Relaxed zit ik op kantoor enveloppen voor een mailing dicht te plakken, als om tien over drie via de regionale 'alert'sms een bericht van Harvey van Diek binnenkomt: 'Harvey. Peter hop heeft zojuist een Velduil opgestoten in de mwaard...'. In eerste instantie schrik ik me wezenloos. Het bericht, zonder geopend te hebben, laat alleen 'Harvey. Peter hop...' zien. Ik weet wel wie er met Peter (Hoppenbrouwers namelijk) wordt bedoeld, maar dat 'hop' erachteraan zorgde even voor een extra hartslag. Na het hele bericht gelezen te hebben werd ik al wat 'nonchalanter'. Peter Hop is eigenlijk altijd al een gangbare afkorting in smsberichten. En ach, een Velduil. Ineens schiet me te binnen dat ik deze dit jaar nog niet in Gelderland heb gezien en in het kader van mijn mededinging naar het jaarlijstrecord voor de provincie Gelderland, krijg ik toch bedenkingen over het misschien laten schieten van de melding. Eerdere exemplaren dit jaar binnen ons werkgebied zag ik fraai op 19 april bij Princepeel en op 27 april op een ruige akker bij Startwijk, Beugen. Maar dat is dus geen Gelderland. Een lichtelijke kriebel ontwikkelde zich.
Gelukkig was het geen probleem om eerder te mogen vertrekken van het werk, het is rustig. Snel fiets ik dan ook langs de Querdamm, voorbij de Ooijse Graaf en met een zijdelingse blik langs de Kaliwaal (die Lepelaars tel ik op de terugweg wel) naar de Millingerwaard. Langs de dijk bij Kekerdom ontwaar ik eerst één, en later twee felgele vlinders: Oranje Luzernevlinders! Erg leuk, en een kort moment denk ik er aan ze te fotograferen. De snelheid en wispelturigheid qua vliegrichting van deze schoonheden doen me al snel besluiten het te laten bij een fotoloze waarneming. Aan de zuidoostkant ga ik de Millingerwaard in en parkeer m'n fiets tegen een boompje. Wéér twee Oranje Luzernevlinders komen voorbij! In de verte zie ik Peter al lopen en herken ik Harvey aan z'n zomerse outfit, een wit mouwloos hemdje. Later bedacht ik me de vraag nog of dit zijn 'gelukstwitchshirt' zou zijn. De laatste keren bij een twitch liep hij er in ieder geval mee rond. Verder in het veld loopt zijn vriendin. Onwetend waar te zoeken loop ik de vlakte op, naar Harvey die me tegemoet loopt. 'Hier ongeveer zou die moeten zitten' is een beetje de strekking van ons gesprek, terwijl Harvey het gebied aanwijst waar de uil voor het laatst is gezien. Een tiental meters van elkaar af lopen we vervolgens naast elkaar door het veld. Geen resultaat. Uiteindelijk gaan we bij elkaar staan en babbelen wat, onder andere over dat het gebied wel erg groot is en de uil overal kan zitten.
We kijken nu naar de aanwezige Oranje Luzernevlinders die rondsperen over de vlakte. Zo gauw geteld kom ik op zeker vijf. Ze vallen ook behoorlijk op, felgele vleugeltjes die, ver of dichtbij, voorbij fladderen. Harvey laat weten de luzernevlinder vliegend op de foto te hebben, Peter besluit de fles water in z'n fietstas op te gaan zoeken, Harvey en ik lopen uiteindelijk in een laatste poging tegenovergesteld van elkaar het terrein in. De hoop lichtelijk opgegeven richt ik me wederom op de Oranje Luzernevlinders en het maken van een foto er van. Makkelijk is anders, ik loop me het schompes achter de vlinders aan. Een paar keer gaan ze fraai zitten. Soms op een bloem, soms nog mooier op een stukje zand. Voor ik de instellingen op m'n telefoon goed heb, en ik er een beetje mooi voor lig, vertrekken ze alweer. Zigzaggend door het terrein.
Zo achter de vlinders aanhobbelend schrik ik ineens van iets bruins wat vlak naast me opvliegt. Helemaal even niet meer aan gedacht, natuurlijk is in een halve seconde duidelijk dat dit de Velduil is waar we op zoek naar waren. Onderwijl de vogel volgend roep ik Harvey in de verte, de uil valt iets verderop weer in. Ook Peter heeft waarschijnlijk m'n geroep gehoord en komt vanaf de andere kant waar de uil zit aangelopen. Ik bel met Peter om de precieze plek aan te duiden, zodat hij niet te ver doorloopt en wacht tot Harvey en z'n vriendin er zijn.
Gezamenlijk lopen we op de plek af. We zijn er vlakbij, maar er gebeurt niets. Dan vliegt ie ineens op en laag over het veld glijdt dit pareltje naar het oosten. Op een dijkje gaat de uil er kort prachtig voor zitten. Om dan weer op te vliegen en verder naar het oosten te verdwijnen. Lastig gevallen door kraaien blijft de uil rondjes vliegen en glijden. Om vervolgens boven het grote veld langs de Waiboerweg weer te dalen en waarschijnlijk in te vallen. Hierna gaat ieders weer zijns weegs. Kort probeer ik alsnog een Oranje Luzernevlinder te kieken. De snelle, onvoorspelbare rakkers zijn me telkens net voor met wegvliegen. Ik hou het voor gezien. Bij de Kaliwaal tel ik zeventien Lepelaars. (Foto van Harvey van Diek) 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten