23 maart 2006. Woensdag. Tien mensen zijn aanwezig op de Algemene Ledenvergadering van de VWG Nijmegen. In een steriel wit tl-balkenzaaltje van het wijkcentrum aan de Burghardt van de Berghstraat treed ik rond half negen met algemene instemming van de aanwezigen toe tot het bestuur van de VWG Nijmegen.
Met uitzicht op de nestkast van de Slechtvalk, kom ik in 2000 in Nijmegen wonen. Mijn werkzaamheden bij een tentenbouwbedrijf zorgen er voor dat mijn vogelactiviteiten op een laag peil blijven. Tachtig uur in de week nodigen niet uit tot vogelen. Een bed is eerder opgezocht. Vanuit de bus op weg naar een locatie zie ik wel eens wat leuks. Zoals zes keer een rondje rijden op een rotonde in Ravenstein om aan collega’s een cirkelende Visarend te laten zien. Maar ook negen meter hoog vanuit een tent de Bijeneters onder je door zien jagen op Terschelling blijft gedenkwaardig. Nog niet eens gesproken over een Roodmus die op hetzelfde eiland praktisch naast de lunch-locatie zit te zingen.
Op 21 september 2004 waag ik een fietstocht naar de Franklins’ Meeuw, die zich op dat moment op een zandwinningplas bij Beneden-Leeuwen bevind. Het weer was beroerd. Op de plek des onheil ontmoet ik één vogelaar. Samen vinden en zien we de Franklins Meeuw boven de plas, helaas voor korte duur. Ik ken de vogelaar niet. Erik van Dijk is zijn naam. Van de Vogelwerkgroep Nijmegen. Hij biedt me aan om mee terug te rijden in zíjn auto naar Nijmegen, met fiets en al. Graag! Het weer werd er niet beter op en het is een flink eind terugfietsen.
Vogelwerkgroep Nijmegen. Erik van Dijk. Het laat me niet meer los. Ik ga weer vaker fietsen, de Ooijpolder in of gewoon doelloos. Trouw schrijf ik m’n waarnemingen in het logboek bij Oortjeshekken. Later zag ik de waarnemingen gemarkeerd terug, ergens halverwege stond dan ‘bijgewerkt tot hier’. Iemand was met m’n waarnemingen bezig! Wie? Op een keer ontmoet ik in de Ooijpolder Kor Goutbeek. de Mourik-cirkel kwam ter sprake, mijn interesse was gewekt. Na een mail-wisseling met hem was ik binnen, de waarnemingen vlogen me om de oren!
Op dertien februari 2005 meld ik me aan voor een excursie naar Zeeland, georganiseerd vanuit de VWG. Nieuwsgierig sta ik ’s ochtends bij de ondertussen bekende Erik voor de deur. Nieuwe vogelaars komen m’n kennissen-kring binnen. Het wordt een leuke tocht. Koud, maar memorabel. De zuigende werking begint. Een bezoek aan de voormalige trektelpost op Mulderskop in het najaar van 2005 wakkeren de trektel-gevoelens aan. Hoe vaak ik wel niet geteld heb bij Enschede, gewoon alles op je af laten komen. Fred Hustings en andere bekende vogelaars in het Nijmeegse zie ik eens ‘live’ in het veld. Via Erik rol ik de waarnemingensite Waarneming.nl in en ben zelfs binnen korte tijd administrator. Ik verdiep me in de lokale Nijmeegse avifauna, wil van de hoed en de rand weten. Nauwlettend houd ik de Mourik-cirkel in de gaten. Hoe zijn de verhoudingen binnen de VWG, wie schrijft er en welke gezichten horen erbij? In het veld komen de gezichten er bij. Via Waarneming.nl nog meer nieuwe namen, die later ook een gezicht zullen krijgen.
Heerlijk! Jaren niet gevogeld en de passie is er nog! In overweldigende mate blijkt. Ik voel me als een vogel in de lucht bij de VWG en schrijf vaker op de mail-cirkel. Met terugwerkende kracht voer ik duizenden waarnemingen in. Maar moet ze ook als ‘admin’ controleren. Aan de slag! Tientallen mensen krijgen een mail van mij met een verzoek om ‘nader commentaar’ bij een waarneming. De reacties zijn van uiterst vriendelijk tot uiterst snauwend. Even wennen. Ik doe ook maar ‘mijn werk’. Ik raak er bedreven in en leer plezierig contact te onderhouden met waarnemers.
Er is een nieuw algemeen bestuurslid nodig binnen de VWG. Erik peilt me en ik heb wel interesse. In de kleine maar gezellige keuken van Twan Teunissen ontmoet ik voor het eerst de overige bestuursleden van de VWG. Boven een heerlijke vegetarische maaltijd worden informele zaken uitgewisseld. Een beetje nieuwsgierig naar waar ik nu weer in beland ben, maar ook wat schuchter neem ik deel aan de vergadering. Ze nemen me serieus en ik mag en kan mijn woordje ook doen, maar dat komt mede doordat ik Erik al een tijd ken van Waarneming.nl en met hem al regelmatig van gedachten wissel. Dit bevalt me meer dan uitstekend.
23 maart 2006. In een zaaltje met tien mensen word ik met algehele instemming aangenomen als algemeen bestuurslid van de VWG Nijmegen. Of biologisch secretaris. Of ‘aanjager van projecten’. Hoe de invulling ook is: ik ben algemeen bestuurslid. Dat hebben ze geweten. De passie en de ideeën mogen los! Terwijl ik waarnemingen blijf controleren, beoordelen en becommentariëren, bekijk ik welke projecten er lopen binnen de VWG en welke wat aandacht zouden mogen hebben. Nieuwe ideeën gaan de lucht in, van redelijk wat worden ze opgepikt, een aantal verwateren, maar blijven in het achterhoofd. Het kan niet allemaal tegelijk. De locale avifauna’s worden verslonden en in die dagen gingen we praktisch samen naar bed. Nog even een verhaaltje voor het slapen gaan…
Duizenden waarnemingen uit het oude VWG-archief worden ingevoerd. Één voor één loop ik ze na. Corrigeren en becommentariëren. Achter de schermen bij Waarneming.nl zijn we continu bezig de site te verfijnen. We discussiëren over nieuwe ideeën, hoe met waarnemers om te gaan, samenwerking aan te gaan met andere sites, betrouwbaarheid van waarnemingen. We ‘chatten’ en fantaseren er op los. Ik ontdek de Mourik-cirkel als uitlaatklep en mag er graag ideeën en verhalen spuien. Ik neem de taak als algemeen bestuurslid dan wel ‘aanjager van projecten’ serieus en zoek contact met de mensen. Door afwisselend een ervaring van mij te pennen en anderzijds ‘reminders’ te plaatsen op de Mourik-cirkel, probeer ik de interesse van anderen niet alleen aan te wakkeren maar ook te verbreden.
Met grote gedrevenheid worden door Sjak Gielen alle gebieden in ons werkgebied als km-blok ingevoerd binnen onze waarnemingensite. Als team werken Erik, Sjak en ik aan verbetering van onze eigen waarnemingensite. We zijn de eerste werkgroep die zo compleet is aan zijn gebieden, én ook nog eens haar hele archief on-line zet. Hier komt een hoop bij kijken. Waarnemingen controleren, gebieden controleren, data controleren. ‘Data kloppen’ heet dat volgens mij. Ondertussen heb ik de waarnemingenrubriek in het blad de Mourik onder de hoede gekregen. Een zeer leuke taak, op z’n tijd tientallen duizenden(!) waarnemingen zien te verwerken tot een leuk en leesbaar geheel van zo’n zes pagina’s blijft een uitdaging. Met de kersteditie mag ik uitspatten en wat extra bladzijden verwerken.
Tijd is snel ingevuld. Veel tijd gaat zitten in werk, maar zodra ik thuis ben gaat de aandacht naar de laatste stand van zaken op vogelgebied. Vier e-mailadressen worden bekeken, via ‘alerts’ krijg ik een dagelijks overzicht van gemelde zeldzaamheden in de provincies Gelderland, Noord-Brabant en Limburg, mijn ‘werkgebied’ als admin. En natuurlijk ben ik vogelaar! Dus regelmatig trek ik er op uit. Naar de trektelpost, naar de Ooij. Maar ook werk ik aan mijn doel om ooit alle wegen in ons werkgebied bereden te hebben. Nieuwe gebieden zijn altijd leuk en ons werkgebied bevat nog ontzettend veel ‘onontdekte’ gebieden voor mij. Dus gewoon ‘loos’ fietsen mag ik graag doen. De ene keer valt het resultaat tegen, de andere keer zijn de indrukken overweldigend. En natuurlijk weet ik dat in een gebied een saai voorjaar geen saaie winter hoeft te betekenen. Dus eigenlijk moet elk weggetje vier keer bereden worden, elk seizoen een keer. Dan pas weet ik waarover ik mag spreken.
De gedachten over een avifauna over ons gebied spelen. Waarnemingen controleren, plannen smeden, uitwerken. En er is weer veel te doen. Ik moet nog een aantal ‘reminders’ schrijven voor de Mourik-cirkel. Een verhaal ligt nog op de plank. De waarnemingen van vandaag moeten nog doorgelopen worden. En u, u kom ik nog wel eens tegen in het veld!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten