Vrijdag 22 mei wordt op Waarneming.nl de waarneming van een Noordse Nachtegaal ingevoerd. De waarnemer blijkt de vogel al op 19 mei gehoord te hebben, maar was nog niet zeker van zijn zaak. Op 22 mei wordt de soort weer door de vogelaar gehoord en nu door een andere waarnemer bevestigd. En vindt de waarneming z'n weg via internet en sms naar andere geïnteresseerden.
Aan deze soort bewaar ik schitterende herinneringen uit mei 2003, toen langs de Hezelstraat in de Groenlanden, Ooijpolder een mannetje domicilie had gekozen in een meidoornstruik direct langs de weg. Oorverdovend was z'n zang op 14 en 15 mei, toen ik op slechts twee meter van de vogel af stond. Ongekend mooi! Voor deze waarneming loop ik nog niet direct warm, hoewel het in het gebiedje De Kievit bij Brummen is, verhoudingsgewijs vrij 'dicht' in de buurt dus.
Zaterdag stuur ik aan het eind van de middag toch Geert Lamers een sms of hij nog 'plannen die kant op' heeft. In twee smsjes is het geregeld dat we samen een poging gaan wagen, nauwelijks twee uur later zit ik naast hem in de auto en in een dik half uur rijden we naar de hoek Broekdijk/Kievitsweg. Geert parkeert z'n auto achter twee auto's die er al staan. Één van de auto's is van Jan Hartog, die, zo horen we na het uitstappen, de vogel al kort heeft horen zingen. 'Hij doet het dus nog' is de gelukkige gedachte, maar wij hebben hem nog niet gehoord. Het is wel eens gebeurd dat een vogel nog even kort zong en vervolgens spoorloos was verdwenen. Zou hier ook zomaar kunnen gebeuren.
En dan ineens héél kort, in een fractie van een seconde, een 'vol' geluid uit een bramenstruweel aan de bosrand langs de Broekdijk. Dát was 'm! Maar ja, om nu met een kwart seconde zang tevreden te zijn...We blijven dus hangen. Ondertussen komen Maarten Kaales, Tim de Boer en Theo van Veenendaal ook aan, en ook andere vogelaars sluiten zich aan. We kletsen rustig bij en wachten geduldig af, telkens een oor gespitst op dat ene geluid.
De asfaltsplitsing bestaat uit een hoek met langs één kant een bosrand bestaand uit loofbomen en een ondergroei aan struiken en struwelen. Langs noordkant van de Broekdijk ligt een weilandencomplex met hagen en langs de andere kant van de Broekdijk ligt nog een opener stukje bos met zo te zien een kapvlakte waar nu aardig wat struweel op staat. We wachten geduldig, waarbij we de regenroep van een Zwarte Specht (voorbode!) nog horen en ons afvragen waar die vier Edelherten in het weilanden in vredesnaam vandaan komen, zo buiten de Hoge Veluwe. Een Ree laat even zien hoe groot de Edelherten wel niet zijn, ondertussen het weidegras millimeterend. Waardoor het tweede curieuze opvalt: waarom zijn ze totaal niet schuw? Op de Veluwe is dat wel anders, hier lopen ze open en bbehaard door de wei.
Om negen uur gaat het gouden keeltje dan eindelijk los en laat meer van zich horen. De aanwezigen stellen zich langs de rand van de weg op, en als een soort knikkende jonge uilen gaan de hoofden omlaag, omhoog, naar links of naar rechts, in de hoop zo een glimp van de nachtegaal op te vangen. Na een kwartier is het weer stil. De zang is niet zó luid als van het mannetje die ik in de Ooijpolder hoorde. De voor Noordse Nachtegaal kenmerkende strofen zijn wel mooi te beluisteren. 
Wolken pakken zich ondertussen samen en laten uiteindelijk hun verzamelde water langzaam boven ons los. Wat blijkbaar voor de nachtegaal weer het teken is om weer vol te gaan zingen. Paraplues komen tevoorschijn, regenjassen worden snel uit de auto's gegrist. Nu vangen we ook een paar keer een glimp op van de vogel, die laag op een tak zit. Ineens verplaatst de vogel zich bliksemsnel naar de overkant van de weg, om daar in een smal bosstrookje te gaan zingen. Om net zo onzichtbaar en razendsnel (ik heb het over secondenwerk!) weer naar zijn oude stek te vliegen en ons in grote verbazing achter 'm aan laat huppelen.
Mobieltjes worden uitgestoken in de hand gehouden, net als ik willen meer dit prachtige geluid wel als ringtone hebben en nemen het op. Ik denk dat ik tevreden ben met de opname en maak ondertussen wat foto's van de mensen. Later luister ik toch even het opgenomen geluid af en hoor alleen maar de commentaren en het gekwek van de waarnemers. Als achterdecor zingt de vogel. Heb ik het microfoontje aan de verkeerde kant gehouden!!! Net wanneer ik een nieuwe opname wil maken, gaat het iets harder regenen en houdt de vogel z'n snavel. Heb ík weer!
Ook voor ons is het mooi geweest en rond tien uur stapt bijna iedereen in de auto om huiswaarts te gaan, de vogel in de regen achter latend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten