Die Grote Gele Kwikstaart doet me niet zo heel veel, ik hoor 'm alleen en denk 'héhé, goed zo, in al die jaren blijf je eens een zomer op deze plek, succes met je koters'. De combinatie van een wat koudere temperatuur en een blauwe ochtendlucht bezorgen me ineens een gigantisch kippenvel als ik ter hoogte van de laatste huisjes een ongewoon vrolijk, eigenlijk specifiek ochtendgeluid opvang. De trekroep van de Heggenmus. 'Trrrrrri....trrrrri'. Tsjak, alle haren overeind! Zo heerlijk om dat fijne, herfstige toontje op zo'n ochtend te horen. Puur genieten, je zou er zowaar melancholiek van worden. 'Trrrri' roept een vogel vanuit een wilg, vlak voor hij waarschijnlijk zal opstijgen om naar grote hoogte te vliegen. Een soortgenoot achterna die 'm heeft geroepen en ergens al richting betere oorden vliegt.
Niet veel verder zit een Heggenmus uitbundig te zingen. Een afscheidserenade aan z'n vertrekkende soortgenoot? In één klap zit ik nu in het voorjaar, helemaal als iets verder in een meidoorn Spreeuwen zitten te kwetteren. Zijn ze nu al terug? Aan de westkant van de Oude Waal vliegt een Witgat gehaast weg van het slik langs de dijk als ik een stop maak. Een aantal Lepelaars snaaien de randen af op eetbaars, Huis- en Boerenzwaluwen vliegen chaotisch richting zuid, blijkbaar kunnen ze de keus niet helemaal maken tussen nog even opvetten boven de Oude Waal of vertrekken, drie Wulpen vliegen wel stug richting oost.
In een stil moment valt het me ineens op. In het populierenbos aan het begin van de weg naar de Vlietberg zit een Tjiftjaf luid te zingen. En ook aan de achterrand van de Oude Waal zingen er een aantal fanatiek op los. Het voorjaar barst nu helemaal los. Her en der in de bomen zitten groepjes Spreeuwen lekker te kwetteren met elkaar. Ik ben nu even helemaal het draadje kwijt in welk seizoen ik me bevind en hierover denkend ('waarom zingen ze nu?') ga ik in het gras zitten bij het schiereiland. Grote groepen Grauwe Ganzen klitten weer bij elkaar op en rond het schier en bruine vierkante blokjes op het water, Slobeenden, dobberen in groepjes bij elkaar. De randen van het schiereiland afzoekend naar vogels blijft alleen een Watersnip niet verborgen. Twee Oeverlopers zijn niet te missen, luid roepend jagen ze elkaar achterna en vier 'Te-lu-wiet, teluwietwietwiet-' -jes vliegen onderaan de dijk weg. Een jonge Dodaars laat zich prachtig bekijken tussen de waterplanten. Een bekend gefluit brengt me ineens weer in een winterse stemming. De Smienten komen er weer aan! Het kostte me even om deze nog bruine vogels tussen de Slobberaars uit te halen, het dubbele staartje verraad de twee echter. Hoe één fluitende Smient je kan laten denken dat er een hele groep zit.
Onbedacht valt me de vraag binnen hoe het toch komt dat die jonge 'Porseleinhoenders' nu ineens weg zijn. Onwaarschijnlijk dat ze in zo'n korte periode vliegvlug zijn geworden. Waar zouden ze zijn? Had ma genoeg van de aandacht, of is alles leeggeplunderd en zitten nu ergens anders aan de rand. Ik weet het niet. Twee Lepelaars komen met een korte sierlijke bocht uit oost binnen, Gele Kwikstaarten tsjiepen in groepjes naar zuid. Hoe moeilijk de gedachte te weerstaan om op de telpost te willen staan, de opvliegende en zuidwaarts vertrekkende Graspiepers maken het alleen maar erger.
Bij Tiengeboden wordt dit gelukkig enigzins verzacht. Een grote groep Boerenzwaluwen hangt babbelend boven het huizenblok, daarboven zwermen weer de Huiszwaluwen. Een prachtige pendelvlucht Aalscholvers doorkruist het gekrioel in een serene, rustige vlucht, een paar keer klapwiekend en dan weer uitvierend: wat een rust adement de V uit. Ook de Grauwe Ganzen krijgen het weer op de heupen, laag door de polder vliegen groepen heen en weer. Misschien vallen nu de groepen meer op, het populierenbos bij Tiengeboden buitendijks is gesneuveld en ligt er nu bij als een foerageerparadijs voor zangers en ander klein gevleugelte. Ben benieuwd wat deze ingreep met zich mee gaat brengen. Klapekster van de winter?
Ineens krijg ik het idee dat ik door de polder 'geleid' word. Om de zoveel tientallen meters langs de dijk zit een groot silhouet, roerloos in de top, of aan de rand van een grote dode boom. Kraaien die zoeken naar iets te peuren of Buizerds die ook eens van het uitzicht willen genieten. Maar ik heb wel het gevoel dat ze me aanstaren. Bij de Bisonbaai ook weer, wat me de gedachte 'gôh, hoe onverwacht...' opleverde. Op de Bisonbaai weinig te zien, alle vogelaandacht gaat naar dat ene 'rotseilandje' in de baai, waar alles zich omheen heeft geschaard, ieder op z'n eigen plek: de Aalscholvers op de hoogste steenpunten, de Kokmeeuwen en een Bergeend er wat lager om heen, dobberende Kuifeenden en Slobeenden als het blaadje sla op een bord er omheen (ofwel, hoe laat je een grijze steenpartij er leuk uitzien), terwijl de Futen wat meer op afstand er van duiken. Blijkbaar is de steenpartij ónder het water groter dan wat er boven uitsteekt.
Oei, ik moet al weer aan de terugweg denken. Om negen uur een werkoverleg, maar dit stukje fietsen zónder de Erlecomse Waard aan te doen is natuurlijk een onmogelijke gedachte. Voor mij dan. Grote groepen onrustige Kieviten zitten op de Waalstrandjes tussen Bionbaai en Erlecomse Waard, een Kleine Mantelmeeuw heeft de taak van de Kraai en de Buizerd even overgenomen en zit op een baken. Bij de Erlecomse Waard is het opvallend rustig. Het Waalstrandje wordt alleen door Kokmeeuwen en Kieviten bevolkt, de grote zandplaat ervoor is het domijn van de Grauwe Gans, aangestaard door een familie Nijlgans op een grasheuveltje links er van. Een tractatie zit er helaas niet tussen. Als een mierennest vliegen de Huiszwaluwen rond op het terrein van de zandwinning. Aangegrijnsd door m'n klok fiets ik terug.
De film wordt teruggedraaid: langs Kievit, Kleine Mantelmeeuw,Kraai en, Buizerd, maar toen nam ik ze te grazen, snel draai ik links de Kruisstraat in. Gelijk vliegt er een Groenpootruiter oostwaarts over, verder is het hier heerlijk stil. Tijdens het voorbijgaan kijk ik rap even de schuur in bij de rietdekker aan de Hezelstraat, waar een Kerkuilkast hangt: zou er één dit keer wél op de nestkast zitten? Iets wat schijnt te gebeuren, maar tot op heden heb ik het niet mogen ervaren. Nerveus tjakkend zit de familie Roodborsttapuit op het prikkeldraad, paaltje, gras, paaltje, prikkeldraad, en weer terug.
Langs de Hezelstraat vliegen in de verte nog steeds groepen ganzen, bij Tiengeboden zitten de zwaluwen al hoger, de trek aanvattend, en bij het Circul krijg ik een uitgeleide van zingende Tiftjaffen, Spreeuwen en Heggemus. Één van die weinige ochtenden waarbij vogels en weer schitterend samenwerkten om voorjaar en najaar samen te laten komen. Om twee over negen loop ik het kantoor binnen.
'Trrrrrii'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten