dinsdag 29 september 2009

Een kaal verhaal: de verrekijker vergeten

Ineens het plan opgevat om mijn keuken eens grondig te renoveren. Dus alle kastjes van de muren, de afzuigkap in de ontvetter en nadenken over nieuwe kleuren. Rond twaalf uur heb ik het toch wel een beetje gehad hiermee en besluit via de Oude Waal in de Ooij naar mijn werk te fietsen. Ik stop wel vaker, als ik onderweg nog dingen moet doen, mijn verrekijker in de tas en prop die dan in de fietstas. Zo dacht ik ook vandaag.
Aan de westkant van de Oude Waal aangekomen wil ik m'n kijker pakken, zoals gewoonlijk standaard in m'n tas aanwezig. In het eerste vak ligt ie niet. In het tweede ook niet. Dan het eerste maar helemaal leeg halen. Echt niets. Nee hé...! Volkomen hulpeloos sta ik daar. Een heerlijk vogelgebied voor me. En geen kijker bij me. Halverwege de Oude Waal tref ik op de dijk Max van Dongen in zijn auto. Dan maar even kletsen. Max vertelt dat het rustig is. 'Een Pijlstaart en Groenpootruiters. Verder het gebruikelijke'. Ik kan het toch niet laten en vraag zijn kijker even te leen. En kan zo ook zelf een Pijlstaart en een Groenpootruiter bewonderen.
Verder richting het werk dan maar, vrezend voor stipjes in de verte die ik niet zal kunnen determineren zonder kijker. Wat dan ook gelijk gebeurd. Aan de oostkant van de Oude Waal zie ik vier 'steltjes' op het slik lopen. Maar wat? Te ver om zekerheid te kunnen krijgen. Hard fiets ik terug naar Max. Hij is bereidt om mee te rijden met de auto. Vier Witgatjes. Laat dit alsjeblieft het enige 'spannende' zijn vandaag. Langs de Hezelstraat negeer ik de Sleedoornhaag, bang om iets interessants aan te treffen. Langs de Koudedijk kan ik minimaal vijf Roeken herkennen. Niet moeilijk, ze zitten deze keer vlak langs de weg. Het Zwanenbroekje bij Persingen laat ik voor wat het is en langs de Sint Hubertusweg herken ik een Roodborsttapuit puur op uiterlijk ('jizz') op het prikkeldraad. In het dorp Beek neem ik nog even mijn dagelijkse portie Waterhoen, twee deze keer, mee.
Op kantoor wil ik zo min mogelijk horen van overvliegend spul. Of iets wat verder vliegt dan wat ik met het blote oog zou kunnen herkennen. Aan het eind ga ik maar snel naar huis. Hier kom ik er achter dat vanwege de 'verbouwing' ik de kijker even op een andere plek had gelegd. En 'm zo over het hoofd heb gezien. Wat voelde ik me ontiegelijk 'naakt' vandaag. Aankomende maanden zal de gedachte 'verrekijker' weer vaak voorbijkomen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten