Avondwandeling op de hei met Kwartel en Nachtzwaluw

Het zonnige temperatuurtje overdag zakt de laatste dagen in de avond nog altijd naar een frisse rilling. Toch wil ik graag, je hebt zo van die soorten, de Kwartel en Nachtzwaluw ook in 2013 wel weer zien. Wat, vooral bij de Kwartel, eerder 'weer horen' zal zijn. Met Ronald is een afspraak snel gemaakt als ik voorstel een avondwandeling te maken. Eerst naar de Arnhemse hei waar al een paar keer de Kwartel is gehoord, en daarna naar de Rozendaalse hei voor Houtsnip en de Nachtzwaluw. 

Daarnaast inventariseren we dit jaar ook de Veluwezoom op Ruigpootuilen -voor je je druk maakt: we hebben ze (nog) niet-,zodat we naast de Nachtzwaluw ook gelijk een telling in een van onze telgebieden er naast doen. 

Het is altijd een genot om op warme avonden op de Arnhemse hei de benen te strekken. Als we het gebied in lopen zijn Geelgors en Graspieper nog druk aan het zingen. Ronald loopt langzaam door, ik vermaak me korte tijd met een Graspieper die vanuit een laag meidoornstruikje op het veld zich mooi laat bekijken tijdens het zingen.

Al snel klinkt vanuit het hoge gras rechts van ons het herkenbare 'kwik-me-dit' van de Kwartel. Eerst kort, later op de avond wat langer. Ik stel me dan altijd zo'n klein bruin kruipertje voor, dat ergens daar in het hoge gras rondloopt. Volgens mij kan ie door het hoge gras geen bal voor ogen zien, en loopt ie alleen maar, in zichzelf gekeerd, te bedenken hoe hij een vrouwtje naar beneden kan lokken. Onderwijl af en toe wat eten naar binnen werkend. Je zal maar een Kwartel met claustrofobie zijn...We lopen een tijd rond en als de zon zo ver is gezakt dat het tijd voor de Nachtzwaluwen wordt, zoeken we de auto weer op. Met een beetje geluk zien we ze in het laatste avondlicht nog vliegen, immer een mooi gezicht als ze snorrend boven de heidevelden de eerste vluchten maken. Of worden we zelfs nog getrakteerd op een interactie met een ander mannetje of vrouwtje. We hadden op de Arnhemse heide kunnen blijven, daar broeden ook Nachtzwaluwen, het gebied wat we nu bezoeken kent ook de weinige -ons bekende- waarnemingen van baltsende Houtsnippen in de regio, een soort waar we ook op hopen. Rond tien uur parkeren we de auto aan de parallelweg en gaan door het klaphek. Al na honderd meter hoort Ronald links op een heideveld de eerste Nachtzwaluw snorren, net te kort voor mij om 'm op te pikken.

Aan het eind van het pad kijken we uit over een groot heideveld. Op een Koekoek  in de verte reageert een tweede vlak achter ons, die ineens pal naast ons door de bomen komt zetten en verschrikt weer terug draait. De knerpende zang van een Roodborsttapuit klinkt uit de hoek van het heideveld en één voor één beginnen de Nachtzwaluwen te ratelen. Eerst een in de verte, vlak er na direct achter ons. Zo'n rustgevend geluid. We pauzeren een tijd bij een bankje in de hoop een baltsende Houtsnip te kunnen zien. Dit blijft helaas bij ijdele hoop. Tot mijn verbazing vallen zelfs de Nachtzwaluwen al snel weer stil. Te fris? Of, zoals iemand zei, 's avonds zingen de vogels kort, omdat ze na een dag rust zo snel mogelijk willen eten. Later in de nacht, meer in de vroege ochtend, zullen ze met een volle buik meer de rust hebben om te zingen en langer te horen zijn. Een theorie die ik nog eens wil na gaan. We lopen een eind door ons uilentelgebiedje, wat slechts alleen een 'kuwiek'-ende Nachtzwaluw in de verte oplevert. En soms brekende takjes en een paar glimmende oogjes in het schijnsel van de zaklamp. Voor de rest is het doodstil. En fris. Tegen twaalven keren we huiswaarts, een Kwartel, ongeveer zes Nachtzwaluwen en een fijne avondwandeling rijker.