Zoon en pa Pestvogel een paar weken samen: Quality Time in Hengelo?

Dat er het een en ander is veranderd aan het wegennet rondom mijn ouderlijk huis ontdekte ik op 19 februari reeds. Langs de Beethovenlaan in Hengelo werd een Pestvogel gefotografeerd en plaatste deze waarneming op waarneming.nl. Destijds meldde ik dit in de whatsappgroep van Twente en probeerde zelf te gaan. Helaas lukte het toen niet en het leek stil te blijven. Tot de 18e. Dan meld Bert Haamberg in de groep dat er nu twee Pestvogels zitten. De volgende dag pak ik 's middags de fiets en rij naar Hengelo. Door de nieuwe wegen ben ik er zo en nadat de plek aan de Beethovenlaan leeg lijkt, fiets ik de hoek om, de Shützstraat in. Hier zit het duo rustig boven in een boom. Kort komen ze naar beneden om een paar besjes van de Gelderse Roos te snaaien. Al snel wordt weer voor de boom gekozen, om na en paar minuten richting Beethovenlaan te vliegen. Hier tref ik ze boven in de top van een boom, wederom is de ontmoeting kort: ze verdwijnen oostwaarts. In de dagen er na blijven ze op waarneming.nl gemeld worden, zodat ik de kans grijp ze misschien mooier te kunnen bekijken. In ieder geval met iets beter weer en licht, het laatste door eerder van huis te gaan. 

Me wederom verbazend over de korte rit fiets ik de nu reeds bekende route weer af. Bij het passeren van het kruispunt aan de Beethovenlaan speur ik al rijdend rond, hier zitten ze niet lijkt het, zodat gelijk wordt doorgefietst naar de Gelderse Roos langs het spoor aan de Shützstraat. Hier wel een duo fotografen, in zo'n ontspannen houding dat gelijk is te concluderen dat het andere duo hier niet zit. Eerst fiets ik dan ook verder door langs het spoor, en wanneer ze ook hier niet blijken uit te hangen fiets ik naar de sportvelden aan de andere kant van het spoor. In steeds groter wordende cirkels ga ik allerlei paadjes af tussen en rondom de sportvelden. Dit levert niets op, zodat rondom het winkelcentrum Groot Driene zoek naar bessenstruiken. Als dit na enige tijd geen resultaat geeft bedenk ik dat er al weer enige tijd is verstreken: misschien zijn ze wel uitbundig de Gelderse Roos langs het spoor aan het plunderen. Met deze gedachte trap ik rap terug naar het spoor.

En ja hoor: de fotografen staan gespannen op hun camera te turen, netjes afstand houdend zodat de vogels de rust en ruimte hebben naar de besjes te gaan. Nu zitten ze alsof er niets aan de hand is relaxed vlak boven ons in een boom. Poetsend, af en toe schijtend, rondkijkend, soms lijken ze te klessebessen, zacht klinkt dan hun fraaie rinkelende roep. Door op te letten heb ik geleerd dat, zodra de roepactiviteit versneld en luider wordt, er snel iets te verwachten is. Vanuit rust keilen ze ineens op de besjes aan en gooien alle trossen los. Zittend op een tak wordt een tros besjes rondom leeggeprikt. Even gemakkelijk kantelen ze acrobatisch onderuit om net die ene bes binnen te kunnen halen. 

Hooguit een paar minuten blijven ze aan de grond, dan kiezen ze weer voor het uitzicht op de voorbij boemelende treinen. Een mooie gelegenheid om ze rustig eens goed te bekijken. Beide vogels hebben een vrij scherp begrensde keelvlek en een brede gele eindband aan de staart. Dit maakt ze allebei van het mannelijke geslacht. Bij vrouwtjes is de keelbegrensing vager en de staartband smaller. Beiden hebben gele handpentoppen, zodat er een gele lijn langs de gesloten vleugel is te zien. Bovenaan deze lijn zitten rode kleine rode lak of waxplaatjes, bij een volwassen wat meer dan een jong. In Engeland worden ze daarom ook 'Waxwing' genoemd. Bij de één is dit alleen een gele lijn, zonder haakjes er aan, zoals bij de vogel hieronder op de foto: een juveniel, of eerste winter. Van deze vogel maak ik een kort filmpje, [hier]terug te vinden op Youtube. 

De ander heeft aa de gele lijn ook witte 'haakjes', zo 'V-tjes' creërend aan de vleugel. Samen met de scherpe keelvlek en brede staartband is deze te determineren als een adulte man (foto onder). Zoonlief gezellig met pa op stap dus?! 

Het is opmerkelijk rustig qua bezoek, alleen de twee fotografen en ik staan er. Een derde vogelaar brengt kort een bezoek. Enkele omwonenden vragen wat er te zien is. Pestvogels? Ja, daar hadden ze al van gehoord. Ik geef ze een blik door de scoop. 'Mooie vogels hoor!'. Zo die hebben voor thuis weer een mooi verhaal denk ik dan. Uiteindelijk is het tijd om op huis aan te gaan, de warme prak nadert. Een laatste keer geven ze een mooie show voor m'n neus weg, dan pak ik de telescoop weer in.

Via de parkwijk Groot Driene, met liefst twee zingende man Goudvink (de 19e ook al op een andere plek) pak ik een stuk terrein van de Universiteits Twente mee, hierbij twee Vuurgoudhanen voor de jaarlijst binnenhalend. De twee Pestvogels blijven gezamenlijk tot 7 maart bivakkeren, waarna, zo te zien aan de geplaatste foto's op waarneming.nl, zoonlief wordt achtergelaten door pa. Krijg de pest zou ik denken, pa weg, tijd voor feest. Tot de 10e neemt hij het er van. En laat dan Hengelo ook achter zich. 

Meer zeer fraaie foto's van de Hengelo'se Pestvogels zijn op waarneming.nl te bekijken. klik hier