik over. Een Grote zilverreiger staat als een grotere verticale streep aan de overkant van de Oude Waal stil te staan. De melding van liefst drie Roodhalsfuten op de Bijland bij Lobith komt binnen, en als ik die wil zien dan moeten we nú gaan zegt Tim. We gaan. Polder uit, brug over naar Nijmegen, afslag Bemmel, door naar Doornenburg en met de pont komen we aan de goede kant van het Pannerdens kanaal om de Bijland te bereiken. 

Ondertussen probeer ik telefonisch een vogelvriend uit te leggen waar nu precies de Bijland ligt. Hij is nog niet zo bekend in de regio. Als hij zegt dat hij Pannerden door is, en langs een zandwinning rijdt weet ik het even niet meer.. We pakken de pont, en dan bel ik hem weer spreken we af. Even later treffen we hem op z'n fiets bij de Bijland. Oh. díe zandwinning bedoelt hij. We zetten onze telescopen neer en zoeken de plas af. Eerst vooraan, maar na enig zoeken vind ik midden op de plas drie fraaie zomerkleed Roodhalsfuten! Een goede jaarsoort voor de regio Arnhem. Als bonus zwemt er een mannetje Zomertaling, solitair midden op de plas. Eveneens een nieuwe jaarsoort voor me. Maar die taling in de Ooijpolder heeft een heel groot streepje voor!