Vale Gieren in Oss!

De meldingen kwamen afgelopen uren al een tijd binnen en in heel het land was de spanning onder de vogelaars merkbaar: Vale Gieren in het land! Onder andere in Zeeland werden groepen tot wel 56 vogels geteld. Dát wil ik ook wel! Als er een overvliegende groep bij Tilburg wordt gemeld en ik een optelsom maak met de zuidwestenwind, besluit ik ook naar buiten te gaan en een strategische positie in te nemen op het zweefvliegveld van Malden. Helaas komt er niets over de post en vallen de meldingen stil.

Dan komt het bericht dat bij Oss een groep Vale Gieren aan de grond zitten. Nou wordt ie mooi. Ik maak een belrondje en even later rij ik in volle vaart met Jouke van der Zee naar de Brandstraat waar de groep zou zitten. Aangekomen staat de straat vol met auto's en gelijk bij aankomst staan we te kijken naar een viertal Vale Gieren die alsof het de normaalste zaak van de wereld is, in een boom loom zich zitten te poetsen. Ongelovelijk gaaf om deze roofvogels zo én in Nederland te zien. Dan komt er een melding dat verderop, aan de Kruizenbeemdweg, de rest van de groep zit. We rijden daar heen en zien ook hier zeven Vale Gieren in de bomen zitten. De rest blijkt vertrokken, maar in de buurt hangen. We rijden naar de Weisestraat en zien hier de nummers twaalf tot en met achttien nog net als grote logge traag laagvliegende deuren naar het westen wegvliegen.

Zo kreeg een een dag die ogenschijnlijk zou eindigen als domper toch nog een ongelovelijk schitterend slot!

Ralreiger bij Negenhuizen

In de polder bij het gehucht Negenhuizen langs de Vlaardingervaart is 29 mei een Ralreiger ontdekt. De vogel (b)lijkt te blijven hangen en samen met Athol Burrill voer ik een bliksembezoekactie uit. Athol moet al vroeg weer terug zijn, om zes uur 's ochtends zitten we dan ook al in de auto. Via allerlei kronkelweggetjes komen we rond kwart voor acht aan bij het parkeerplaatsje waar we wezen moeten. Er staan al mensen, de vogel staat er echter (helaas) nog niet. Ohoh! Lange tijd wordt op het zeer smalle paadje langs de vaart gewacht. En gewacht. Ik besluit met een groepje verder langs de vaart te lopen, misschien loopt ie verderop. Terwijl we langzaam verder lopen, al speurend de waterlelies afkijkend, krijgen we een telefoontje van mensen die al veel verderop staan. Ze hebben de vogel gevonden, maar is opgevlogen en vliegt nu onze kant op. Yes!

Dan zie ik plots een roze reigerachtig stipje vlak voor me over de vaart aan komen vliegen, om vervolgens vlak voor ons kleine groepje op de waterlelies te landen. De keigave reiger laat zich lange tijd werkelijk subliem bekijken. Aan het eind van het lelieveld aangekomen vliegt deze droomsoort zonder aanleiding op en verdwijnt de polder aan de overkant van de vaart in. Om zich voorlopig niet meer te laten zien. Athol en ik gaan zwaar genietend en met een zeer tevreden gevoel naar huis. Vlák voor we vertrekken vang ik nog net op dat ze de vogel weer in beeld hebben. Maar wel van heel ver. Wat een geluk hadden wij!

Tevens maakte ik vandaag mijn eerste 'digiscoop'plaatjes ooit, gewoon een klikklakdigicameraatje voor de scoop gehoudend. Ben best tevreden met dit 'record'resultaat!