Op de late ochtend van 5 oktober zit ik achter de computer waarnemingen te bekijken die al zijn binnen gekomen voor vandaag. Op het forum van Waarneming.nl lees ik van een Grauwe Fitis, die eerst wordt gewijzigd naar Noordse Boszanger en niet veel later met dikke uitroeptekens wordt gewijzigd naar Eastern Crowned Warbler, een Oostelijke Kroonboszanger Phylloscopus coronatus! Deze soort komt uit Oost-Azië en is dus behoorlijk uit z'n route gewaaid.
De waarneming is nog niet ingevoerd, dus een exacte locatie ontbreekt me nog. Ik word gebeld door Bram Ubels met de vraag of ik er nog heen ga. Willen zou ik wel, maar weet nog niet hoe. Ik stuur Jos van Oostveen een sms en bel Eddy Nieuwstraten. Met Bram spreek ik af dat we elkaar bellen als we iets over vervoer te horen krijgen. Een half uur later word ik gebeld door Eddy. Hij komt net van de telpost Maldens Vlak af en wil gelijk door. Hij moet nog even thuis van auto verwisselen en haalt me op. Er gaat nog iemand mee vanuit Wageningen. Ik bel Bram op, maar krijg 'm niet te pakken. Na het telefoontje van Eddy spring ik gelijk op de fiets naar het station, waar ik opgepikt zou worden. Ondertussen blijk ik een telefoontje van Jos te hebben gemist. Ik bel 'm op en hoor dat hij 'misschien' ook wil gaan rijden. Op het station bel ik nogmaals Bram op en geef door dat ik accuut vertrokken ben en zeg dat hij Jos moet bellen.
Op de snelweg blijkt de persoon uit Wageningen toch niet te kunnen en word ik gebeld door Jos dat hij ook aan het rijden is geslagen. Eddy belt met iemand die al ter plaatse is in Katwijk en krijgt te horen dat de vogel zich moeilijk, maar soms leuk laat zien. En dat er zo'n tweehonderd man aanwezig is. Het betreft dan ook de vierde waarneming ooit voor de Western Paleartic (Europa en Noord-Afrika). Eerdere waarnemingen waren in 1843, gevangen op Helgoland, 2002 gevangen in Noorwegen en in 2004 in Finland.
Onderweg zien we verscheidene Buizerds in de lucht hangen. Een roofvogel die rechtsboven de voorruit hoog in de lucht in beeld komt op de A50 ter hoogte van Arnhem, laat echter een ander vliegbeeld zien. Ik vermoed Rode Wouw, maar stoppen is er natuurlijk niet direct bij op de autobaan. Spontaan duikt er honderd meter verder een tankstation op. En aangezien we tóch moesten tanken, douwt Eddy de gasslang aan de auto en grijp ik als een gek naar m'n kijker. De vogel is gelukkig gaan cirkelen en het blijkt inderdaad om een Rode Wouw te gaan. Leuk, een nieuwe jaarsoort. Meerdere waren me er al in het Nijmeegse ontglipt...
Vlak voor Leiden krijgen we een DBA-piep: de vogel is al meer als een uur niet gezien en de 'piep' heeft het over 'weggevlogen'. In de auto slaat de stemming om naar balen. Het laatste stuk gaat door Leiden en Katwijk. We moeten dus veel stoppen voor verkeerslichten. Als we op de plek des onheils aankomen, weet ik niet wat ik zie. Overal lopen mensen met verrekijkers, telescopen, auto's staan overal geparkeerd. Overigens redelijk netjes allemaal. Een groep staat te zoeken in een groep struiken waar de vogel voor het laatst is gezien. Er zit ook een Vuurgoudhaantje, de spanning is om te snijden.
Dan ineens een harde schreeuw: 'nieuwe locatie!!!'. Als een gek slaat iedereen aan het rennen. De vogel blijkt bovenin een struikenhaag te zitten. Iedereen probeert vooraan te komen, maar de plek is klein, een achterlangspaadje van een huizenblok.
Dan vliegt de vogel weg en over de hoofden van iedereen verdwijnt de vogel een vrijstaande boom in. M'n eerste glimp van deze Megakraker. Ondertussen zie ik veel bekenden en is het gezelligheid alom. Een vogel die uit de eenzame boom wegvloog naar de overkant van de weg blijkt 'm toch niet te zijn, want na een kwartier wordt de vogel ontdekt in een struikensingel verderop, terwijl ik de vogel aan de overkant niet heb zien wegvliegen.
De Kroonboszanger laat zich moeilijk zien en zit vaak boven in de struiken, langzaam en onopvallend foeragerend. Rond half vijf moet Eddy weg. Hij moet via Oss, om de auto weg te brengen. Gelukkig zijn Athol Burill en Jos er nog, zodat ik nog wat langer kan blijven en met hun mee terug kan. Vlak nadat Eddy weg is, krijg ik eindelijk de vogel prachtig in beeld terwijl deze open en bloot over een tak kruipt en zie naast de lange wenkbrauwstreep ook de kruinstreep, gele onderstaartdekveren en andere kenmerken voor deze soort.
Het duurt nog een flinke tijd voordat ook Athol (en menig ander vogelaar) de zanger eindelijk goed in beeld krijgt. Het is gezellig en gezamenlijk staan we op het plaatselijke stenen voetbalveldje welke tijdelijk door ons is overgenomen.
De dag kreeg in korte tijd een compleet andere invulling dan gepland. Maar het was zeker de moeite waard! Zwaar voldaan én moe rijden Jos, Athol en ik later na huis. Ik ben blij dat ik vandaag ben gegaan. De volgende dag staan er onder andere enkele bekenden van mij al vroeg te zoeken. De vogel wordt helaas niet meer gezien...
De waarneming is nog niet ingevoerd, dus een exacte locatie ontbreekt me nog. Ik word gebeld door Bram Ubels met de vraag of ik er nog heen ga. Willen zou ik wel, maar weet nog niet hoe. Ik stuur Jos van Oostveen een sms en bel Eddy Nieuwstraten. Met Bram spreek ik af dat we elkaar bellen als we iets over vervoer te horen krijgen. Een half uur later word ik gebeld door Eddy. Hij komt net van de telpost Maldens Vlak af en wil gelijk door. Hij moet nog even thuis van auto verwisselen en haalt me op. Er gaat nog iemand mee vanuit Wageningen. Ik bel Bram op, maar krijg 'm niet te pakken. Na het telefoontje van Eddy spring ik gelijk op de fiets naar het station, waar ik opgepikt zou worden. Ondertussen blijk ik een telefoontje van Jos te hebben gemist. Ik bel 'm op en hoor dat hij 'misschien' ook wil gaan rijden. Op het station bel ik nogmaals Bram op en geef door dat ik accuut vertrokken ben en zeg dat hij Jos moet bellen.
Op de snelweg blijkt de persoon uit Wageningen toch niet te kunnen en word ik gebeld door Jos dat hij ook aan het rijden is geslagen. Eddy belt met iemand die al ter plaatse is in Katwijk en krijgt te horen dat de vogel zich moeilijk, maar soms leuk laat zien. En dat er zo'n tweehonderd man aanwezig is. Het betreft dan ook de vierde waarneming ooit voor de Western Paleartic (Europa en Noord-Afrika). Eerdere waarnemingen waren in 1843, gevangen op Helgoland, 2002 gevangen in Noorwegen en in 2004 in Finland.
Onderweg zien we verscheidene Buizerds in de lucht hangen. Een roofvogel die rechtsboven de voorruit hoog in de lucht in beeld komt op de A50 ter hoogte van Arnhem, laat echter een ander vliegbeeld zien. Ik vermoed Rode Wouw, maar stoppen is er natuurlijk niet direct bij op de autobaan. Spontaan duikt er honderd meter verder een tankstation op. En aangezien we tóch moesten tanken, douwt Eddy de gasslang aan de auto en grijp ik als een gek naar m'n kijker. De vogel is gelukkig gaan cirkelen en het blijkt inderdaad om een Rode Wouw te gaan. Leuk, een nieuwe jaarsoort. Meerdere waren me er al in het Nijmeegse ontglipt...
Vlak voor Leiden krijgen we een DBA-piep: de vogel is al meer als een uur niet gezien en de 'piep' heeft het over 'weggevlogen'. In de auto slaat de stemming om naar balen. Het laatste stuk gaat door Leiden en Katwijk. We moeten dus veel stoppen voor verkeerslichten. Als we op de plek des onheils aankomen, weet ik niet wat ik zie. Overal lopen mensen met verrekijkers, telescopen, auto's staan overal geparkeerd. Overigens redelijk netjes allemaal. Een groep staat te zoeken in een groep struiken waar de vogel voor het laatst is gezien. Er zit ook een Vuurgoudhaantje, de spanning is om te snijden.
Dan ineens een harde schreeuw: 'nieuwe locatie!!!'. Als een gek slaat iedereen aan het rennen. De vogel blijkt bovenin een struikenhaag te zitten. Iedereen probeert vooraan te komen, maar de plek is klein, een achterlangspaadje van een huizenblok.
Dan vliegt de vogel weg en over de hoofden van iedereen verdwijnt de vogel een vrijstaande boom in. M'n eerste glimp van deze Megakraker. Ondertussen zie ik veel bekenden en is het gezelligheid alom. Een vogel die uit de eenzame boom wegvloog naar de overkant van de weg blijkt 'm toch niet te zijn, want na een kwartier wordt de vogel ontdekt in een struikensingel verderop, terwijl ik de vogel aan de overkant niet heb zien wegvliegen.De Kroonboszanger laat zich moeilijk zien en zit vaak boven in de struiken, langzaam en onopvallend foeragerend. Rond half vijf moet Eddy weg. Hij moet via Oss, om de auto weg te brengen. Gelukkig zijn Athol Burill en Jos er nog, zodat ik nog wat langer kan blijven en met hun mee terug kan. Vlak nadat Eddy weg is, krijg ik eindelijk de vogel prachtig in beeld terwijl deze open en bloot over een tak kruipt en zie naast de lange wenkbrauwstreep ook de kruinstreep, gele onderstaartdekveren en andere kenmerken voor deze soort.
Het duurt nog een flinke tijd voordat ook Athol (en menig ander vogelaar) de zanger eindelijk goed in beeld krijgt. Het is gezellig en gezamenlijk staan we op het plaatselijke stenen voetbalveldje welke tijdelijk door ons is overgenomen.
De dag kreeg in korte tijd een compleet andere invulling dan gepland. Maar het was zeker de moeite waard! Zwaar voldaan én moe rijden Jos, Athol en ik later na huis. Ik ben blij dat ik vandaag ben gegaan. De volgende dag staan er onder andere enkele bekenden van mij al vroeg te zoeken. De vogel wordt helaas niet meer gezien...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten