Middelste Bonte Specht in de bewoonde wereld, buurtfeestje!

Het was weer eens zo'n nacht waarin ik niet in slaap kon komen en dan ook pas tegen het begin van de ochtend de luiken dicht kreeg. Helaas daardoor ook laat wakker. Eerst van alles thuis moeten regelen, waarna de schop onder de kont volgde. Hup, even de buitenlucht in. Op 2 januari werd in de Helmerhoek in Enschede-Zuid een Middelste Bonte Specht gefotografeerd, snoepend van zaad op een voertafel in een tuin. Waar ik die dag vlak langs was gefietst...   

Middelste Bonte Spechten, ook wel 'Mibo's' blijven altijd een favoriet van me, en voordat ik aan het eind van de middag m'n dochter moest ophalen besloot ik dan ook een poging te wagen in de Helmerhoek. Een fietstocht van een kleine negen minuten. Alleen, ik fietste niet direct naar de plek van 2 januari, wat er in resulteerde, eenmaal aangekomen in de Helmerhoek, dat ik lichtelijk verdwaalde. M'n focus lag op het vinden van de grote vijver waar ik 2 januari ook langs was gekomen. Want daar moest de specht ook zitten.     

Met een keer links, keer rechtstactiek hoopte ik wel tegen de vijver aan te blunderen, die vlieger ging alleen niet zo snel op. Overal stonden wel kleine plukjes oudere Eiken, die voor de gein al werden gecheckt op Mibo's. Zo kwam ik aan op een pleintje aan de Hooiraamhoek. Hoor ik, al fietsend van over de huizen ineens het gekekker in de verte van een Middelste Bonte! Onmiskenbaar door de klank en het ritme: ópstartend en dan iets versnellend."Quek..quek..quekquekquek" (mag ook gewoon met een k beschreven worden, maar bij een soort met deze status voor mij gebruik ik een q :-) )

Snel fiets ik de kant op van het geluid en kom zo bij een boerderij terecht, waarom heen bosje oude Eiken. Al snel, je raakt getraind in het vinden van die vogels als je vaak zoekt, herken ik het gedrag van een Middelste Bonte bovenin. Stukje omhoog over een stam, weer een stukje zakken, links peuren, rechts peuren, over dikke stammen en dunne takken, tot het uiteinde aan toe. Deze Mibo heeft, zo is op afstand al te zien, een fel rood petje. Met de kijker is te zien dat het inderdaad een man is. Bij vrouwtjes is de pet 'doffer' rood, en vaak zit er een vaag zwart scheidingslijntje tussen het rood en de witte wang.

Het terrein is particulier eigendom, en er staat dan ook een hek omheen, waarachter een mini-pony waakt over het erf: al spoedig staat het beest snoevend tegenover me tegen het hek aan gedrukt. Met m'n camera maak ik verschillende foto's waarop de zijkoptekening en rugtekening (witte vlekken) is te zien. Hieraan zijn Middelste Bonte Spechten namelijk individueel te herkennen.          

Het is heerlijk weer en ik geniet dan ook met volle teugen van de ervaring eindelijk eens een Mibo in een bewoond gebied te hebben gevonden. Ook al is het Stroinksbos aardig dichtbij, waar meerdere territoria zijn vastgesteld. Vanachter de ramen kijken buurtbewonerssters mee naar wat ik aan het doen ben en naar kijk. Blijkbaar zie ik er ongevaarlijk uit, ze lachen allemaal. Of zouden zij weten dat die specht er al langer zit en ik 'm nu pas vind...Ach, lachende gezichten, altijd goed! Na verloop van tijd zie ik het mannetje langzaam naar beneden zakken uit de eiken, waarna onderaan het uiteinde van een tak wordt opgezocht, de springplank naar blijkbaar een voedertafel: met een zwiepboogje verdwijnt hij in een achtertuin. Dáár had ik nu wel even willen staan met m'n fototoestel!

Een klein stuk verder fiets ik dan ook eindelijk tegen de vijver aan die ik zocht, mijn Middelste Bonte had ik echter al binnen. Maar omdat de ander dus een vrouwtje bleek, zoek ik het Eikenbos rondom de vijver af. Helaas geen Middelste, wel werd ik getrakteerd op een IJsvogel die langs een sloot vlak voor me wegvloog. 

Een stuk verder maakt zij (ik vermoed een zij door de oranje gloed op de ondersnavel) vanaf een takje boven het water een speerduik en komt met een visje van redelijk formaat boven, althans, ik vond 'm vrij groot, en als ik later foto's bekijk vraag ik me af welke soort het is. Mogelijk een Grote Modderkruiper? Linksom rechtsom slaat de IJsvogel de vis tegen de tak waar ze op zit om 'm uit te schakelen. Voordat ik mag meemaken wat er verder gaat gebeuren zorgen twee wandelaars er ongewild voor dat de Blauwe schicht m'n verhaal uitvliegt.     

Langs de Groot Brunnikweg zit een groep Roeken in een rij bomen bij een boerderij 

Via de zuidkant kom ik aan bij het Stroinksbos, waar ik ook nog een rondje voor Middelste Bonte Spechten wil maken. Het begint me echter lichtelijk te jeuken als ik zie hoeveel wandelaars er zijn. Die mogen natuurlijk ook genieten van deze heerlijke dag, maar tis mij te druk en ik besluit een korte ronde te maken 'om te kijken hoe de vlag er bij staat', ofwel, kijken wat er aan activiteit bij de Mibo's. In een sloot langs de Buurserstraat, bij de ingang van het bos slingert een Eekhoorn van tak tot tak en poedelt een Gaai in een sloot. 

De ronde door het bos levert me welgeteld één spontaan kekkerende Middelste Bonte op, wel op een mooi plekje, aan de rand tussen twee bossen in, waar ik over een draspad en een stukje 'knuppelbrug' moet. Voor het overige: veel wandelaars. Hier en daar dan ook spontane gesprekjes, mede ook gezien de tijd besluit ik het over een andere boeg gooien: nog rap even door de binnenstad van Enschede, op zoek naar ruigte- en braakliggende bouwterreinen. Vroeger zat er nog wel een Europese Kanarie, midden in de winter! En tot onze verrassing vonden we ze vaker, zelfs groepjes, door dit soort terreinen af te fietsen. Kijken of die aanpak nog steeds werkt!    

Waar ik via de fietsersbrug aan de Zuiderval de A35 oversteek richting centrum, word ik geraakt door een tafereeltje die me er aan terug laat denken hoe 'zeldzaam' vroeger een Aalscholver in Twente was. Deze gedachte leg ik vast met een foto. Aan de noordkant van de A35 kijk ik links en rechts om heen, zoekend naar ruigteterreinen. Al direct fiets ik langs een heel groot braakliggend terrein, die echter geheel rondom met hekken staat dichtgezet. Da's vet pech. Zo kom ik nog een paar terreinen tegen. Dan zie ik ineens de straatnaam Industriestraat staan. Op de kruising met de Wethouder Beverstraat. Wat me doet beseffen dat ik nu op één van de plekken sta waarik vroeger Europese Kanaries  had. Herkennen doe ik het niet meer, compleet volgebouwd nu en de Zuiderval loopt dwars door het terrein van vroeger.  

Langs de Brugstraat aan de Getfertsingel kan ik een terrein op rijden. Langzaam fiets ik kriskras een ronde, hopend op zo'n  kleine rakker met een gele stuit. Er blijkt echter geen enkele vinkachtige te zitten. Eigenlijk helemaal geen vogels. Een Merel en een Koolmees. Wel heel erg mager, en de tijd komt er aan dat ik richting huis moet om zo dadelijk m'n dochter op te halen. Dat doe ik later eens overnieuw en beter bedenk ik.

Zigzaggend door de wijken sta ik ineens in het Ainswortpark in de wijk Pathmos. Naast een viertal Waterhoentjes valt m'n oog op een geringde Kokmeeuw in een groep van negen, wiebelend op een brugleuning. Voor ik zal proberen de ring af te lezen maak ik een aantal foto's. En precies op dat moment komen er een aantal wandelaars langs die de groep laat opvliegen, waarna ze al cirkelend over de huizen verdwijnen.