Een kei van een Rotszwaluw!

" 't Waas woensdag in 't zuiden

Iets an de hand en wat d'r gebeurd

't stond gister al op de site

En de zon op de roete reep alles nar boete

Ik denk: ik mot binne verhaale verzinne vandaag" (vrij naar Rowwen Heze, zondag in 't zuiden)

Komt niet zo vaak voor: een landelijke twitch met een gemoedelijke vertrektijd: half acht. Iets er voor loop ik naar de Groenestraat en steek voor de voor rood licht wachtende auto's over en loop een parkeerplaatsje op. Vijf auto's verder steekt er één kort z'n groot licht aan: Harvey van Diek is er ook. Met hem heb ik afgesproken af te rijden naar Maastricht. Ik schuif ben hem aan en gezamenlijk rijden we naar de derde reisgenoot, Erik van Winden, een paar honderd meter verderop wachtend. Op de Sint Pietersberg werd 30 november een Rotszwaluw ontdekt en tot opluchting en vreugde van vele vogelaars werd de vogel de volgende dag weer gevonden. Deze woensdag zal moeten blijken of deze voor Nederland zeldzame zwaluw z'n vreemde omgeving nog steeds waardeert.

Maastricht klinkt zo ver vanaf Nijmegen. We zijn er echter verbazingwekkend snel en achteraf blijkt de afstand eigenlijk ook mee te vallen. Je kunt beter naar het zuiden dan naar bijvoorbeeld Lauwersmeer rijden. Het keuvelen onderweg zorgt er natuurlijk ook voor dat de tijd snel voorbij vliegt. Het is altijd weer een genot de A2 af te zakken. Hoe verder naar het zuiden hoe meer propjes in de bomen. De ene keer een mooie verzameling Maretakken, het andere moment een roekenkolonie. In Maastricht het gebruikelijke gekloot hoe ook alweer op het weggetje de Sint Pietersberg op te komen. Iets met door het centrum en linksaf bij een politiebureau.

Rond half tien kan ik de benen al strekken als ik de deur van de auto open doe op de parkeerplaats op de Pietersberg. Nog weinig vogelaars, Aart Vink en Remco Jousma zijn ook net binnengekomen. Een al langer rondspeurende vogelaar meldt dat hij de Rotszwaluw al voorbij heeft zien speren. Afwachten dan maar. Met Erik loop ik naar de ENCI-groeve om de Oehoe in te koppen, welke hier broedt en afgelopen dagen ook werd gemeld. Nou, mooi niet. Verder dan een Tafeleend, dobberend op een plasje in de groeve, kom ik niet. Nog twee vogelaars uit Nijmegen, Peter Hoppenbrouwers en Jan Jacobs, blijken ook hun geluk te beproeven en sjokken rond. Dan wordt er geroepen dat de zwaluw in beeld is. De inmiddels gearriveerde Ran Schols heeft de zwaluw vakkundig opgepikt in de verte. De vogel draait een rondje en verdwijnt uit beeld. Voordat ik 'm in beeld heb! Kanonne, daar wordt je nerveus van. Het zou zomaar de laatste aanblik kunnen zijn geweest! De vogel verdween richting zuid, zodat ik besluit die kant op te lopen, misschien hangt ie ergens boven een weitje rond. Kleine inschattingsfout van mij. Terwijl ik langzaam die kant op loop wordt er achter mij geroepen dat ie nu weer aan de zuidkant van de berg vliegt. Wéér gemist! De adrenaline giert nu even snel als de zwaluw.

Met alle aanwezige vogelaars lopen we naar het inmiddels meest beroemde hondenuitlaatveld in Nederland waar de vogel de eerste dagen boven foerageerde. Ineens duikt de zwaluw boven de zuidhelling van de berg op. Het duurt even voor ik 'm in beeld heb, maar dan vliegt in de grijzige lucht ineens de plompe gedaante door m'n kijkerbeeld. Wauw! Gespannen wachten we af. Blijkbaar vliegt de vogel rondjes en komt eens in de zoveel tijd langs. Na een tijd posten besluiten we richting de zuidhelling te lopen waar de vogel schijnbaar vaker rondhangt. Als we op een paadje door een weiland lopen vliegt de zwaluw vlak boven ons hoofden, fenomenaal! Soms komt ie zelfs op ooghoogte langsgesjeesd. Soms is de vogel uit beeld, maar duikt altijd weer op bij het weiland. Blijkbaar maakt de zwaluw gebruik van de luwte aan deze kant, waardoor insecten misschien minder snel verwaaien in de lucht? Steeds meer vogelaars komen binnendruppelen en bewonderen de snelle foerageertechniek. Een ontdekte Zwarte Roodstaart in de buurt zorgt even voor wat afleiding, de vogel mist voor een aantal vogelaars voor deze dag in december, waardoor ze op zoek gaan. Een onopvallend tjirpend roepje klinkt af en toe door de lucht. Deze blijkt door de Rotszwaluw gemaakt te worden, leuk om dit ook te horen!

Remco Jousma speurt tussendoor de horizon af en duikelt zo een groep Kraanvogels op, die in de verte aan de oostkant traag naar het zuiden trekken. Schitterend! Gisteren werden er rond Maastricht zo'n tweeduizend geteld, we kregen blijkbaar een staartje mee van vogels die ergens waren blijven overnachten. De hele vroege middag door ontdekken we groepjes Kraanvogels, soms een drietal of een tiental, soms grotere groepen tot in de honderden. Een optelsom aan het eind van de dag leert dat zo'n 850 Kraanvogels door m'n kijkerbeeld zijn gezwabberd. Rond het middaguur krijgt Harvey zin in koffie en duikt het chaletrestaurant met de cosy naam Bergrust in, welke aan het eind van het paadje ligt. Ik ben te nieuwsgierig of er nog meer Kraanvogels zullen opduiken en blijf nog even buiten. Uiteindelijk wint de zin in een bakkie en ga ook naar binnen. Erik, Max Berlijn en Aart en Remco doen mee. En dat wordt een gezellige lunch: terwijl binnen de mooie verhalen over tafel vliegen zien we door het oostelijke raam de zwaluw hetzelfde doen en met zicht op het noorden volgen we de verrichtingen van een club Kraanvogels. Weer eens iets anders 'extra's bij de koffie'! Een paar kopjes worden naar binnengeslobberd en de soep en broodjes laten zich goed smaken.

In 2006, op 18 november, mocht ik in Hoorn al eens kennis maken met de Rotszwaluw. Rond een kerk in het centrum verbleven toen twee vogels, welke af en toe mooi op de rand van de dakgoot uitrustten. Ook deze twee verbleven langere tijd op verschillende plekken in Hoorn. Een leuke twitch destijds, waarbij het centrum uit twee soorten publiek bestond: tientallen twitchers kletsend en omhoog kijkend en tientallen kinderen die geobsedeerd de Sinterklaasintocht kwamen aanschouwen. De Pietersberg Rotszwaluw steelt echter compleet de show, zoals te zien op de foto links van Harvey. Alle kenmerken waren zelfs met het blote oog nog waar te nemen, zoals de witte vlekjes in de staart.

Afgelopen uren hebben Erik, Harvey en ik genoeg mooie indrukken opgedaan om nog heel lang op te kunnen teren en gaan Grauwe Gorzen zoeken in het hamsterreservaat Sibbe, welke in de winter hier rondhangen. Tussendoor maken we een stop bij het uitkijkpunt bij de groeve 't Rooth. Regen en de aanwezigheid van best veel groen laten de hoop hier dan een Oehoe aan te treffen snel wegspoelen. Op weg naar Sibbe hou ik de lucht nauwlettend in gaten of er niet stiekum nog ergens een sliertje Kranen voortploegt. De lucht is inmiddels verder betrokken en hier en daar krijgen we spetters. Bij Sibbe parkeren we de auto en maken een wandeling langs de velden. Geelgorzen, Ringmussen, Groenlingen, een viertal Torenvalken en een man en vrouw Blauwe Kiekendief verdwijnen de notitieboekjes in. Helaas niet de gorzen waar we naar zoeken. We rijden naar een andere goede plek en treffen hier een enorm grote groep Kneutjes, Groenlingen, Ringmussen en een paar Geelgorzen aan. Een schatting levert zo'n 1000 Kneutjes op. Harvey gaat helemaal uit z'n plaat met platen en het zou me niet verbazen als elke Kneu er individueel opstaat. Z'n camera blijft maar klikken. Maar ook hier geen plompe vogels die het predikaat Grauwe Gors mogen dragen. We geven het op en besluiten richting het noorden te rijden. Er moet getankt worden en waar zou je dat mooier kunnen doen dan bij een tankstation waar Kuifleeuweriken rondhangen: Venlo. Om de een of andere reden rijden we faliekant langs het station en rijden daarom door naar de WMLplas, waar al geruime tijd een Roodkeelduiker rondhangt. De schemering heeft al behoorlijk ingezet, en dat maakt het zoeken niet makkelijker. We kunnen de duiker niet vinden en met de wetenschap dat de vogel vaak in de buurt van de kant verbleef waar we staan krijg ik de indruk dat de vogel gevlogen is. Het uitblijven van waarnemingen de volgende dagen leert dat de vogel inderdaad is vertrokken. Wel dobbert een leuke compacte groep van negen Krooneenden door het beeld en wordt een wel erg ver zwemmende fuutachtige gedetermineerd als Kuifduiker. De prachtmomenten met de Rotszwaluw verzacht het missen van de andere verwachte soorten en uitgewaaid rijden we op huis aan. Max Berlijn verwoordt later op de Dutch Birdingsite zijn verhaal