Ik ga op vakantie en neem mee...

wel, nog snel even die Roodmus in de Millingerwaard natuurlijk die vanmiddag via het nieuwe smssysteem van de VWG Nijmegen werd doorgegeven. Door één sms te versturen kunnen aangesloten leden worden geïnformeerd over ontdekkingen van zeldzaamheden in ons werkgebied. Thuis ligt de vloer half bezaaid met kleren en nutteloos spul waarvan ik in eerste instantie denk ze nodig te hebben voor de tien dagen Terschelling die vanaf morgenavond begint. Daarna is het m'n bedoeling weg te laten wat niet écht mee hoeft, zodat één rugzak volsdoende zal zijn. Morgenvroeg ga ik echter eerst met Geert Lamers en Bram Ubels op pad door Nederland, het is dus wel zaak vandaag gepakt te hebben, onder andere omdat ik gelijk doorreis. Echter zodra de sms binnenkwam prop ik gewoon van alles in m'n rugzak tot ie vol zit en ben klaar in een half uur; een nieuw record. In m'n telefoon kijk ik wie ik snel zou kunnen bellen en zin heeft om er met de auto heen te rijden. Als snel is een afspraak met Jouke van der Zee gemaakt, een kleine drie kwartier later sta ik bij hem voor de deur en rijden we op de Millingerwaard aan.

Bij het kerkje van Kekerdom parkeren we de auto op de kleine parkeerplaats en lopen de Millingerwaard in. Al lopend worden Matkop, Grauwe Vliegenvanger, Tuinfluiter en meer van dit soort gevederte op gehoord meegenomen. Bij de grote plas lopen we aan de zuidwestkant het dijkje erlangs op. Het gehoor gaat op scherp, de vogel zou namelijk zingend in de andere hoek van de plas voor ons langs de dijk zitten. Aangekomen vatten we post en blijven staan luisteren. Grasmussen krassen, een Matkop zit vlakbij en een Grauwe Vliegenvanger hopt door de bomen. Over het Millingerduin komt een grote roofvogel aangevlogen. Mooie witte staart met zwarte eindband: de lokale Buizerd die eens in de zoveel tijd het predikaat Ruigpootbuizerd opgeplakt krijgt en netjes wordt doorgegeven via onze waarnemingensite. Jouke en ik struinen, eigenlijk meer schuifelen, ieder een kant op, maar we blijven rond de hoek hangen.

Mijn ogen flitsen alle kanten op, opnemend wat er allemaal gebeurd in het Millingerduin. Mijn oren daarentegen staan in de filterstand en luisteren practisch alleen naar geluiden die níet 'normaal' zijn. Zo blijf ik stilstaan bij alarmerende Grasmussen, hoor ik jonge mezen piepen in het bos, neem een Zomertortel mee en ontgaat me ook een van ver klinkend 'meetjoe' niet. Hé, dat is een bekend geluid. Het klinkt zwak en lijkt uit een bosje een flink eind verderop te komen. Ik ben niet geheel zeker, maar sein Jouke in en langzaam lopen we naar het hek langs de steenfabriek welke naast het Millingerduin ligt en vanwaar het geluid kwam. Vanuit het bosje klinkt nu steeds duidelijker 'toemeetjoe'. Bingo! Als we uiteindelijk op een paadje langs het hek staan klinkt ineens een bijna oorverovend 'pleasetomeetjoe' van deze nieuwe soort voor Jouke. De vogel zit op slechts een paar meter van ons af in een meidoorn, maar laat zich bijna niet zien. In een flits zie ik dat het een jonge vogel is, dus een andere dan de adult welke 1 juni in de Millingerwaard zong. Zo heb je ze nooit, zo heb je er twee in korte tijd!

De Roodmus laat nog een paar keer z'n prachtige geluid horen, schiet dan het paadje over een hoge wilg in en vervolgens door naar het wilgenbos een stuk verderop. Terwijl ik de terugvondst via het smssysteem meld lopen Jouke en ik achter de vogel aan. Ondanks dat zijn gezang de aanwezigheid wel verraad laat de vogel zich hier niet terugvinden. Ondertussen zijn ook Niki Boerland en later Justin Jansen aangeschoven. Gezamenlijk blijven we een tijd staan, in de kijker kunnen we 'm helaas niet krijgen. Justin gaat weer op huis aan, en de afspraak thuis te zullen koken dwingen zowel Jouke als mij huiswaarts te gaan. We besluiten over het dijkje langs de grote plas terug te lopen, en tot mijn verbazing hoor ik de vogel ook ineens uit deze hoek. De vaart gaat er in en tot grote vreugde krijgen we de vogel nu vlakbij in de picture. Snel worden fototoestellen er bij gepakt en de eerste plaatjes gemaakt.

Met de kop omhoog zingt de vogel in een boom voor ons, nog mooier wordt het als de vogel nog dichter langs de dijk in een lage wilg gaat zitten. Hoewel deze tweede kalenderjaar vogel enigzins 'saai' bruin gekleurd is, met een opvallend zwart kraaloog, is het genot door de zang en het van dichtbij kunnen bekijken enorm. Ondertussen hebben nog een aantal vogelaars zich aangesloten, een blik op de klok leert dat Jouke en ik er nu echt vandoor moeten. Napratend over de uiteindelijk toch nog prachtige blikken die we nog op de vogel mochten werpen lopen we over het pad door de waard op de auto aan. De tien Lepelaars die we op de heenweg bij de Kaliwaal lepelen nog lekker rond.