Vannacht om 4:14 hoorde ik een zacht gekerm. Omdat m'n raam op een zeer klein kiertje stond, dacht ik eerst dat de lokale achtertuinganzen zaten te klooien. Even is het stil en in die tijd spoed ik me naar m'n raam-op-een-kier en leg m'n oor te luisteren op de vensterbank, de gure koustroom van buiten maar voor lief nemend.
Niet veel later begint een Bosuil te 'kuwiken' in m'n achtertuin, niet hard, meer zo'n filmachtergrondtoontje.Terwijl dit geluid wegsterft, blijkbaar verplaatst de vogel zich richting de begraafplaats achter m'n tuin, zet een mannetje zachtjes z'n 'woehoehoo'-geluid in vanuit een boom in de tuin. Het, naar ik aanneem, vrouwtje reageert hard met haar 'kuwiek'. Zal wel iets betekenen in de trant van 'hé, gozer, zit niet zo te treuzelen, skiet eens op'
Om 4:21 is het stil op straat. En in mijn tuin. Waar ik zachtjes al een tijd op hoopte, gebeurde vannacht: een Bosuil. In mijn tuin, in de stad!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten