Dagje veld eindigt met Velduil

Zes uur. M'n wekker gaat af. Ik doezel nog wat en spring er dan uit. Altijd weer gevaarlijk met een hoogslaper. Koffiezetapparaat aan, spullen klaarzetten en bammetje maken. Na een half uur ben ik klaar en wacht op Jouke van der Zee, die me zo komt oppikken om naar Princepeel te gaan waar al een paar dagen een Velduil is gemeld. Ik kijk op de klok thuis: 5:42. Huh? Wat is hier gebeurd? Blijk ik het afgaan van de wekker gedroomd te hebben en ineens nog flink wat tijd over te hebben. Op Waarneming.nl kijk ik of er gisteren nog iets leuks is gezien waar we eventueel nog heen zouden kunnen en wandel om de tijd te doden een klein rondje in m'n buurt. Dit levert in ieder geval alvast een overvliegende Sijs naast m'n huis op.

Om kwart over zeven rij ik met Jouke naar Princepeel. Bij Haps zitten Roeken langs de weg, altijd leuk voor de daglijst en even later parkeren we de auto op de veldweg waar we moeten zijn. Veel Gele Kwikstaarten, zingende Veldleeuweriken, Kieviten, een drietal Grutto's en twee Wulpen vullen ons lijstje. Jouke vind nog een man Roodborsttapuit. Maar geen Velduil. We wachten zo'n tweeënhalf uur zonder een uil en vermaken ons met het maken van foto's van de Gele Kwikstaarten. We hebben nog wat tijd en besluiten naar het Nieuwe Heerenven op de Hamert te gaan.

Bij 'het hek' aan de Heerenvenweg maken we halt en kijken over het ven. Het is 'rustig': een zestal Zwarte Ruiters, enkele Groenpootruiters, Kleine Plevieren en een Kemphaan weten we aan steltjes in het tegenlicht te determineren. Vanuit de bosjes klinken Gekraagde Roodstaarten, Koekoek, Boompieper, Fitis en Grasmus. Een Kleine Bonte Specht roffelt links in een bos en recht tegenoverons roept een Zwarte Specht. Huiselijke zaken zorgen er voor dat we terug naar Nijmegen rijden. We maken een principeafspraak voor het begin van de avond om wederom de Velduil te proberen. Later op de middag maken we hier half zes van.

Thuisgekomen fiets ik snel een rondje over de stuwwal bij Berg en Dal en door de Ooijpolder. Op beide plekken is het rustig, op de stuwwal tikt een Appelvink en tot de Erlecomse Waard kom ik weinig bijzonders tegen. Dan vliegt binnendijks een roofvogel in glijvlucht naar het oosten. Zwarte Wouw! Dat is dan wel weer erg leuk. Bij de Erlecomse Waard kom ik Mark Wilkinson tegen, die me wijst op twee Oeverlopers, een nieuwe jaarsoort. Een paartje Kleine Plevieren is nog steeds aanwezig, een Groenpootruiter speelt verstoppertje, maar loopt later toch m'n telescoop in. Bergeenden en Tureluurs lopen de kantjes er van af. In de Waal dobbert een adult Grote Mantelmeeuw, op het strandje er voor staat een club Wulpen. Peter Hoppenbrouwers maakt even een korte stop en fietst later door.

Na met Mark afgesproken te hebben 's avonds mee te gaan ga ik vlak na Peter ook door richting huis. Langs de Waal ter hoogte van het dorp hoor maakt het gebrabbel en gezang me attent op een mannetje Blauwborst. Opmerkelijke locatie, ze lijken nu 'overal' in de Ooijpolder te zitten. Via de Hezelstraat en de Oude Waal kom ik aan bij de ijskraam op de dijk ter hoogte van de weg naar de Vlietberg. Hier staan Harvey van Diek en vriendin en Peter weer. In de korte stop die ik ook even maak hou ik de lucht contstant in de gaten, die Gierzwaluwen waar ik de hele dag al op hoop moeten toch een keer langskomen. Wat een drietal dan ook binnen een paar minuten doet. Heerlijk die zwevende halve maantjes door de lucht. Vanaf de ijscoboer('in' eigenlijk) horen we iets verderop in een rietsloot binnendijks een Blauwborst zingen, een nieuwe locatie dit voorjaar voor me. Gaat lekker met die soort! Mark komt ook aanfietsen maar mist ze net. Samen fietsen we een eind op. Thuisgekomen regel ik nog het één en ander, gooi een hap eten naar binnen en hoef dan nog maar even te wachten tot het half zes is.

Mark komt iets voor half zes bij me en niet veel later pikt Jouke ons op, zodat we rond zes op de inmiddels bekende plek staan. We zijn de eerste mensen en wachten op wat komen gaat. Gisteren vloog de uil al vroeg, hopelijk nu weer. Er komen meer mensen en met een babbel en genietend van de zingende Veldleeuweriken brengen we de tijd door. In een veld achter ons horen we jonge Kieviten, later zien we er één over een akker ploeteren. De drie Grutto's blijken er vier te zijn en de Gele Kwikstaarten vliegen nog steeds actief rond. Een noordwestwaarts vliegende valk blijkt m'n eerste Boomvalk voor dit jaar te worden. Nog meer mensen, voornamelijk van de Vogelwacht Uden, arriveren, maar van de uil nog geen spoor. Een dikbuikige valk vliegt stevig door naar wederom het noordwesten en blijkt een man Slechtvalk te zijn. Iets later volgt een Torenvalk dezelfde weg. Twee Wulpen maken een rondje over de velden.

De Veldleeuweriken zingen stevig door. Verder niets van iets wat lijkt op waar we voor staan te wachten. Rond kwart voor negen geven we het op. We gaan. Ik weet niet waarom, maar kijk tijdens het wegrijden in m'n telefoon of ik het nummer van Carel van de Sanden heb. Een voorgevoel? Nagenietend van een zwoele lenteavond, maar toch lichtelijk teleurgesteld rijden we naar huis. Net op het moment dat we Mill binnen rijden gaat m'n telefoon, het schermpje laat de naam 'Carel' zien. Aiaiai, zul je het hebben. 'Hij vliegt nu net op!' krijg ik te horen. Krijg nou wat! Resoluut draait Jouke de auto om en spoeden we ons terug.

Het is inmiddels behoorlijk gaan schemeren, maar als we op de veldweg aankomen blijken de mensen van net er nog te staan. Terwijl ook zij net het plan hadden te vertrekken, vloog de Velduil ineens op. Precies waar we stoppen wijst Carel naar een akkerrand bij een sloot. Ik zie het bruine koppie al en niet veel later kijk ik in het serieuze witte gezicht van de Velduil. Zie ik daar een lichtelijke grijns rond z'n snavel? 'Gotcha!' hoor ik 'm denken. Het avondlicht verdwijnt van het gezicht van de uil en hij verwordt tot een bruin propje in het veld. Jouke weet toch nog enkele leuke plaatjes te maken. Vlak voor we wegrijden 'schrik' ik nog even van iets rechtopstaands in het veld. Zou het? Het blijkt een klein paaltje te zijn. De stopactie levert nog wel twee heimelijke Patrijzen langs de rand van een akker op. Behoorlijk opgelucht dat de avond toch nog geslaagd is rijden we naar huis. Een heerlijk eind voor een geweldige dag in het veld.