Een rondje inventariseren en daarna een uitspattinkje

Gistereren geëindigd met een opkomende maan, nu met een lekker opkomend zonnetje. Vanochtend was het weer ouderwets gezellig. In die zin dat ik de wekker een tets gaf voor ie mij met volle overgave kon wekken. De meeste inventariseerders weten hoe het dan verder gaat: bammetjes smeren, kopje kof (of thee) zetten en ondertussen de benodigde spullen in een rugzak douwen. Nog eens een keer alles checken: veldkaarten mee, pen, extra pen, noodgevalletje potlood (mocht het gaan regenen, dan loopt inkt uit...), kijker, telescoop en tegenwoordig ook camera.

Dan rap op de fiets richting Paardewei. Ik neem de weg langs de Vlietberg en pik zo mijn eerste zingende Grasmus van dit jaar mee. Later op de dag zit de vogel er nog steeds en weet ik wat geinige fotootjes te schieten. Om 6:30 kom ik op de Paardewei aan. Ondertussen zingt alles al lekker behoorlijk, maar de soorten die ik tijdens deze ronde in de gaten moet houden zijn nog niet volop aanwezig, het is te overzien...

Ik heb net een klein struintochtje door wat bosjes langs een watertje achteraf gemaakt als ik weer op een open weilandje kom en een bekend geluid hoor: 'tsjoktsjoktsjok'! Vlak voor me uit schiet een Beflijster geschrokken een boompje in waar hij zich mooi laat bekijken. Na een minuut vliegt de Kransmerel op en gaat in een hoge boom langs de dijk zitten. Ik vervolg mijn ronde en loop via de wildovergang bij de Bisonbaaistrang weer westwaarts over de weg, om daar weer de uiterwaard in te steken. Een Sperwer schiet een bosje in, een paar Kneutjes zoeken snel een veiliger heenkomen.

Langs het boerenpad achter de Bisonbaaistrang zit een man Roodborsttapuit op het prikkeldraad, een man Graspieper voert zijn baltsvluchten uit. Op de kleine plas hoor ik Zomertalingen 'krekken', afkomstig van vijf mannetjes langs de waterkant. Af en toe een soort op de veldkaart noterend loop ik naar de ruigte achter de Bisonbaai. Een Grasmus laat z'n zang horen, Graspiepers schieten heimelijk tussen het gras door. Een stuk voor me uit vliegen zwarte en bruine vogels op: weer Beflijsters! Nu tel ik er zeven en weet wat plaatjes te schieten.

Op het Waalstrandje blunder ik tegen mijn eerste Tapuit van dit jaar aan. Het vrouwtje zit, Tapuiteigen, vaak op hogere uitkijkpuntjes zoals een steen. Na een zomers broedonderzoek naar deze soort in 2007 in de duinen van Noordholland kijk ik heel anders tegen deze schitterende soort aan. Als een soort met een bepaald karakter waarbij ik het gevoel heb dat ik ze nu wat beter begrijp. In ieder geval geniet ik met volle teugen.

Aan de zuidkant van de Bisonbaai loop ik over het houten bruggetje weer naar de strang aan de westkant. Naast Futen, Kuifeenden en een enkele Smient tref ik ook een vrouwtje Mandarijneend aan op de baai. Een Braamsluiper kleppert vanuit het struikgewas en de roepende Boomkruiper noteer ik op de kaart. Verderop steek ik de 'wildwissel' op de Oooijse bandijk over en slenter de Paardewei weer op. Halverwege zie ik een drietal vogels opvliegen ter hoogte van de Staatsbosbeheerboerderij. Een blik door de kijker levert mijn volgende drie Beflijsters op. Het houdt niet op vandaag! Mijn tweede, eveneens naar maatstaven vroege, Nachtegaal zingt uit volle borst langs de Langstraat.

Ik maak nog een rondje over de Paardewei en weet zo nog een Groene Specht voor de inventarisatieronde te pakken. Daarna pak ik mijn grote held, de fiets en ga op weg naar huis. Want vanochtend kreeg ik een sms van Jos van Oostveen. Of ik nog mee wilde naar de Spaanse Mussen in de Eemshaven. Na een afweging, ik wist niet precies hoe lang de inventarisatie nog zou duren, heb ik ja gezegd. Dit natuurlijk ook na een gesprek met m'n vriendin, incluis mijn bedelende blik van 'ik zou zó gráág...'

Uren later sta ik dus in de Eemshaven. Ja, zo kan het verkeren. Bij aankomst staat er al een rijtje auto's, de inhoud loopt verspreid over de weg. De mussen zijn echter al zeker een uur uit beeld. Maar ik heb geduld, enigzins gevoed door een luiheid die ik heb opgebouwd na een vroege en actieve wandelochtend. Ik vermaak me met een man Gekraagde Roodstaart die in de buurt verblijft en bekenden die er ook zijn. Ik hoef ik practisch alleen op mijn statief te leunen en te wachten op geluiden als: 'HIER!'. Wat (gelukkig!) ook vrij snel gebeurd. Iemand heeft de mussen ontdekt langs een stenen kade. Met de aanwezige mensen sprinten we er heen. In de drukte van de mensen zet ik de kijker voor de ogen en zie zo meerdere mooi getekende mussen in de kijker verschijnen. Even later gaan ze even op een reling zitten, om daarna weg te vliegen.

In de uren erna krijgen we de mussen nog een paar keer dichtbij in beeld, onder andere een luid tsjilpend mannetje, zittend op het prikkeldraad van een hek. Waarna het mooi is geweest. Ergens in Groningen wordt in een wel erg troosteloos winkelcentrum, die van Lewenborg, een avondmaaltijd bij elkaar gekocht, iets met vet van de friettent en drinken van de Coop. Halverwege de rit naar huis val ik een paar keer in een dommelslaap. Ja, het was best een indrukwekkende dag. Wat rest is de vraag hoe ik op een verjaardag uitleg dat ik voor 'een mus' naar de Eemshaven ben gegaan. Misschien maar niet...